ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Δεν αποτέλεσε έκπληξη το γεγονός ότι το δίδυμο Παπανδρέου- Βενιζέλου κέρδισε 155 “ναι” στη χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή.
[ Το περί διδύμου, κρατήστε το, διότι είναι σαφές πως, εάν ο πρωθυπουργός δεν είχε κάνει τον ανασχηματισμό και εάν το no2 του ΠΑΣΟΚ δεν είχε δεχθεί να αναλάβει στη θέση του εκπεσόντος τσάρου Παπακωνσταντίνου, δύσκολα θα βρίσκονται τόσοι βουλευτές να στηρίξουν την επιβίωση της κυβερνησης].
Το κρίσιμο θέμα της επόμενης ημέρας είναι πως ακριβώς σκοπεύει να αξιοποιήσει η κυβέρνηση αυτή την ψήφο ανοχής και αναμονής (η εμπιστοσύνη είναι βαριά λέξη).
Προς το εξωτερικό είναι περίπου αυτονόητο.
Οι κ.κ Παπανδρέου και Βενιζέλος θα πλασάρουν τον …άνθρακα ως χρυσό και θα επιδιώξουν να πείσουν πως η κυβέρνηση εξέρχεται ισχυρότερη και έτοιμη να περάσει το Μεσοπρόθεσμο από τη Βουλή και, φυσικά, να το υλοποιήσει.Ακόμα κι αν δεν είναι διόλου βέβαιο πως ο “IF NOT” Γιούνκερ, ο Ρεν, ή ο Σόϊμπλε θα πεισθούν από μία τέτοια …ειδυλλλιακή ατμόσφαιρα και από τα εμετικά δημοσιεύματα του ξένου Τύπου εναντίον του Σαμαρά που αναδεικνύουν, εμμέσως, την μοναδικότητα του Παπανδρέου, οι ξένοι είναι υποχρεωμένοι να προσποιηθούν πως έχει επαρκώς αποκατασταθεί η πολιτική ηρεμία στην Ελλάδα ώστε να καταβληθεί η 5η δόση.
Το βασικό πρόβλημα του πρωθυπουργού αφορά στο εσωτερικό της χώρας και από εκεί είναι εύκολο να διαχυθεί (ξανά) και στο εξωτερικό ενόψει της 6ης ή της 7ης δόσης.
Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης κατόρθωσε, είναι αλήθεια, να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη με τις παλινωδίες περί συναίνεσης και τον ανασχηματισμό της προηγούμενης εβδομάδας. Ακόμα και το ηχηρό “όχι” σε επαναδιαπραγμάτευση του Μεσοπρόθεσμου που εισέπραξε ο κ. Βενιζέλος στο Eurogroup προβλήθηκε, στην Ελλάδα, περίπου όπως η θυσία στο Κούγκι.
Τα δύσκολα, όμως, τώρα αρχίζουν.
Όταν η πλατεία και κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αντιληφθούν πως και το Μεσοπρόθεσμο παραμένει αλώβητο, και οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να προχωρήσουν με ρυθμό ξεπουλήματος (μία επιχείρηση κάθε δέκα ημέρες, ζήτησε ο Γιούνκερ), η κυβέρνηση θα βρεθεί, πάλι, εκεί όπου βρισκόταν προ ημερών.
Και τότε, ούτε έναν ακόμα ανασχηματισμό θα μπορεί να κάνει, ούτε να κλωνοποιήσει πολιτικά τον Βενιζέλο.
Τι μένει; Να πείσει πως η πολιτική που ακολουθήθηκε έως σήμερα είναι εσφαλμένη και, επιτέλους, να κάνει χρήση του “δικαιώματος της απειλής”. Ότι γράφει καθημερινά, δηλαδή, ο ξένος Τύπος σχετικά με το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ντόμινο που θα μπορούσε να προκαλέσει μία ελληνική χρεοκοπία…