ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
ΜΕ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ DER TAGGESPIEGEL Η Μ. ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΜΕΤΑ ΤΑ 199 ΝΑΙ…
Την Κυριακή το βράδυ, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες τόσο μέσα όσο και έξω από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τα δύο τρίτα των βουλευτών – 199 σε σύνολο 300 – ψήφισαν στην Αθήνα το πλαίσιο της νέας δανειακής σύμβασης της Ελλάδας με τους Πιστωτές της – την Ε.Ε., την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ. – υπό το βάρος του υπαρκτού κινδύνου μιας άτακτης χρεωκοπίας της χώρας, με ορατό επακόλουθο την έξοδό της από τη ζώνη του ευρώ.
Υποστηρίζω πως το γεγονός αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και αποτελεί μία πολύ ενδιαφέρουσα θετική εξέλιξη για τα ελληνικά πολιτικά πράγματα αλλά και το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι…
Μια εξέλιξη που πήρε χρόνο, που είχε τις δυσκολίες ενός εξαιρετικά επώδυνου και επικίνδυνου τοκετού αλλά που ωστόσο δεν έχει ιστορικό προηγούμενο στην εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας. Για πρώτη φορά, ο βασικός πυρήνας των δύο μεγάλων παρατάξεων – της συντηρητικής και της σοσιαλδημοκρατικής – συμπαρατάχθηκαν με σαφήνεια, με γνώση και ρεαλισμό στο βασικό ζητούμενο που δεν είναι άλλο από τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων και ευρύτερα η κοινή γνώμη οφείλουν να αξιολογήσουν ανάλογα το γεγονός και κυρίως να μην το υποτιμήσουν, όπως παρατηρώ ότι επιχειρείται από κάποιες πλευρές.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα τέλος εποχής για την Ελλάδα της “αμεριμνησίας” και των εύκολων αποφάσεων.
Σηματοδοτεί μια νέα σελίδα που τα δύο μεγάλα κυβερνητικά κόμματα είχαν το κουράγιο να ανοίξουν, στρεφόμενα ακόμη και απέναντι στον ίδιο τον εαυτό τους. Συνολικά 43 βουλευτές και από τις δύο μεγάλες παρατάξεις διεγράφησαν επειδή ψήφισαν όχι στη δανειακή σύμβαση, 2 βουλευτές διεγράφησαν επειδή το κόμμα τους ψήφισε όχι ενώ εκείνοι ναι, ενώ άλλοι 9 βουλευτές που διαχώρισαν τη θέση τους επί των άρθρων του νομοσχεδίου δεν θα περιληφθούν στα ψηφοδέλτια του κόμματος τους στις επόμενες γενικές εκλογές.
Αναφέρομαι στις κοινοβουλευτικές λεπτομέρειες, για να καταδείξω το μέγεθος των μετατοπίσεων που αφορούν στο 1/3 περίπου του σημερινού ελληνικού κοινοβουλευτικού σώματος και που υποστηρίζω πως αποδεικνύουν, ότι στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα συνηθισμένο στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες φαινόμενο, αλλά για την απαρχή της ανασύνθεσης συνολικά του Ελληνικού πολιτικού σκηνικού. Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για τα Ευρωπαϊκά Όργανα ανασύνθεση επειδή συντελείται στη βάση του πραγματικού διλήμματος της Ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας με όρους σαφήνειας στις υποχρεώσεις της και αξιοπιστίας στις συναλλαγές της.
Είναι πανθομολογούμενο ότι οι σχέσεις αξιοπιστίας μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της βρίσκονται σε πολύ χαμηλό σημείο. Προσωπικά έχω ευθέως και δημοσίως αναγνωρίσει ως Ελληνίδα – τις δικές μας – εθνικές ευθύνες για το αποτέλεσμα αυτό. Και βεβαίως μπορώ να κατανοήσω τις επιφυλάξεις και το αίσθημα αβεβαιότητας που προκαλεί σε ορισμένους η σημερινή κοινοβουλευτική αποδυνάμωση των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων απ΄αφορμή τη δανειακή σύμβαση. (σ.anatropi2020: προφανής η έμμεση “κατανόηση” στην απαίτηση Σόϊμπλε για υπογραφή όλων των πολιτικών κομμάτων!)
Υποστηρίζω όμως πως η αβεβαιότητα αυτή δεν έχει πραγματική βάση. Γιατί αυτό που εισπράττεται σήμερα ως αριθμητική κοινοβουλευτική αποδυνάμωση των συμβαλλομένων στην πραγματικότητα αποτελεί το αντίθετο : Μία σαφή και ισχυρά πλειοψηφική πολιτική ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Αυτό που συμβαίνει είναι πως τα δύο τρίτα της ελληνικής Βουλής, είπαν για πρώτη φορά ένα καθαρό Ναι στη σκληρή προσπάθεια που συνεπάγεται η εκπλήρωση από πλευράς της Ελλάδας των υποχρεώσεών της απέναντι στους εταίρους της αλλά και η συμμετοχή της στην ευρωζώνη. Είπαν ένα καθαρό Ναι σε μία πορεία σκληρής δουλειάς και αιματηρών θυσιών για να έχει η Ελλάδα ευρωπαϊκό μέλλον. Δεν ήταν εύκολο για κανέναν.
Είναι φανερό, σε όσους παροικούν την Ιερουσαλήμ, πως η ελληνική πολιτική ζωή βρίσκεται από την περασμένη Κυριακή σε μια νέα φάση. Ενδεχομένως λόγω και των έκτακτων συνθηκών η αυριανή βουλή να έχει πολύ περισσότερα κόμματα από τα σημερινά και το πολιτικό τοπίο να είναι αρκετά διαφορετικό. Ωστόσο ένα είναι σίγουρο πως οι νέοι πολιτικοί διαχωρισμοί θα γίνουν πλέον επί της ουσίας στη βάση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας και όσα αυτός συνεπάγεται. Και το νέο φιλοευρωπαϊκό ρεύμα που προκύπτει, ανεξάρτητα από την καταγραφή των κομματικών δυνάμεων στη νέα Βουλή, θα είναι και πιο καθαρό αλλά και ισχυρά πλειοψηφικό. Η Ευρώπη έχει πολλούς λόγους να ενισχύσει αυτή την προοπτική και να δώσει στην Ελλάδα μια ευκαιρία για το νέο ξεκίνημα. Πρόκειται για το συμφέρον και των 27 κρατών-μελών στο σύνολο τους.