ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη σε μία άλυτη αντίφαση. Από τη μία μεριά θέλει να ακολουθήσει μια πολιτική σιδηράς πυγμής, «Νόμου και Τάξης». Από την άλλη μεριά, είναι καταδικασμένη, προκειμένου να εφαρμόσει τις μνημονιακές πολιτικές, να καταπατά συστηματικά το Σύνταγμα (κοινωνικά δικαιώματα, προστασία της απεργίας, δημόσιος χαρακτήρας κοινωνικών υπηρεσιών κ.λ.π.). Έτσι, π.χ. εμφανίζει τη σχιζοφρενική εικόνα να ισχυρίζεται ότι η επίταξη των εργαζομένων στο Μετρό γίνεται για να προστατευθεί η νομιμότητα, ενώ με την πράξη αυτή παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα, που επιτρέπει παρόμοια μέτρα μόνο σε περιπτώσεις θεομηνιών ή κινδύνου για τη δημόσια υγεία.
Ανάλογη είναι η αμφιθυμία της και απέναντι στις δικαστικές αποφάσεις. Βάναυση κριτική ως προς τις δικαστικές αποφάσεις που δεν είναι αρεστές, σιωπή για τις κραυγαλέες περιπτώσεις, όπως η περίπτωση της «ζαρντινιέρας», όπου η Δικαιοσύνη αποδείχθηκε πραγματικά «τυφλή», αν και είχε πειστήρια ενοχής αποτυπωμένα με κινηματογραφικό τρόπο.
Ιδιαίτερα δε απατηλό είναι και το επιχείρημα, κατά το οποίο και οι «κρίνοντες πρέπει να κρίνονται», ακριβώς γιατί αποτελεί τη μισή αλήθεια. Πράγματι οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να είναι αντικείμενο κριτικής, και όχι μόνο επιστημονικής, από τους νομικούς, αλλά και κοινωνικής, όταν είναι άδικες. Οι εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας, όμως, δεν είναι αθώοι «κριτικοί». Έχουν πολλαπλές δυνατότητες παρέμβασης στο έργο της, κατά το Σύνταγμα, ανεξάρτητης δικαιοσύνης, και για αυτό το λόγο θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα αυτοσυγκρατημένοι στις δηλώσεις τους.
Η προσπάθεια ταύτισης της Αριστεράς με την τρομοκρατία αποτελεί και πάλι μια αδικαιολόγητη γενίκευση, ένα μεγάλο ψέμα που πάει να κρυφτεί πίσω από μια μισή αλήθεια. Η μισή αλήθεια είναι ότι –παρά την ενδεχόμενη διάβρωση τους από παρακρατικούς ή και μυστικές υπηρεσίες- πολλές τρομοκρατικές οργανώσεις χρησιμοποιούν αριστερό λόγο. Έχουν όμως ακόμα πιο μακρινή σχέση γένους με την Αριστερά που είναι προσανατολισμένη στη μαζική πάλη και την εργατική τάξη, από αυτήν που έχουν τα φασιστικά και ναζισιτκά κόμματα με την ίδια τη Νέα Δημοκρατία. Πολύ πιο κοντά στην αλήθεια θα ήταν όποιος απέδιδε στην τελευταία ευθύνες για την δράση των φιλοναζιστικών οργανώσεων (ως προερχόμενων από την ίδια «δεξιά μήτρα»), ενόψει και της υιοθέτησης πολλών συνθημάτων από την ατζέντα των τελευταίων, παρά αυτοί που αναζητούν τρομοκράτες στην κοινωνική αριστερά.
* Το άρθρο του καθηγητή Γ. Κατρούγκαλου αποτελεί συρραφή απόψεων που διατυπώθηκαν σε συνέντευξη στην εφημερίδα Εποχή