ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Έγκυρα (;) διεθνή ΜΜΕ επισήμαιναν, τις τελευταίες ημέρες, πως η πρωτόδικη απόφαση για ισόβια κάθειρξη στον πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης και μεγαλοστέλεχος της ΝΔ αποτελεί απόδειξη ότι στην Ελλάδα συντελείται κάθαρση από την πολιτική διαφθορά των τελευταίων δεκαετιών.
Υπονοούσαν -δια της μαιευτικής τέχνης που εμείς διδάξαμε στους Ευρωπαίους- ότι αυτή η “κοσμογονική” αλλαγή συντελείται χάριν του Μνημονίου και της επιβολής του κανονιστικού Δικαίου των δανειστών. Με λίγα λόγια “ευτυχώς που η προτεσταντική ηθική των Γερμανών ισοπεδώνει τον μεσογειακό μπαχαλισμό και τη νεοελληνική απατεωνιά”…
Δεν αδικώ κανέναν στο Βερολίνο, τη Φραγκφούρτη, τις Βρυξέλλες, ή το Παρίσι που πιστεύει κάτι τέτοιο. Εμείς φταίμε. Κι αν ενθυμούμαι καλώς υπήρχε κάποτε ένας πρωθυπουργός που έκανε σημαία την ελληνική διαφθορά και συγκατάνευε επιδοκιμαστικά όποτε οι Γερμανοί μιλούσαν για τους “τεμπέληδες της εύφορης μεσογειακής κοιλάδας”.
Εάν ο -κατά την ελληνική παροιμία- ο…χωριάτης ανεβαίνει στο κρεβάτι σου όποτε του δίνεις θάρρος, τι θα πράξει ο σαλονάτος Άριος; Τα ίδια και χειρότερα.
Δεδομένου ότι αρχίζει η πρώτη δίκη Τσοχατζόπουλου και ότι ο Παπαγεωργόπουλος είναι έγκλειστος στις φυλακές Διαβατών, ίσως πρέπει κι εμείς να πιστέψουμε ότι η νομιμότητα και το Δίκαιο επιστρέφει στη χώρα που εφηύρε την Ισονομία.
Είναι έτσι;
Προφανώς όχι. Για τους εξής απλούς λόγους:
1. Το ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μεταβλήθηκε τα τελευταία αρκετά χρόνια σε φυτώριο διαφθοράς δεν το μάθαμε εξ αφορμής της δίκης Παπαγεωργόπουλου. Το φωνάζουν ο έρημος ο Ρακιντζής και η Διεθνής Διαφάνεια πολλά χρόνια τώρα. Ενώ, λοιπόν, ο φτερωτός ιατρός θα περνά μερόνυχτα στη φυλακή, ουδείς εξ αυτών που εξέθρεψαν το φαινόμενο δεν θα υποστεί την παραμικρή συνέπεια. Για τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τα κονδύλια του Θησέα, τις Μπιενάλε, τα Δημήτρια, τις εκθέσεις Αγιορείτικων Κειμηλίων, τους Ολυμπιακούς Αγώνες (υπερτιμολογήσεις, φαραονικά έργα, μεταολυμπιακή εγκατάλλειψη της δημόσιας περιουσίας κλπ), τις ρουσφετολογικές προσλήψεις, την ενίσχυση κομματικών ταμείων μέσω δημοτικών και υπουργικών παρα-συστημάτων κ.ο.κ
2. Ενώ η Ελλάδα, χάριν των δανειστών και του Ηθικού Μνημονίου, θα επιστρέφει στους ευρωπαϊκούς κανόνες Δικαίου, ουδείς θα ομολογήσει ότι η διαφθορά είναι, τελικά, στοιχείο του ελληνικού DNA όσο και του γερμανικού, του ουζμπεκικού, του δανέζικου, ή του κενυατικού. Γιατί, δηλαδή, είναι διεφθαρμένος ο εισπράττων τις μίζες της Siemens, της ΜΑΝ, της Ferrostahl και άλλων πολυεθνικών και όχι εκείνες που είχαν συστήσει μαύρα ταμεία και κωδικούς “ειδικών πληρωμών”, όπως έχει αποκαλύψει η έρευνα της Depevoice&Plimpton που άπαντες έχουν ξεχάσει; Μήπως οι Σίκατσεκ και Κουτσενρόϊτερ κατάγονται από τα Μέγαρα και δεν το γνωρίζω; Αλλά και οι ιδιωτικοποιήσεις που έρχονται, οι “δουλίτσες” στις Σκουριές, όπου η άδεια για την εκμετάλευση χρυσού αξίας 40 δισ πωλείται έναντι 11 εκατομμυρίων, τι είναι; Μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις ή, μήπως, νέο πεδίο δόξης λαμπρό για μαύρο χρήμα;
3. Οι αναθέσεις που έχουν γίνει, την περίοδο του Μνημονίου, σε διεθνείς οίκους και τα δισεκατομμύρια που φαγώθηκαν δεν συνιστούν πιθανό πεδίο διαφθοράς; Το έψαξε κανείς; Τα παιχνίδια των κερδοσκόπων που είχαν γίνει συνομιλητές πρωθυπουργών, τι ήταν; Τα hedge funds που έπαιζαν δισεκατομμύρια πάνω στις δηλώσεις υπουργών περί “Τιτανικών”, τι άλλο από διαφθορά ήταν; Και ποιός είναι περισσότερο διεφθαρμένος: ο ξένος οίκος που τα παίρνει ή αυτός που πιέζεται να τα δώσει;
4. Ακόμα κι αν συμφωνήσω με τον Πάγκαλο πως “όλοι μαζί τα φάγαμε’, οι αποδέκτες της virual ευημερίας υφίστανται σήμερα τρομερές ποινές. Υπεροφορολογούνται, έχουν χάσει μισθούς και συντάξεις, κάποιοι δεν έχουν δουλειά, υποτισίτιζονται και βλέπουν τα παιδιά τους να φεύγουν μετανάστες. Οι άλλοι που οργάνωσαν το φαγοπότι ποιά συνέπεια έχουν υποστεί; Οι περισσότεροι συνεχίζουν αν ασκούν εξουσίες, ή περιφέρονται ως τιμητές στα κανάλια, ή, στην χειρότερη περίπτωση, απολαμβάνουν τα κλοπιμαία.
Μπορεί κανείς να απαριθμήσει πολλά στοιχεία και παραδείγματα για τον μύθο της μετά- Μνημόνιο αποκατάστασης της νομιμότητας στην Ελλάδα. Μου θυμίζει, όλο αυτό, την κατάρρευση του κομμουνισμού στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Τη διαφθορά του σταλινισμού διαδέχθηκε η διαφθορά των ολιγαρχών. Και στις δύο περιόδους κάποιοι πεινούσαν και εξοντώνονταν.
Αυτά, γιατί κάποιοι επιχειρούν να μας πείσουν ότι ένας δύο τύποι σαν τον Παπαγεωργόπουλο ή τον Τσοχατζόπουλο μπορούν να ξεπλύνουν την τιμή του πολιτικού συστήματος. Και, μάλιστα, χάριν του Καλού και Ηθικού Μνημονίου…