Η πραγματική και βίαιη κοινωνική αποδόμηση, ωστόσο, θα αρχίσει όταν η εφεδρεία ακουμπήσει μικρότερες και ενεργές ηλικίες. Τι θα γίνει με τους 55άρηδες, τους 45άρηδες και ακόμα μικρότερους;…
Επειδή η κυβέρνηση αδιαφορεί για το αναπτυξιακό ισοδύναμο αυτής της πολιτικής, ώστε να κατορθώσει να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα (ο οποίος έχει συρρικνωθεί και διαθέτει, ηδη, περίπου 800.000 ανέργους) που θα απορροφούσαν και μέρος των εφέδρων του δημοσίου, η ανεργία θα φτάσει έως και το 30 ή 35% στο σύνολο του πληθυσμού και 50% στους νέους.
Οι νεότεροι Έλληνες θα φύγουν στο εξωτερικό και όσοι μείνουν θα εργάζονται με εξευτελιστικούς μισθούς των 300 ή 500 ευρώ. Η “ρουμανοποίηση” ή “βουλγαροποίηση” της ελληνικής παραγωγής θα φέρει, βεβαίως, επενδύσεις από τις βορειοευρωπαϊκές χώρες, αλλά οι δουλειές που θα δημιουργηθούν θα είναι κακοπληρωμένες και δίχως ίχνος κοινωνικής προστασίας και εργασιακής ασφάλειας.
Η κυβέρνηση –και κάποια “παπαγαλάκια”- επιχαίρουν, από προχθές, για τη συμφωνία με τον Αλ Θάνι του Κατάρ για τον “Ελληνικό Χρυσό” της Χαλκιδικής. Θετική η εξέλιξη, αναρωτιέται, όμως, κανείς ότι αναφερόμαστε σε 1.500 θέσεις εργασίας σε…ορυχεία με μισθούς 300 ευρώ;
Αποτέλεσμα: ακόμα κι αν η χώρα διασωθεί από τη χρεωκοπία (πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο), η κοινωνική και εργασιακή χρεωκοπία είναι βέβαιη. Κι αυτό θα προκαλέσει κοινωνικές εκρήξεις και ένα πρωτοφανές (παρόμοιο με εκείνο της δεκαετίας του ’20) μεταναστευτικό κύμα.
Στην Ελλάδα θα μείνουν οι λιγότερο ανταγωνιστικοί και πιο ηλικιωμένοι, παρέα με τους μετανάστες. Οι νεότεροι και παραγωγικοί θα βρεθούν στο εξωτερικό…