ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΑΠΑΣ

Μπορεί να είναι ντροπαλός, ταπεινός, λιγομίλητος, αλλά αφιερώνει πολύ χρόνο, προσοχή και αγάπη στους φτωχούς… Αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του 76χρονου Αργεντινού, με καταγωγή από το Πεδεμόντιο της Ιταλίας, Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, ο οποίος είναι ο νέος Πάπας Φραγκίσκος Ι. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι εδώ και 1300 χρόνια δεν εκλεγόταν Πάπας εκτός Ευρώπης, ενώ για πρώτη φορά αναδεικνύεται Πάπας που προέρχεται από τους Ιησουίτες…

Αποτελεί τη μεγάλη έκπληξη της χθεσινής ψηφοφορίας, καθώς δεν θεωρείτο φαβορί και δεν βρισκόταν ανάμεσα στους επικρατέστερους διαδόχους του Βενέδικτου 16ου, παρά το γεγονός ότι το 2005 κατά την εκλογή του τελευταίου, βρέθηκε πολύ κοντά στο…νήμα. Ωστόσο, πολλοί υποστηρίζουν ότι η ιδέα του να γίνει Πάπας τον τρόμαξε εξαιτίας του βάρους που θα έπρεπε να αναλάβει, πείθοντας έτσι τους υπόλοιπους Καρδινάλιους να κάνουν ένα βήμα πίσω και να μην τον ψηφίσουν.

Στο παρελθόν έχει συγκρουστεί ανοιχτά με τους ιερείς της χώρας του για ηθικά και κοινωνικά ζητήματα. Χαρακτηριστικό είναι όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο άσκησε δριμεία κριτική στους ιερείς που αρνούνταν να βαπτίσουν παιδιά από άγαμες μητέρες, χαρακτηρίζοντας τους «υποκριτές που απομακρύνουν τον λαό του Θεού από την σωτηρία».

Όποιος τον γνωρίζει μιλά για έναν πραγματικό άνθρωπο του Θεού, ενώ το πρώτο πράγμα που μπορεί να ζητήσει από κάποιον είναι να προσευχηθεί για εκείνον, όπως άλλωστε έκανε και με τους πιστούς, οι οποίοι κρέμονταν από τα χείλη του τη στιγμή του λόγου του από το μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου.

Βρίσκεται συνέχεια στο πλευρό των αναξιοπαθούντων της χώρας του, ενώ έχει ζήσει από κοντά τις παραγκουπόλεις της Αργεντινής. Αυτό εξάλλου, τον έχει κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στις λεγόμενες «villas miserias», με τους κατοίκους τους να τον λατρεύουν.

Μακριά από στερεότυπα, από αποστειρωμένες ιδέες, οι οποίες στοιχειώνουν την Εκκλησία, ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο βρίσκει τον ιδανικότερο τρόπο προσέγγισης για να πλησιάσει όποιον επιθυμεί να έρθει κοντά στην θρησκεία, ακόμα και όσους δείχνουν διστακτικοί. Όπως, εξάλλου, αρέσκεται να επαναλαμβάνει «η Εκκλησία πρέπει να δείξει το πρόσωπο του ελέους του Θεού».

Την ίδια ώρα, κάλεσε τους Αργεντίνους να μην «συνηθίσουν στην φτώχεια» και να κατέβουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τις οικογένειές τους, ενώ απεχθάνεται την πολυτέλεια και την κατασπατάληση χρημάτων.

Για αυτό το λόγο, άλλωστε, έζησε για χρόνια σε ένα μικρό διαμέρισμα, ενώ δεν διαθέτει οδηγό, ούτε αυτοκίνητο. Στο Μπουένος Άιρες χρησιμοποιεί το μετρό, ενώ στη Ρώμη κυκλοφορεί με τα πόδια και με τα μέσα μεταφοράς, ένα ακόμα χαρακτηριστικό που προδίδει την απλότητα και ταπεινότητα του χαρακτήρα του. Όταν μάλιστα, χειροτονήθηκε καρδινάλιος το 2001, ανάγκασε τους συμπατριώτες του, οι οποίοι είχαν συγκεντρώσει χρήματα για την οργάνωση τελετής στη Ρώμη, να παραμείνουν στην Αργεντινή και να προσφέρουν το ποσό στους φτωχούς.

Ο Μπεργκόλιο σπούδασε Χημικός Τεχνικός, όμως μετά το πτυχίο αφιερώθηκε πλήρως στην μεγάλη του αγάπη: την θρησκεία. Δίδαξε παρόλα αυτά Φιλολογία σε σχολεία, ενώ παράλληλα σπούδαζε Θεολογία και το 1969 έγινε ιερέας.

Στα νεανικά του χρόνια, είχε και αρραβωνιαστικιά με την οποία του άρεσε να χορεύει,όπως έχει ο ίδιος δηλώσει σε παλιά συνέντευξή του.

Στα είκοσι ένα του χρόνια, έπαθε πολύ σοβαρή πνευμονία εξαιτίας της οποίας υποβλήθηκε σε επέμβαση αφαίρεσης σημαντικού μέρους του δεξιού του πνεύμονα. Πάντως, οι ιταλικές εφημερίδες υπογραμμίζουν ότι «το θέμα υγείας αυτό δεν προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα στον πάπα Χόργκε Μάριο Βεργκόλιο και δεν αποτελεί, κατά συνέπεια, αιτία ανησυχίας».

Νέος, για να συντηρηθεί, να πληρώσει για τις σπουδές του και να ενισχύσει την επταμελή οικογένειά του, εργαζόταν ως «πορτιέρης» σε νυχτερινά κέντρα!

Ίσως χάρη σε αυτή την εμπειρία, που ομολογουμένως δεν συνάδει με την… ιερότητα που περιβάλει την εικόνα του Πάπα, ο 76χρονος Αργεντινός θωρακίστηκε και απέκτησε το χάρισμα να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο που στην Αργεντινή, προσελκύει τα πλήθη και αποτελεί εικόνα αναφοράς για την νοτιοαμερικανική Εκκλησία.

Μπορεί να θεωρείται συντηρητικός, ωστόσο ποτέ δεν ενέκρινε την υπερβολική αυστηρότητα της Εκκλησίας. Αντιθέτως, όρθωσε το ανάστημά του, όταν το 2000 κάλεσε όλη την Αργεντίνικη Εκκλησία να αναλάβει το χρέος της για τα λάθη που διέπραξε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ζητώντας από τους εκπροσώπους της να προχωρήσουν σε δημόσια μετάνοια.