ΠΟΥ ΠΑΜΕ; ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ…

Μετά το ναυάγιο στο Προεδρικό Μέγαρο αποκτά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, πλέον, η ανεπίσημη (ή μήπως επίσημη;) τοποθέτηση της τρόϊκας και ευρωπαίων παραγόντων, όπως ο Γιούνκερ ή ο Όλι Ρεν. Η τρόϊκα επιδίωκε συναίνεση. Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.
Όχι, τουλάχιστον, ως επικοινωνιακή φούσκα που θα “κορόϊδευε” τις αγορές ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει στην Ελλάδα (το Χρηματιστήριο ήδη αντέδρασε στην κατάρρευση των προσδοκιών).
Επί της ουσίας, όμως, η Ν.Δ έχει ήδη προσφέρει στην κυβέρνηση ένα σημαντικό πεδίο συνεννόησης που αφορά τις αποκρατικοποιήσεις. Αυτό κανείς δεν το επισημαίνει.
Όπως και το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει να αντιμετωπίσει ένα ακόμα μεγαλύτερο “σταυρόλεξο”:  το μείζον πρόβλημα των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ και κορυφαίων υπουργών του που διαφωνούν με την πολιτική Παπακωνσταντίνου.
Ως προς την φορολογία, είναι προφανές πως μία νεοδημοκρατική συναίνεση θα αποτελούσε “πολιτική αυτοκτονία” για τον Αντώνη Σαμαρά. Και καλώς ο πρόεδρος της Ν.Δ. επιμένει στην ανάγκη ενός διαφορετικού “μείγματος πολιτικής” που θα αφορά τους “έχοντες” και την τεράστια φοροδιαφυγή των ολίγων.
Το ερώτημα, πλέον,  είναι “που πάμε;”. Η απάντηση είναι ” στο άγνωστο”
Ο Κ. Παπανδρέου μπορεί να αφήνει να εννοηθεί πως δεν θα προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, αυτή, όμως, θα είναι μία απόφαση που θα λάβει αφού προηγουμένως αποσαφηνιστούν κάποιες σημαντικές παράμετροι του προβλήματος.
Όπως το εάν και κατά πόσο είναι εξασφαλισμένη η 5η δόση του δανείου.
Ή το πως θα εξελιχθεί η κόντρα μεταξύ Κομισιόν και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ένα είναι βέβαιο: η κατάσταση δεν είναι πιά στα χέρια του κ. Παπανδρέου. Είναι όμηρος του τυχαίου και των έπιδιώξεων του εξωτερικού παράγοντα. Όποιες λύσεις δοθούν τις επόμενες ημέρες θα είναι λύσεις πρόσκαιρες.
Δυστυχώς η χώρα εισέρχεται σε μία φάση υψηλού κινδύνου. Φυσικά, η όποια συναίνεση δεν θα έλυνε αυτό το πρόβλημα. Απλώς η κυβέρνηση θα κέρδιζε λίγο περισσότερο χρόνο…