ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Ανάλυση
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Το κεντρικό ερώτημα- δίλημμα των ημερών είναι “μνημόνιο 2 ή χρεοκοπία”. Το χρησιμοποίησε κατά κόρον ο Λ. Παπαδήμος και οι Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς, προκειμένου να εκβιάσουν την ψήφο των βουλευτών τους. Και για να δικαιολογήσουν, εκ των υστέρων, την κρισιμότητα του διλήμματος διέγραψαν εν μία νυκτί 43 εξ αυτών.
Ο -κατά δήλωσή του “μη πολιτικός”- Λ. Παπαδήμος, μάλιστα, προσπάθησε να γίνει τρομακτικός. Περιέγραψε, μάλιστα, ως …Σπήλμπεργκ το νέο “πόλεμο των δύο κόσμων”, όπου στην Ελλάδα της χρεοκοπίας δεν θα υπάρχει γάλα στα ράφια των σουπερ μάρκετ…
και βενζίνη στα πρατήρια.
Βεβαίως, οι μιντιακοί ψιττακοί της “μόνης λύσης” απέφυγαν να σχολιάσουν την απουσία του …ισοδύναμου: τι θα συμβεί, δηλαδή, με την εφαρμογή του μνημονίου 2 για να σταθεί, έτσι, δυνατό να συγκρίνει ο πολίτης τι πραγματικά από τα δύο τον συμφέρει.
Οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά και εθνικά.
Το ερώτημα είναι εάν η απειλή της εξόδου από την ευρωζώνη, κίνηση στην οποία κατά τη “σχολή Παπαδήμου’ θα προβούν οι εταίροι-δανειστές, είναι υπαρκτή ή είναι κατασκευασμένη προς εκφοβισμό του λαού.
Δεν ρώτησε κανείς τον κ. Παπαδήμο και τους πραιτωριανούς της “μόνης λύσης”, ποιον λόγο έχει η Γερμανία να εξωθήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ.
Πρώτον, κάτι τέτοιο με βάση τις υπάρχουσες Συνθήκες δεν είναι εφικτό. Χιλιοειπωμένο αλλά ουδείς από τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση κάνει τον κόπο να το επισημάνει. Βεβαίως, πρέπει να ειπωθεί πως υπάρχουν πολλές σκέψεις για αλλαγή των Συνθηκών, γι αυτό και είναι επιβεβλημένο όποιες κινήσεις γίνουν να γίνουν γρήγορα.
Δεύτερον, η Γερμανία και ο σκληρός βορειοευρωπαϊκός πυρήνας ήθελε χρόνο για να απεμπλακούν τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία των χωρών αυτών από τα ελληνικά ομόλογα. Τον χρόνο αυτόν τους τον χαρίσαμε απλόχερα. Πιθανώς και με το (πολιτικό) αζημίωτο.
Τρίτον, η Γερμανία έδειξε πως επιθυμεί και επιδιώκει μία Ελλάδα στις παρυφές της ευρωζώνης, μία χώρα προτεκτοράτο, όπου -όπως συμβαίνει στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία- θα μπορούν να εγκαθίστανται με χαμηλότατο κόστος οι γερμανικές και άλλες επιχειρήσεις. Το Βερολίνο θέλει τη νοτιοανατολική Ευρώπη μία τέράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη, με εξευτελιστικό εργοδοτικό και μισθολογικό κόστος, με ειδικό φορολογικό καθεστώς και απόλυτη ελευθερία κινήσεων.
Τέταρτο, για να συμβούν όλα αυτά η Ελλάδα πρέπει να είναι δεμένη χειροπόδαρα με το μνημόνιο και υπό αυστηρή επιτροπεία. Για να συμβεί αυτό η Ελλάδα πρέπει να είναι εντός του ευρώ, έστω και σε κάποια “δεύτερη ταχύτητα”. Για να ισχύουν οι “συμφωνίες”.
Σε αντίθετη περίπτωση η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει, μπορεί να γυρίσει 20 χρόνια πίσω αλλά: 1. δεν θα πληρώσει τα χρέη της και θα προκαλέσει ντόμινο (μικρότερο ή μεγαλύτερο) στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και 2. θα απεγκλωβισθεί από το μνημόνιο και θα αποκτήσει τη δυνατότητα να δανείζεται από τρίτες χώρες (Κίνα, Ρωσία, Ινδία), κάτι που, ως γνωστόν, απαγορεύεται ρητά από το πρώτο μνημόνιο.
Η εξέλιξη αυτή ανησυχεί πολύ τους εταίρους, δεδομένου ότι οι ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή -από τη Ρωσία μέχρι την Αίγυπτο και από την Ελλάδα μέχρι τη Συρία και το Ιράν- είναι εξαιρετικά εύθραυστες. Κρατήστε, δε, την πιθανότητα, λόγω ασθενείας, να βγει εκτός παιχνιδιού ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και να επέλθουν απρόβλεπτες ανακατατάξεις και στην Τουρκία.
Και, πέμπτο, όλα τα παραπάνω θα διέπονται από το ελληνικό, και όχι το βρετανικό δίκαιο. Κατά πολύ, δηλαδή, ευνοϊκότερο από το “κοστούμι” που μας ράβουν…