ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Η συζήτηση είναι αρκετά παλιά αλλά επανηλθε με δριμύτητα τις προηγούμενες ημέρες. Για όσους γνωρίζουν στοιχειώδη, το μεγάλο άγχος της τρόϊκα για την ελληνική οικονομία δεν είναι ούτε τα μέτρα των 13,5 δις, ούτε εάν απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε, φυσικά, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Είναι εάν η «εξίσωση» (που μάλλον δεν βγαίνει, όπως ομολογούν οι πάντες) μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμο χρέος…
Τα πράγματα είναι απλά. Το IMF εκ του καταστικού του δεν μπορεί να χρηματοδοτεί προγράμματα διάσωσης εάν οι εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους είναι αρνητικές. Οι δε ΕΚΤ και Κομισιόν γνωρίζουν αμφότεροι πως ένα μη βιώσιμο χρέος οδηγεί σε νέα μνημόνια, νέα χρηματοδοτικά προγράμματα, άρα και νέα επιβάρυνση των ευρωπαίων φορολογούμενων –με τις πολιτικές συνέπειες, μάλιστα, που έχει αυτό σε κάθε χώρα των «27». Απλώς το Βερολίνο δεν είναι ακόμα έτοιμο να το αποδεχθεί.
Πάνω σε αυτό το αξίωμα εδράζεται και η σύγκρουση του IMF (κυρίως κρατών όπως η Κίνα, η Βραζιλία, η Ρωσία και οι ΗΠΑ) με την καλβινιστική και εμμονική δημοσιονομική προσέγγιση της Μέρκελ και των «δορυφόρων» της.
Και από την εξέλιξη αυτής της αντιπαράθεσης θα εξαρτηθεί ακόμα και η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Χθες, επιπροσθέτως, ανακοινώθηκαν οι προβλέψεις για τα ποσοστά ύφεσης του 2013. Οι μέχρι πρότινος προβλέψεις για σχεδόν μηδενική (το πολύ μέχρι 1,5%) ύφεση το επόμενο έτος διαψεύδονται παταγωδώς. Η ύφεση θα κινηθεί περί το 4% (επίσημη πρόβλεψη 3,8), εφόσον δεν υπάρξει απόκκλιση επί τα χείρω στην πρόβλεψη για την φετινή ύφεση.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το 2013 η ελληνική οικονομία θα είναι για έκτη χρονιά σε ύφεση και οι μη αφελείς θεωρούν πως και το 2014 η χώρα θα είναι και πάλι σε ύφεση -για έβδομη χρονιά. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε χώρα του αναπτυγμένου κόσμου.
Επτά χρόνια ύφεσης σημαίνει μία χαμένη δεκαετία. Και δεδομένου ότι όλο το σχέδιο ανάπτυξης συμπυκνώνεται στη λέξη “αποκρατικοποιήσεις” δύσκολα μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ένα τέτοιο “αναπτυξιακόσ χέδιο” αφορά εν τέλει την πραγματική οικονομία και τους πολίτες.
Ως εκ τούτου η εξίσωση του προγράμματος διάσωσης όχι μόνο “δεν βγαίνει” αλλά δεν δημιουργεί σαφείς προσδοκίες ανάκαμψης σε ένα ορατό βάθος χρόνου…