ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
από τη Real News
Λένε πως μία από τις πιο επικίνδυνες παγίδες για έναν πολιτικό με φιλοδοξίες είναι ο επικοινωνιακός ναρκισσισμός. Έάν αυτό είναι ακριβές, τότε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αποτελεί αυτό που οι αγγλομαθείς αποκαλούν “case study”. Μέαα σε λιγότερες από δύο εβδομάδες ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών “κατόρθωσε” να υπονομεύσει αυτό που άπαντες -και προπάντων ο ίδιος- θεωρούσαν ως “υπερόπλο” του: την επικοινωνιακή του άνεση και τη ρητορική του ευφράδεια.
Δύσκολα μπορεί να θυμηθεί κανείς άλλον πολιτικό, με τόσα χαρίσματα να υποπίπτει σε τόσες λεκτικές γκάφες, αρκετές για να γεμίσουν μία καλοκαιρινή επιθεώρηση…
Η αρχή έγινε με την ανακοίνωση του ειδικού τέλους στα ακίνητα, το οποίο μεταβλήθηκε -επί τα χείρω- τρεις έως τέσσερις φορές μέσα σε μία εβδομάδα. Ακολούθησε το “ευχαριστώ” στην τρόϊκα και το ότι “ευτυχώς που έχουμε τον έλεγχο της τρόϊκας, μήπως και αποκτήσουμε και εθνικό αυτοέλεγχο”. Λίγο μετά ήρθε το απίθανο, “το ότι πτωχεύουν οι Έλληνες δεν είναι ταυτόσημο με το ότι πτωχεύει η χώρα”, και, εν κατακλείδι, η αναφορά στη χρεωκοπία της Αργεντινής.
Είναι γνωστό πως ο κ. Βενιζέλος έχει εντρυφήσει στον Ζακ Ντεριντά και άλλους ΄διάσημους της πολιτικής σημειολογίας, της φαινομενολογίας και της δομικής γλωσσολογίας. Ως εκ τούτου είναι βέβαιο πως θα θυμηθεί πως απέδιδαν τον όρο “αποδόμηση”: ” η γλώσσα είναι αυθαίρετη, οι αξιώσεις και προθέσεις ενός κειμένου για αλήθεια υπονομεύονται από τις ίδιες του τις αντιφάσεις και το νόημα είναι, εν τέλει, ακαθόριστο”. ‘Ισως έτσι κατανοήσει πως, εκτός των εξώφθαλμα λανθασμένων οικονομικών χειρισμών του, κινδυνεύει και από την επικοινωνιακή και ρητορική του αυτουπονόμευση. Διότι, τελικά, ότι λέει δεν το ακούνε μόνο ο Σόϊμπλε, η Λανγκάρντ και τα γκρίζα κοστούμια της Moody’s. Πρωτίστως τον ακούει η κυρία Μαριγώ στη Μενεμένη Θεσσαλονίκης…