ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Στην πινακοθήκη της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος ήλπιζε να κατακτήσει θέση δίπλα στον εκσυγχρονιστή Κώστα Σημίτη. Αυτό πίστευε, τουλάχιστον, όταν ανέλυε τους στόχους της μεταπασοκικής νεωτερικότητας με τον τότε πρωθυπουργό, κι όταν διαχειριζόταν -αρκετά επιτυχώς- τον οραματικό οίστρο της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, ως ο πρώτος (και μάλλον τελευταίος) project manager που είχε ποτέ η χώρα.Δυστυχώς, όμως, η ευστροφία δεν είναι, πάντοτε, “πασπαρτού” για να ανοίξει κανείς όλες τις βαριά κλειδωμένες πόρτες της εξουσίας και των πιο μύχιων πόθων του. Εκτός από ευστροφία απαιτείται και ευφυϊα. Η δυνατότητα, δηλαδή, να διατηρείς την ευστροφία και τις γρήγορες αποφάσεις και αντιδράσεις για μακρύ χρονικό διάστημα.
Οι χθεσινές ανακοινώσεις του κ. Βενιζέλου απέδειξαν πως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είναι ένας από τους πιο εύστροφους πολιτικούς της σύγχρονης Ελλάδας. Αποκάλυψαν, όμως, πως η ευφυϊα και η τύχη τείνουν να εγκαταλλείψουν τον κ. Βενιζέλο…
Πριν μερικές ημέρες, ο υπουργός προκάλεσε (εύστροφα) μία τεχνητή κρίση με τους λογιστές της τρόϊκας. Απέρριψε τις απαιτήσεις τους για έκτακτα και πρόσθετα μέτρα και τους ανάγκασε να φύγουν και να φέρουν την εμπλοκή στις συνομιλίες σε επίπεδο Eurogroup.
Τα φιλικά ΜΜΕ του απέδωσαν εύσημα …Παπαφλέσσα. Με την ίδια ευκολία που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα από γενέσεως Μνημονίου.
Χθες, ο αντιπρόεδρος -και επόμενος αρχηγός κάποιου τμήματος του ΠΑΣΟΚ- υπέπεσε σε ένα σφάλμα που, ίσως, αποδειχθεί μη αναστρέψιμο. Πρωτίστως για τη χώρα και δευτερευόντως για τον ίδιο.
Ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωσε μία εξαντλητική σειρά των πιο δραματικών μέτρων που εφαρμόστηκαν ποτέ σε χώρα του πρώτου κόσμου. Ποτέ κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί πως σε μία χώρα της ευρωζώνης θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής “εξυγίανσης” που προσομοιάζει με μία σύγχρονη κοινωνική Τρεμπλίνκα.
Είναι λυπηρό για έναν πολιτικό του βεληνεκούς του κ. Βενιζέλου να υποστεί τις συνέπειες αποφάσεων που είχαν ληφθεί πριν απ΄ αυτόν αλλά, όπως αποδεικνύεται, …γι αυτόν!
Όμως ο υπουργός, με τη γνωστή πληθωρικότητά του, αποφάσισε να “βάλει όλα τα λεφτά του” και να ταυτισθεί με την τρόϊκα.
Επέλεξε την “αργεντινοποίηση” από την αναζήτηση ενός εναλλακτικού δρόμου και τη σύγκρουση με τα ευρωπαϊκά πολιτικά και χρηματοπιστωτικά συμφέροντα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να πράξει κάτι τέτοιο.
Ο κ. Βενιζέλος, όμως, δεν αποδείχθηκε ευφυέστερος.
Προτίμησε να πείσει εσωτερικούς και εξωτερικούς “παίκτες” πως μπορεί να συνεχίσει προς την ίδια κατεύθυνση, αποτελεσματικότερα.
Είναι αλήθεια πως η ρητορική ευκολία του κ. Βενιζέλου τον έχει βοηθήσει μέχρι σήμερα να λέει τα χειρότερα πράγματα με σχετικά ελκυστικό τρόπο. Τώρα, όλα αυτά τα χαρίσματα του πολιτικού Βενιζέλου μετατρέπονται σε “βαρίδια”.
Ο υπουργός Οικονομικών γνωρίζει πως η ελληνική οικονομία βαίνει ολοταχώς στην χρεωκοπία. Είναι βέβαιο πως διάβασε την έκθεση της UBS και τις αναλύσεις της Royal Bank of Scotland που τοποθετούν χρονικά στους επόμενους μήνες το “πιστωτικό επεισόδιο”.
Γι αυτό είναι, εν κατακλείδι, πολιτικά και λογικά ακατανόητο γιατί ένας πολιτικός επιλέγει να εφαρμόσει μία πολιτική που εξοντώνει μία κοινωνία και η οποία είναι προφανές πως δεν μπορεί να οδηγήσει σε διέξοδο- το λέει, άλλωστε, και ο έχων κοινό νου και …δεύτερες σκέψεις, αδελφός του πρωθυπουργού κ. Νίκος Παπανδρέου.
Θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά; Διεκδικεί μία θέση στην ιστορική πινακοθήκη, ασχέτως του δίπλα σε ποιον θα βρεθεί; Κινδυνεύει, ωστόσο, να αποδειχθεί ένας εύστροφος, πολλά υποσχόμενος αλλά διάττων δημιουργός με μοναδικό του έργο μια “κοινωνική Γκουέρνικα”. Κρίμα…