ΑΡΘΡΟ
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Οι δύο κρυφές μετρήσεις που, όπως διέρρευσε στο διαδίκτυο και σε εφημερίδες, διενεργήθηκαν για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εμφανίζουν τα δύο κόμματα του μνημονίου να αθροίζουν εκλογικό ποσοστό κοντά στο 50% (δείτε προηγούμενη ανάρτηση).
Μία αναπνοή, δηλαδή, από το όριο της πολιτικής νομιμοποίησης που απαιτεί μία συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου (50% συν μία ψήφος).
Παρότι θεωρώ πως το επικοινωνιακό παιχνίδι των διλλημμάτων και των εκβιασμών της τελευταίας στιγμής περιλαμβάνει ΚΑΙ -ή κυρίως- τις δημοσκοπήσεις…
(αυτή είναι μία συζήτηση που πρέπει να γίνει μετά τις εκλογές), αξίζει να επισημάνει κανείς πως εφόσον η τάση αυτή είναι υπαρκτή συνιστά δραματική αλλαγή.
Διερωτάται κανείς: είναι δυνατόν ένας στους δύο ψηφοφόρους να πείθεται ή να πειθαναγκάζεται να στηρίξει εκείνες τις πολιτικές που θα επιφέρουν περαιτέρω οικονομική εξαθλίωσή του;
Είναι δυνατόν να διαθέτει τόσο βαθιές ρίζες ο δικομματισμός και από την άλλη να μην μπορούν να καταθέσουν τα άλλα κόμματα πειστικές εναλλακτικές απόψεις;
Το πιθανότερο είναι πως όλα αυτά δεν ισχύουν και πως οι δημοσκοπήσεις θα “σπάσουν τα μούτρα τους”. Σε αντίθετη περίπτωση, όμως, πρέπει να ξαναδει κανείς μερικά πράγματα.
Όπως την πολυδιάσπαση του αντιμνημονιακού μετώπου, τον εσωτερικό πόλεμο μεταξύ Συριζα, Δημ.Αρ, ΚΚΕ, τις ειδικότερες ευθύνες του Περισσού, τον μικρομεγαλισμό κάποιων εξ αυτών( π.χ του σχετικά νεοπαγούς σχήματος του Φ. Κουβέλη με τη συμμετοχή πασοκογενών), τα ατάκτως ερριμένα “σχέδια” κάποιων τρίτων, αλλά και την επιτυχημένη εκβιαστική εκστρατεία του μιντιακού συστήματος να πεισθεί ο πολίτης ότι με οιαδήποτε άλλη λύση πλην της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ- ΝΔ επέρχεται η σύγκρουση της Γης με βροχή μετεωριτών και ο αφανισμός της ζωής…