Η Ευρώπη των ηλιθίων…

Σαρωτικός εναντίον των ηγετών της Ευρώπης και της οικονομικής πολιτικής που ακολουθούν στο θέμα της κρίσης ήταν στο τελευταίο του άρθρο που δημοσιεύθηκε προχτές στους “Τάιμς της Νέας Υόρκης” ο … Αμερικανός νομπελίστας της Οικονομίας Πολ Κρούγκμαν. “Αν δεν ήταν τόσο τραγική, η τρέχουσα ευρωπαϊκή κρίση θα ήταν αστεία” γράφει αρχίζοντας το άρθρο του ο Κρούγκμαν και συνεχίζει με ιδιαίτερα σκληρούς χαρακτηρισμούς για τους ηγέτες της ΕΕ: Καθώς το ένα σχέδιο διάσωσης αποτυγχάνει μετά το άλλο, οι Πολύ Σοβαροί Ανθρωποι της Ευρώπης συνεχίζουν απλώς να φαίνονται όλο και περισσότερο γελοίοι” τονίζει.
Εξηγεί γιατί τους χαρακτηρίζει έτσι: “Σκεφθείτε χώρες σαν τη Βρετανία, την Ιαπωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν μεγάλο δημόσιο χρέος και ελλείμματα και παρ’ όλα αυτά παραμένουν ικανές να δανείζονται με χαμηλά επιτόκια.
Ποιο είναι το μυστικό τους; Η απάντηση, σε μεγάλο βαθμό, είναι ότι διατηρούν τα νομίσματά τους και οι επενδυτές γνωρίζουν ότι εν ανάγκη θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά τους τυπώνοντας χρήμα (σ.σ.: όπως ήδη κάνουν και οι τρεις κατά κόρον, πρέπει να προσθέσουμε εμείς)…

 Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επρόκειτο να στηρίξει κατά τον ίδιο τρόπο το ευρωπαϊκό δημόσιο χρέος, η κρίση θα χαλάρωνε δραματικά” υπογραμμίζει ο Αμερικανός νομπελίστας. Δεν παραλείπει μάλιστα να χαρακτηρίσει την υπόθεση της κρίσης της Ελλάδας “μακάβρια υπόθεση δευτερεύουσας σημασίας” και να επικεντρώσει την προσοχή του στην ουσία: “Ο καθαρός και παρών κίνδυνος προέρχεται αντιθέτως από ένα είδος εφόδου στις τράπεζες για αναλήψεις πανικού εκ μέρους των καταθετών στην Ιταλία, η οποία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης” υποστηρίζει.
Δεν είναι μόνο όμως ο Αμερικανός οικονομολόγος που επικρίνει τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης. “Μοιραίες ημέρες για το ευρωπαϊκό πεπρωμένο” ήταν ο χθεσινός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής εφημερίδας “Λε Μοντ”, η οποία είχε αφιερώσει τις δέκα (!) πρώτες σελίδες της εξ ολοκλήρου στην κρίση που συγκλονίζει την Ευρωζώνη.
“Υπέρβαση ή χάος” ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος του πρωτοσέλιδου κύριου άρθρου της γαλλικής εφημερίδας. Ανάλογου πνεύματος και το περιεχόμενό του, όπου αναφερόταν μεταξύ άλλων:

“Η κρίση της Ευρώπης είναι σοβαρή, η πιο σοβαρή μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Είναι οικονομική και κοινωνική.

Η ύφεση απειλεί, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κρίση είναι βαθιά πολιτική, πράγμα το οποίο μαρτυρούν τα κινήματα αμφισβήτησης, ακόμη και εξέγερσης που εκδηλώνονται τακτικά στη Γηραιά Ηπειρο. Το σπίτι μας έχει πάρει φωτιά… Αυτή η κρίση χρέους μπορεί να οδηγήσει την Ευρώπη στο χάος” γράφει η “Μοντ”.

“Γελοίους” δεν αποκαλεί βεβαίως τους ηγέτες της ΕΕ η “Μοντ”. Χαρακτηρίζει όμως “αξιοθρήνητες” τις διαπραγματεύσεις που εδώ και μήνες διεξάγονται ανάμεσα στο Βερολίνο και στο Παρίσι και τυπικά στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

“Από την κρίση του ευρώ στην κρίση της πολιτικής Ευρώπης” είναι ο… δεκάστηλος (!) τίτλος της ίδιας εφημερίδας στις σελίδες 2 και 3. “Μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξαφνικά άχρηστη” είναι ο τίτλος άλλου άρθρου του ίδιου αφιερώματος. “Η Κομισιόν φαίνεται να χάνει τον έλεγχο των γεγονότων… Οι Βρυξέλλες γίνονται αποκρουστικές, σύμβολο μιας εξουσίας χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και ενός μοντέλου καθαρά νεοφιλελεύθερου, έτοιμου να επιβάλει τον σεβασμό των κανόνων της αγοράς, αλλά που απεχθάνεται να υλοποιεί φιλόδοξα προγράμματα στο κοινωνικό επίπεδο” τονίζεται στο άρθρο αυτό.

“Γινόμαστε αποικία των Βρυξελλών” είναι ο τίτλος μεγάλης ανάλυσης της “Μοντ” για την Ελλάδα. “Η Ελλάδα, φιλοευρωπαϊκή από τότε που η Γηραιά Ηπειρος τη βοήθησε να απελευθερωθεί από τον οθωμανικό ζυγό, αρχίζει να αμφιβάλλει” προσθέτει ο εύστοχος υπότιτλος της ανάλυσης.

Απαισιοδοξία
“Το ευρώ φαίνεται καταδικασμένο”

ΚΑΘΟΛΟΥ ελκτικό δεν είναι πλέον το ευρώ στις συνθήκες της κρίσης που βιώνει. “Το κοινό νόμισμα έχει χάσει όλο το σεξ-απίλ του” είναι ο τίτλος άρθρου της εφημερίδας “Μοντ” σε περίοπτη θέση. Πολύ πιο σκληρός είναι στο θέμα αυτό ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. “Η πικρή αλήθεια είναι ότι το σύστημα του ευρώ φαίνεται όλο και πιο πολύ ότι είναι καταδικασμένο” τονίζει χωρίς περιστροφές και συνεχίζει, κλείνοντας το άρθρο του: “Και η ακόμη πιο πικρή αλήθεια είναι ότι δεδομένου του τρόπου που έχει δράσει αυτό το σύστημα, η Ευρώπη μπορεί να είναι καλύτερα αν το σύστημα αυτό καταρρεύσει νωρίτερα μάλλον παρά αργότερα”. Σε “θανάσιμη παγίδα” μετέτρεψε την Ευρωζώνη η “αλαζονεία της ευρωπαϊκής ελίτ” υποστηρίζει ο Κρούγκμαν.
ΕΘΝΟΣ