ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
ΑΠΟΨΗ
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Ο Παντελής Καψής υπήρξε ένας έμπειρος δημοσιογράφος, επί πολλα χρόνια διευθυντικό στέλεχος στα Νέα (αρχικά υπό τον αείμνηστο Λέοντα Καραπαναγιώτη).
Ουδείς μπορεί να του αμφισβητήσει τα δημοσιογραφικά εύσημα και την σχεδόν δωρική -διόλου προκλητική- παρουσία του
στα δημοσιογραφικά πράματα.
Η επιλογή του για τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου της (μεταβατικής) κυβέρνησης Παπαδήμου αποτελεί, άνευ πάσης αμφισβήτησης, τον σύντομο διάδρομο που θα τον οδηγήσει στα κοινοβουλευτικά έδρανα και ειδικότερα στην πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό είναι γνωστό εδώ και καιρό, η πρόσφατη σύγκρουσή του, δε, με τον ισχυρό άνδρα του ΔΟΛ Σταύρο Ψυχάρη, επίσπευσε, προφανώς, τις εξελίξεις.
Ο Παντελής Καψής συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση. Ο πατέρας του Γιάννης Καψής βρέθηκε, κι αυτός, από τον ΔΟΛ υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, στις εποχές της “σοσιαλιστικής ευφορίας”.
Όλως τυχαίως, την ίδια στιγμή, ο γιός του εκδότη του Βήματος και των Νέων Σταύρου Ψυχάρη τοποθετείται διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά.
Θα έλεγε κανείς ότι, εκ πρώτης όψεως, τα δύο γεγονότα δεν συσχετίζονται…
Ποιός απλός πολίτης, όμως, θα πιστέψει ότι η ανάληψη δύο νευραλγικών θέσεων στα δύο μεγάλα κόμματα από δύο στελέχη του ΔΟΛ δεν σχετίζεται με όσα περί “διαπλοκής” είναι βαθιά χαραγμένα στο συλλογικό υποσυνείδητο;
Και τι, τελικά, σημαίνει για την ελληνική δημοσιογραφία το γεγονός ότι διευθυντές εφημερίδων συγχρωτίζονται με τις κομματικές ηγεσίες και αποχωρούν από τις διευθυντικές θέσεις τους για να υπερασπιστούν κομματικές θέσεις; Πόσο ανεξάρτητη μπορεί, τελικά, να είναι μία τέτοια δημοσιογραφία, όταν πιθανώς αποβλέπει στο …επόμενο βήμα και στην ικανοποίηση προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών.
Για τον κ. Σαμαρά τα πράγματα είναι ακόμα πιο ανησυχητικά. Έχοντας σηκώσει τη ρομφαία κατά της διαπλοκής και χωρίς να του το υπαγορεύει κάποια ανάγκη, φέρνει δίπλα του το γιό του ισχυρότερου εκδότη της χώρας, του ανθρώπου που εκπροσωπεί συμβολικά ένα συγκρότημα Τύπου, για το οποίο παλαιότερα έλεγαν ότι “ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις”.
Οι πολίτες παρατηρούν και απορούν. Αλλά, είναι προφανές πως τα κομματικά ιερατεία δεν νοιάζονται. Δεν έχουν τέτοιες …αφελείς ευαισθησίες.