Σωτηρία ή ψυχοθεραπεία;

 

Eχουν συνειδητοποιήσει άραγε οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε ποια κατάσταση βρίσκεται η χώρα; Ότι ανά πάσα στιγμή, αν δεν μάς δώσουν τη δόση και ένα νέο δάνειο για τα επόμενα χρόνια κινδυνεύουμε να καταρρεύσουμε; Φοβάμαι πώς όχι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, γιατί αν το αντιλαμβανόταν δεν θα είχαν ως προτεραιότητα τους την ομαδική ψυχοθεραπεία…

Δεν είναι δυνατόν την ώρα που καίγεται η χώρα να παζαρεύουν επί ώρες στο υπουργικό συμβούλιο μια πολιτική συμφωνία για τα μέτρα που πρέπει, θέλοντας και μη, να πάρουν… Λες και έχουν περιθώρια να συζητούν επί ένα οκτάωρο για το τι είδους αυτοκριτική πρέπει να κάνουν ή για το πώς θα αντικαταστήσουν ένα μέτρο με κάποιο άλλο που θα προκαλέσει υποτίθεται μικρότερες αντιδράσεις.

Η ίδια ψυχοθεραπεία και στη συνάντηση των βουλευτών με το οικονομικό επιτελείο. Ατέλειωτες ώρες συζητήσεων με προσωπικές επιθέσεις στον κ. Παπακωνσταντίνου και προσπάθειες υπεράσπισης κοινωνικών ομάδων, ψηφοφόρων ή μη, των βουλευτών. Όσο δίκιο κι αν έχουν οι βουλευτές που καλούνται συνήθως χωρίς ενημέρωση να εγκρίνουν προηλειμμένες αποφάσεις, όσο δίκιο κι αν έχουν για τις αστοχίες της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής, δεν μπορεί απο την άλλη να μην αντιλαμβάνονται ότι αυτή τη στιγμή τό μείζον είναι να σωθεί η χώρα και όχι να γίνει καταλογισμός ευθυνών. Κι αυτό είτε μας αρέσει είτε όχι, προϋποθέτει την αποδοχή των όρων που επιβάλλουν οι δανειστές μας. Στην κατάσταση που οδηγηθήκαμε – και με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης – μπορεί να γκρινιάζουμε όσο θέλουμε αλλά άλλη επιλογή δεν έχουμε. Εκτός φυσικά κι αν θέλουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να επιστρέψουμε στη δραχμή με όποιες δραματικές συνέπειες αυτό συνεπάγεται…

Προφανώς η κυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, με τις ίδιες αρρυθμίες και την ίδια αναποτελεσματικότητα. Είναι ευθύνη του πρωθυπουργού να το αντιληφθεί και να κάνει τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Αν μπορεί και αν είναι διατεθειμένος όπως δηλώνει να βάλει το συμφέρον της χώρας πάνω από το προσωπικό ή κομματικό του συμφέρον. Όμως είτε με αυτή την κυβέρνηση, είτε με άλλη, τα μέτρα δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε.

Δεν μπορεί να τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι κάποιοι θα μάς σώσουν και πάλι χωρίς να πληρώσουμε το αντίτιμο… Δημαγωγικά παιγνίδια και μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν πλέον… Κι έχει δίκιο ο κ. Γιουνκέρ να λέει ότι δεν είναι λογικό οι Έλληνες να επιζητούν την αλληλεγγύη των άλλων λαών και οι ίδιοι να μην κάνουν τίποτε για να συμφωνήσουν στα αυτονόητα. Αν εμείς κουραστήκαμε και δεν αντέχουμε να πληρώσουμε το κόστος της κρίσης γιατί να το κάνουν για λογαριασμό μας οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και δεν ξέρω ποιοι άλλοι;