ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Είναι ο άνθρωπος που αποτελείωσε τη χώρα του. Ο άνθρωπος που παρέλαβε από τον Γιώργο Παπανδρέου μια φλεγόμενη κοινωνία, και, αντί να σβήσει τη φωτιά, την τάισε με πετρέλαιο και αποτέλειωσε τη χώρα. Ο Αντώνης Σαμαράς.
Εντούτοις, οι Γερμανοί της «Handelsblatt» και οι Αυστριακοί του «Profil»τον χαρακτηρίζουν «άνθρωπο της χρονιάς». Όχι γιατί σήκωσε τα μανίκια και βάλθηκε να στρώσει τον τόπο σύμφωνα με όσα είχε εξαγγείλει από το Ζάππειο, αλλά επειδή αποδείχθηκε ικανότατος στις πιρουέτες και αποφάσισε να εφαρμόσει εκείνα τα οποία είχαν προκρίνει οι σκληροί δανειστές που εκπροσωπούνται από την τρόικα. Και συνεχίζει να εφαρμόζει, υποσχόμενος να τα εφαρμόζει και στο μέλλον.
Δεν κόμπιασε ούτε μια στιγμή, δεν ζήτησε ούτε μια συγνώμη από τους ψηφοφόρους του και τα παιδιά τους (και κατ’ ακολουθία όλους τους πολίτες και τα προστατευόμενα των οικογενειών τους μέλη) για την εκούσια είσοδό του στον θάλαμο των μεταλλάξεων. Ούτε μια λέξη μεταμέλειας, που άλλα υποσχόταν όχι μόνο από το νεοκλασικό του Εθνικού Κήπου προ έτους και από εξώστου ή τηλεοράσεων κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά και μόλις προσφάτως, όταν ψηφίζονταν τα τελευταία μέτρα εξολόθρευσης της κοινωνίας και υποσχόταν ότι όντως θα ήταν τα τελευταία.
Το 2012 δεν πρόλαβε να διαβεί την πόρτα εξόδου προς τη μνήμη, κι έρχεται, με συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά», να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για ακόμα μερικά μέτρα, στην περίπτωση που δεν αποδώσουν (και δεν είναι δυνατόν να αποδώσουν) τα μέτρα που ο ίδιος εισήγαγε προ μηνός. Τουτέστιν, αν δεν αρκεί η φωτιά, θα ρίξει και ασβέστη πάνω στην καμένη γη, για να μην φυτρώσει ξανά τίποτα πάνω της.
Κατά την έννοια αυτή, ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να χαρακτηριστεί ευρηματικός πολιτικός. Και να αφήσει το όνομά του δίπλα σε εκείνο του Ηρόστρατου, του Εφέσιου, ο οποίος είχε τη μονομανία να αφήσει και αυτός το όνομά του στην Ιστορία. Κι επειδή δεν είχε τίποτα καλό να αφήσει στην πόλη του, αποφάσισε να πυρπολήσει τον λαμπρό ναό της Αρτέμιδας, το 356 π.Χ. Σε τιμωρία του οι Εφέσιοι αποφάσισαν να μην συμπεριλάβουν το όνομά του σε κανένα από τα χρονικά της εποχής. Η Ιστορία όμως, η οποία αντλεί τις πληροφορίες της και από άλλες πηγές, το βρήκε και το παρέδωσε στους μεταγενέστερους ως συνώνυμο της καταστροφής.
Ακόμα λοιπόν και αν οι Έλληνες αποφασίσουν να σβήσουν από τα σημερινά κείμενα το όνομα του σημερινού πρωθυπουργού (ή και των προηγηθέντων), η Ιστορία θα το βρει από την «Handelsblatt» και το «Profil». Τιμώντας τον βεβαίως δεόντως.