ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Αρθρο
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Ουδείς αμφισβητεί ότι την Κυριακή η συντριπτική πλειοψηφία όσων Ελλήνων προσήλθαν να ψηφίσουν έστειλαν σαφές αντι-μνημονιακό μήνυμα. Το άθροισμα των εκλογικών ποσοστών των κομμάτων που εξέφρασαν, με αποχρώσεις, αυτή την αντίληψη άγγιξε το 60% και εξ αυτού ο Συριζα έλαβε το 17%.
Το 17%, όχι το 60%…
Τι ήταν εκείνο που έφερε το κόμμα αυτό πρώτο -και με διαφορά- μεταξύ των αντι-μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων; Γιατί, φερ’ ειπείν, δεν προτίμησαν τον Φώτη Κουβέλη, τους Οικολόγους, ή την Λούκα Κατσέλη;
Είναι προφανές πως πέραν της ψήφου-καταδίκη στον δικομματισμό και τη μνημονιακή διαχέιριση της τελευταίας διετίας, ο Αλέξης Τσίπρας “γοήτευσε” με την πρότασή του περί κυβερνώσας Αριστεράς…
Οι πολίτες ήθελαν και θέλουν να σηματοδοτήσουν τη νέα μεταπολίτευση και, ταυτοχρόνως, την εποχή μετά το μνημόνιο, με μία εναλλακτική κοινωνική διακυβέρνηση.
Εάν επιμείνουμε σ΄ αυτή την παραδοχή – πιστεύω, αρκούντως αυτονόητη- οφείλουμε να επισημάνουμε πως η ποιοτική διαφορά του Συριζα από τις υπόλοιπες αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι ακριβώς αυτή.
Κι αυτό συμπυκνώνει την προσδοκία ενός σημαντικού τμήματος των ψηφοφόρων του Συριζα (του 17%), πιθανότατα και του μεγαλύτερου μέρους όσων δεν τον ψήφισαν αλλά του αναγνωρίζουν την πρωτοκαθεδρία του αντι-μνημονιακού μπλοκ.
Ελεγα (στον Real Fm αλλά και με την αρθρογραφία μου) από την πρώτη στιγμή πως το κρίσιμο στοίχημα του Συριζα είναι η μετεκλογική διαχείριση του ποσοστού του. Και το έλεγα όταν όλα έδειχναν ότι το ποσοστό αυτό θα ήταν λίγο πάνω από το 10%. Τώρα που είναι 17% το στοίχημα αυτό γίνεται ακόμα κρισιμότερο και, σαφώς, πιο ριψοκίνδυνο για τον Αλέξη Τσίπρα.
Δικαίως η ηγεσία του Συριζα υποστηρίζει πως δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση αντι-μνημονιακής σφραγίδας αλλά με την “εμπιστοσύνη” ή την ανοχή των κομμάτων που έφεραν και εγκαθίδρυσαν την τρόϊκα στην Ελλάδα.
Πως μπορείς να δώσεις ελπίδα και προσδοκία σε 1.500.000 ανέργους όταν στηρίζεσαι σ’ εκείνους που προκάλεσαν την εκτόξευση της ανεργίας;
Αυτές ακριβώς, όμως, τις αντιφάσεις, αυτά τα οξύμωρα και παράδοξα οφείλει να διαχειριστεί ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλιώς δεν έχει νόημα.
Εάν το ζητούμενο ήταν να υπερψηφιστεί ο Συριζα για να σχηματίσει κυβέρνηση, ώστε μετά να παραμείνει στην ασφάλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι θέμα χρόνου να γίνει αντιληπτό από τους πολίτες.
Και το 17% να αποτελέσει βατήρα εκλογικής καταβύθισης…
Αντιλαμβάνομαι ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Και αντιλαμβάνομαι πως ο Αλέξης Τσίπρας φοβάται τις αντιδράσεις των συνιστωσών, ιδιαίτερα εκείνων που ουδέποτε είδαν με “καλό μάτι” την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και την Ε.Ε.
