ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Κύριε Σαμαρά, κύριε Τσίπρα, αρχηγοί, πολιτευτές και εγχώρια ελίτ, χρόνια πολλά.
Δυστυχώς οι φετινές γιορτές έχουν αμπαλάζ ζόφου και στολίδια αγωνίας και, για πολλούς, απελπισίας. Η χώρα ετοιμάζεται να μπει στην 6η χρόνια ύφεσης (σωρρευτικά θα κινηθεί περίπου στο 30% από το 2008), καταγράφοντας ένα αρνητικό παγκόσμιο ρεκόρ. Περισσότεροι από 1.300.000 άνθρωποι δεν έχουν δουλειά (η έννοια της “εργασίας” έχει προ καιρού απωλεσθεί) και, όπως προβλέπει το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, μεσοσταθμικά θα κινηθεί κοντά στο 30% το 2013.
Τις τελευταίες ημέρες περιρρέει μία ατμόσφαιρα “συγκρατημένης αισιοδοξίας” για ανάταξη του οικονομικού κλίματος. Η αναβάθμιση από την Standard&Poors, η πτώση των spreads κάτω από τις 1000 μονάδες, η απόφαση της ΕΚΤ να δέχεται εφεξής τα ελληνικά ομόλογα (τα οποία, πάντως, δεν είναι, ως επί το πλείστον, σε ελληνικά χέρια), η έκρηξη στο Χρηματιστήριο λόγω της πεποίθησης ότι “οι δανειστές κρατούν την Ελλάδα στην ευρωζώνη” και η …εορταστική έκθεση της Alpha Bank, κατά την οποία “η ελληνική οικονομία θα έχει βαθμολογία triple A το 2020) δημιουργούν καλύτερο κλίμα και θετικές προοπτικές.
ΌΛα αυτά απέχουν, ωστόσο, παρασάγγας από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Δεν είναι καν οι όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι άλλα…νομίσματα. Αφορούν εντελώς διαφορετικά κοινά και συγκρουόμενα συμφέροντα.
Είναι, ωστόσο, αλήθεια πως η τριμερής κυβέρνηση Σαμαρά “αγοράζει” πολιτικό χρόνο. Κερδίζει αναπνοές πριν καταβυθιστεί εκ νέου στις εσωτερικές τριβές (οι μάλλον αδιάφορες πολιτικά “καρατομήσεις” εφοριακών απέδειξαν πόσο εύθραυστη είναι η ενδοκυβερνητική ισορροπία) και, πιθανώς, στις κοινωνικές αντιδράσεις. Αντιδράσεις που θα είναι το αποτέλεσμα των μέτρων που ψηφίστηκαν πρόσφατα. Η ενσωμάτωση στην κοινωνική πραγματικότητα των εργασιακών αλλαγών, οι μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, το χαράτσι, οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, οι πιθανές απολύσεις και το νέο φορολογικό αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα με απρόβλεπτες συνέπειες.
Το ισχυρότερο όπλο του Σαμαρά είναι, ίσως, η έως τώρα αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να προβάλλει ένα πειστικό εναλλακτικό λόγο. Δυστυχώς για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ το παιχνίδι παίζεται ακόμα στο Βερολίνο και όχι στο Σάο Πάολο και του Μπουένος Άϋρες. Κυρίως, όμως, παίζεται στις φτωχογειτονιές της Αθήνας και την περιφέρεια.
Θα περίμενε, κανείς, για παράδειγμα από ένα έξυπνο επικοινωνιακό επιτελείο να συνδυάζει μαεστρικά τις συναντήσεις με τη Ρούσεφ και τον Λούλα με μία αστραπιαία επίσκεψη στη Φλώρινα και τα Γρεβενά, όπου δάσκαλοι και τοπική αυτοδιοίκηση αποφάσισαν να μην ανοίξουν τα σχολεία μετά τις γιορτές λόγω έλλειψης…πετρελαίου.
Όταν το ίδιο το Blooomberg μιλά για τους “Έλληνες που παγώνουν χωρίς πετρέλαιο”, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε διεθνιστική περιδίνηση και δεν θυμίζει τις δηλώσεις Παπαδήμου και, πρόσφατα, Στουρνάρα ότι “εάν βρεθούμε εκτός ευρωζώνης θα σημειωθούν μεγάλες ελλείψεις σε καύσιμα”. Τι άλλο συμβαίνει φέτος;
Δεν μπορώ να προβλέψω εάν η κυβέρνηση “περάσει τον κάβο”, όπως ομού εκφωνούν Κεδίκογλου, Κουβέλης, Βενιζέλος. Προσωπικά ενδιαφέρομαι εάν η κοινωνία μπορεί να περάσει τον κάβο. Κι ακόμα περισσότερο τι υπάρχει πίσω από τον κάβο.
Το “Christmas spirit”, ωστόσο, είθε να φωτίσει ώστε να εκδηλωθεί η μίνιμουμ δυνατή σύγκλιση επί του κοινωνικού. εθνικού συμφέροντος. Ο Σαμαράς να καταλάβει ότι ο Τσίπρας είναι χρήσιμο διαπραγματευτικό όπλο και ο δεύτερος να παρουσιάσει τεκμηριωμένο εναλλακτικό λόγο, αποδεχόμενος και δημοσίως ορισμένα εξ αυτών που υποστηρίζει η κυβέρνηση και, ιδιωτικώς, αποδέχονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα Πετράλωνα, η Ορεστιάδα και η Σπάρτη δεν είναι Βερολίνο και Ρίο Ντε Τζανέϊρο. Η κυρία Μαρία που αδυνατεί να ζήσει με 300 ευρώ δεν μπορεί να γίνει Λαγκάρντ και δεν μπορούμε να περιμένουμε την αντιστροφή των πόλων για να γλυτώσουμε από τη Μέρκελ.
Όπως λέει ο Κοέν, “First we take Manhattan, then we take Berlin”. Στη θέση του Manhattan βάλτε τη γειτονιά σας, την Αθήνα, την επαρχία. Να νοιαστούμε για το σπίτι μας. Και σ αυτό το οικόπεδο, ας το καταλάβουν, ζουν κι ο Σαμαράς, κι ο Τσίπρας, κι η Αλέκα, κι ο Καμμένος, κι όλοι. Και αν κρίνω από τις επαναλαμβανόμενες εκθέσεις της Deutsche Bank είναι “οικόπεδο γωνία” με υψηλότατη εμπορική αξία.
Ας μην το αφήσουμε, λοιπόν, ούτε στα εσωτερικά λαμόγια, τα νεο-golden boys του ΤΑΙΠΕΔ και τις γιαλαντζί “μεγαλειότητες”, ούτε στα γεράκια και τους γύπες που υπερίπτανται κι ετοιμάζονται για εφορμήσεις.
Καλά Χριστούγεννα, λίγο καλύτερο (ει δυνατόν) το νέο Έτος…