Εάν η νέα πολιτική κίνηση του Αλέκου Αλαβάνου έχει την εύστοχη ονομασία «Σχέδιο Β», μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το κυοφορούμενο κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου (ως εκλογικός μετασχηματισμός του ΡΙΚΣΣΥ) μπορεί κάλλιστα να ονομαστεί «Σχέδιο Α».
Η αντίθεση περιγράφει με ακρίβεια όσα συμβαίνουν στο ασταθές πολιτικό σκηνικό.
Η αβεβαιότητα στην ευρωζώνη, η αλλαζονεία του μερκελικού imperium, οι κυπριακές εξελίξεις, η αντι-ευρώ ιντιφάντα του Γκρίλο και το φυσιολογικό, πλέον, ερώτημα «τι είδους Ευρώπη θέλουμε;», αποτελούν καταλύτες εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αφού, λοιπόν, η ΝΔ (και δορυφορικά το ΠΑΣΟΚ) καλύπτει το χώρο της άποψης ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος, και ο ΣΥΡΙΖΑ την άποψη «στο ευρώ αλλά εκτός μνημονίου», τα νέα κόμματα πρέπει να αναζητήσουν άλλες ταμπέλες –ιδεολογικά σαφείς και καθαρές.
Το κόμμα Αλαβάνου απαντά καθαρά ότι η λύση είναι «εκτός ευρωζώνης», ο άλλος πόλος του φορέα Λοβέρδου θα ισχυριστεί πως απαιτείται αποτελεσματικότερη και αναπτυξιακής κατεύθυνσης εφαρμογή του μνημονίου, και κάποιες ενδιάμεσες κινήσεις θα προσχωρήσουν στη μια ή την άλλη άποψη.
Πρακτικά, οι δρόμοι που θα τεθούν ενώπιον του ελληνικού λαού θα είναι τρεις: Μνημόνιο και ευρώ πάση θυσία, ευρώ (όχι πάση θυσία) αλλά εκτός μνημονίου και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα (πάση θυσία). Σ αυτές τις περιπτώσεις εκείνος που έχει την ανάγκη να πείσει περισσότερο είναι αυτός που δεν είναι εντελώς σαφής…
Από τη RealNews