ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Κάποιοι έσπευσαν να προκαταλάβουν τις προθέσεις του κ. Παπανδρέου και να μετατρέψουν τις επιθυμίες τους σε δημοσιογραφικές προβλέψεις. Γνωστά δημοσιογραφικά κέντρα, προσκείμενα στον κ. Ευ. Βενιζέλο, έχουν εξαπολύσει, τις τελευταίες ημέρες, επιθέσεις κατά του πρώην πρωθυπουργού -φυσικά, όχι άδικα. Η απάντηση ήρθε από τον ίδιο τον κ. Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής, όπως περιγράφουν, σήμερα, Τα Νέα.
Διαβάστε το άρθρο της περασμένης Κυριακής στη real news…
Ο Τσου εν Λάϊ και ο Μακιαβέλι…
Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Περιγράφοντας τον ψυχρό πόλεμο ΗΠΑ- Σοβιετικής Ένωσης ο Τσου εν Λάϊ έλεγε πως «οι δύο υπερδυνάμεις κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι αλλά βλέπουν διαφορετικά όνειρα». Φαίνεται πως το ίδιο ισχύει και για τους Γιώργο Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά. Μοιράζονται, πλέον, την κλίνη της μεταβατικής κυβέρνησης ελπίζοντας να μην αποδειχθεί …προκρούστεια.
Ειδικότερα για τον κ. Παπανδρέου κάποιοι έσπευσαν να προεξοφλήσουν το πολιτικό του τέλος. Κινούν τα νήματα της αμφισβήτησης και ελπίζουν πως στις επόμενες εκλογές –οψέποτε διεξαχθούν- το ΠΑΣΟΚ θα φθάσει με άλλον αρχηγό. ‘Ισως εκπλαγούν. Οι πολιτικές τραγωδίες δεν τελειώνουν, πάντοτε, με τη σκηνοθετική «κάθαρση». Ενίοτε η τραγικότητα παρατείνεται.
Μία πτυχή, για παράδειγμα, που δεν έχει παρατηρηθεί ιδιαιτέρως είναι ότι ο Παπανδρέου φεύγει από το κεντρικό κάδρο, μένει, όμως, πάνω στη σκηνή. Θα παρακολουθεί, από απόσταση σχετικής ασφαλείας, την κυβέρνηση Παπαδήμου να εφαρμόζει την πολιτική του (μνημονίου), ίσως και με αγριότερα μέτρα. Εκείνοι, όμως, που πρωτίστως θα εκτίθενται πολιτικά θα είναι εκείνοι που τον αμφισβητούν εσωκομματικά και θωπεύουν το θρόνο του.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και οι δελφίνοι Λοβέρδος και Διαμαντοπούλου. Ο κ. Παπανδρέου δικαιούται να εκτιμά ότι στο επόμενο χαράτσι, στο πρώτο κύμα απολύσεων και στις νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, ελάχιστοι θα έχουν το κουράγιο να τον θυμηθούν.
Δεν θα συμβεί, φυσικά, το ίδιο με τους εσωκομματικούς ανταγωνιστές του και τον κ. Σαμαρά, ο οποίος θα παλινωδεί μεταξύ συμπολιτευόμενου μνημονιακού μπλοκ , αμήχανης αξιωματικής αντιπολίτευσης και της γαλάζιας κομματικής βάσης που θα παραμένει «στα κάγκελα».
Εν κατακλείδι, ο κ. Παπανδρέου δεν αγωνίστηκε να κρατήσει, το 2007, τα κλειδιά και το λογότυπο του ΠΑΣΟΚ, για να τα παραχωρήσει με την ευκολία που του έδωσε το «δαχτυλίδι» ο Κ. Σημίτης, το 2004.
Θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια. Εντός και εκτός κομματικού καταστατικού. Με ευαγγέλιο τον Μακιαβέλι και σύμμαχο το χρόνο.