Ο πρόεδρος του Συριζα οφείλει, πάραυτα, να λάβει τις αποφάσεις του.
Θα απολαμβάνει, ως αξιωματική αντιπολίτευση, την φθορά μιας τριμερούς ΝΔ-Πασοκ-Δημ.Αρ με πρωθυπουργό, πιθανώς, τον Φώτη Κουβέλη, ή θα βάλει τους δικούς του όρους και θα συμμετάσχει σε μία κυβέρνηση “εθνικού σκοπού” και αυστηρά προσδιορισμένης χρονικής διάρκειας η οποία θα αξιοποιήσει το θετικότερο ευρωπαϊκό περιβάλλον και θα θέσει τα θεμέλια μιας επαναδιαπραγμάτευσης (σε πρώτη φάση πρέπει να εξαντληθεί αυτή η πιθανότητα πριν απαιτηθεί, εάν απαιτηθεί, η καταγγελία και ακύρωση της σύμβασης) βασικών όρων του μνημονίου;
Κάποιοι ισχυρίζονται πως η συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα σε ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα θα τον φθείρει. Αλλοι υποστηρίζουν πως θα βάλει την Αριστερά στο παιχνίδι διακυβέρνησης, θα πείσει , δηλαδή, κάθε “άπιστο Θωμά” πως ο Συριζα είναι ακραιφνώς ευρωπαϊκό κόμμα και δεν απεργάζεται μυστικά σενάρια για έξοδο από το ευρώ και θα βοηθήσει τη χώρα να κερδίσει χρόνο.
Από την άλλη, θα αποδείξει στους δύσπιστους ότι ο Συριζα μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα στους 1.500.000 άνεργους και στους εξαθλιωμένους Έλληνες -όχι μόνο καταγγέλοντας αυτούς που τους εξαθλίωσαν- και θα δείξει στην Ευρώπη ότι στην Αθήνα υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις ισχυρές με μία μίνιμουμ ενιαία έκφραση.
Αυτό δεν αφαιρεί ούτε μία από τις εγκληματικές ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και, δευτερευόντως, της ΝΔ.
Το αντίθετο. Τσίπρας και Κουβέλης οφείλουν -εφόσον συμφωνήσουν να συμμετάσχουν- να ορίσουν οι ίδιοι την πλειονότητα εκείνων που θα μετάσχουν σε ένα τέτοιο σχήμα. Δεν διανοείται κανείς μία τέτοια κυβέρνηση με Λοβέρδους, Χρυσοχοϊδηδες, Ρέππες, Κουτρουμάνηδες και άλλα τέτοια πρόσωπα.
Και τέλος, επειδή κάποιοι από τον Συριζα λένε πως μόλις φέρουν κάποιο νομοσχέδιο στη Βουλή, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα το καταψηφίσουν και θα ρίξουν την κυβέρνηση, η απάντηση είναι: ας το πράξουν! Οι συνέπειες θα είναι συντριπτικά σε βάρος τους.
Είμαι βέβαιος πως οι σώφρονες στην ηγεσία του Συριζα λαμβάνουν υπόψη τους τα παραπάνω. Εφόσον, πράγματι, πιστεύουν πως η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ και εάν αξιολογούν θετικά τις εξελίξεις στην Ευρώπη, τότε οφείλουν να προσπαθήσουν. Ιστορικά, εθνικά, πολιτικά, ακόμα και εκλογικά έχουν πολλά να κερδίσουν…
Υ.Γ Το οικονομικό- διαχειριστικό σκέλος της πολιτικής πρότασης που παραθέτω αποτελεί τον καμβά του εξαιρετικά ενδιαφέροντος άρθρου που δημοσιεύει ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης στο protagon.gr και αναδημοσιεύεται εδώ.