Ο πρόεδρος της ΝΔ κάνει, ωστόσο, μέγα λάθος όταν απειλεί πως εφόσον δεν κερδίσει το κόμμα του την αυτοδυναμίαη χώρα θα οδηγηθεί σε νέες εκλογές.
Αυτό είναι, άραγε, το μήνυμα της ψήφου των πολιτών, ή ακριβώς το αντίθετο;…
Όταν οι εκλογείς δεν δίδουν αυτοδυναμία σε ένα κόμμα αποκαλύπτουν, ουσιαστικά, ότι δεν το εμπιστεύονται να κυβερνήσει μόνο του και, έμμεσα, το οδηγούν στην αναζήτηση προγραμματικών συνεργασιών.
Ο κ. Σαμαράς το παρακάμπτει αυτό.
‘Οπως παρακάμπτει και το γεγονός ότι η απώλεια της αυτοδυναμίας και ο εξαναγκασμός -δια της λαϊκής εντολής- σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, στέλνει σαφές μήνυμα στους δανειστές ότι “η Ελλάδα δεν υποτάσσεται και πως οι δανειακές συμβάσεις δεν τυγχάνουν ευρείας αποδοχής”.
Κάτι που θα αποτελούσε ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, ακόμα και για μία “μνημονιακή” κυβέρνηση που θα ήθελε, όμως, να απαιτήσει περισσότερα και να παραδώσει λιγότερα προς όφελος των Ελλήνων πολιτών. Ούτε αυτό δεν καταλαβαίνει ο κ. Σαμαράς;
Το χειρότερο, όμως, είναι πως ζητά αυτοδυναμία δίχως να αποσαφηνίζει τι θα την κάνει.
Όχι γενικόλογα. Καθαρά και επί της ουσίας.
Διότι το επιχείρημα για ελάφρυνση εκείνων που λαμβάνουν συντάξεις μέχρι 700 ευρώ (κι αυτό εν αμφιβολία) αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό, ιδιαίτερα όταν έχει εγκαταλλειφθεί η σημαία της επαναδιαπραγμάτευσης και όταν έχουν ήδη συμφωνηθεί (και από τη ΝΔ) νέα μέτρα από τον Ιούνιο.
Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πως η επόμενη διακυβέρνηση θα είναι μερικών μηνών, ίσως ενός έτους. Ιδιαίτερα εάν η επόμενη Βουλή είναι πολυκομματική και τα κόμματα που αντιδρούν στο μνημόνιο συγκεντρώνουν πάνω από το 1/3 του κοινοβουλευτικού σώματος. Ίσως και παραπάνω.
Γι αυτό θα έπρεπε να προτιμά να μοιραστεί τη διακυβέρνηση, αντί να θέτει εαυτόν σε κίνδυνο να μετατραπεί σε Ντε Λα Ρούα, την ώρα που ο πρωταίτιος της καταστροφής θα κάνει διακοπές σε κοσμπολίτικες πρωτεύουσες ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς…