ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
O Γιάννης Πρετεντέρης εξεμάνη –προχθές το βράδυ στην “Ανατροπή”- με τους εκβιασμούς της τρόϊκα και εξ αφορμής της παρέμβασης του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη είπε: “αυτά συνέβησαν απ΄ όπου πέρασε το ΔΝΤ. τα έλεγα εγώ…”. Κατακεραύνωσε, δηλαδή, το μοντέλο του IMF που περιγράφεται εξαιρετικά στο Δόγμα του Σοκ της Naomi Klein και έχει επισημανθεί πλειστάκις κατά την τελευταία διετία από πολλούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Πέραν του ότι κανείς δεν θυμάται πότε ακριβώς “τα έλεγε αυτά” ο εξαιρετικός δημοσιογράφος -όπως, ακριβώς, ουδείς θυμάται πότε είχε εκφράσει αντιρρήσεις, όπως αυτές που εκφράζει, τώρα, οψίμως, και ο Κ. Σημίτης-…
εκείνο που παρατηρεί είναι ότι πληθαίνουν όσοι κραυγαλέα ή διακριτικότερα ξορκίζουν το Μνημόνιο.
Η δημόσια σφαίρα ταλανίστηκε μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών, αν και σε αρκετές περιπτώσεις η γραμμή μεταξύ των δύο πλευρών υπήρξε δυσδιάκριτη και…τεθλασμένη. Εύκολα, δε, κάποιοι περνούσαν από τη μία στην άλλη πλευρά, με δεξιοτεχνία χορευτή, ανάλογα με το ακροατήριο προς το οποίου απευθυνόταν.
Ο κόσμος, όμως, θυμάται. Και έχει κατατάξει καθέναν εξ ημών εκεί που του αρμόζει. Βεβαίως, στις μεταβατικές περιόδους, όταν τα πάντα είναι θολά, κάποιοι κατορθώνουν και επιβιώνουν και ως κλόουν και ως ζορό.
Όπως στα media. Εκείνοι που έπαιρναν δάνεια με “φιλικές προτροπές” πρωθυπουργικών και υπουργικών γραφείων, πουλούσαν νύχτα την πραμάτια τους σε ματαιόδοξους επιχειρηματίες, ή λυμαίνονταν την κρατική διαφήμιση και αγόραζαν σπίτια στό Λονδίνο ή αλλού, δαφνοστεφανώνονται, τώρα, ως αντιμνημονιακοί βελουχιώτηδες.
“Δεν πειράζει”, θα πουν ορισμένοι. Θα συμφωνήσω πως καθένας έχει δικαίωμα να αλλάζει. Αφού κάνει, όμως, την αυτοκριτική του. Αφού παραδεχθεί τα σφάλματά του.
Αυτό ο κόσμος μπορεί να το αποδεχθεί. Εκείνο που δεν αποδέχεται εύκολα είναι κάτι καπετάνιους όπως εκείνος του Costa Concordia που πηδούν στις σωσσίβιες λέμβους εγκαταλλείποντας τους επιβάτες στις κουκέτες και στα καταστρώματα…