ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο ενός τεραστίων διαστάσεων και συμφερόντων γεωπολιτικού- ενεργειακού ανταγωνισμού. Μέσα στους επόμενους μήνες –πιθανώς και εβδομάδες- πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις που θα επηρεάσουν την έκβαση του αποκαλούμενου «πολέμου των αγωγών».
Nabuco ή TAP από τη μία και South Stream από την άλλη θα προσδιορίσουν, όχι μόνο το ενεργειακό ισοζύγιο στην Ευρώπη αλλά και τις ισορροπίες δυνάμεων (ακόμα και τη δημιουργία νέων κρατών ή την ανατροπή καθεστώτων) στην περιοχή της Ευρασίας, της Μέσης Ανατολής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Κάνουν λάθος όσοι προσεγγίζουν την πιθανότητα να διατρέξει και το ελληνικό έδαφος ο αγωγός TAP –εάν και εφόσον προκριθεί αυτή η επιλογή έναντι εκείνης του Nabuco-, μόνο με οικονομικά κριτήρια. Με ζητούμενο την ανάπτυξη, βεβαίως, ουδείς πρέπει να υποτιμά μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας ή 15-18 δις που υπολογίζεται το ελληνικό κέρδος σε βάθος δύο ή τριών 10ετιών.
Μία τέτοια εξέλιξη, όμως, θα αποδειχθεί οικονομικός και γεωπολιτικός «πολλαπλασιαστής».
Και αναμφισβήτητα θα επηρρεάσει θετικά και το ισοζύγιο εθνικής ασφάλειας.
Η υπόθεση απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και αίσθηση του γεω-περιβάλλοντος. Μην ξεχνάμε πως όποια κι αν είναι η λύση που θα προκριθεί η Τουρκία θα βγει ωφελημένη.
Εθνική επιδίωξη πρέπει, λοιπόν, να είναι να ενταχθούμε κι εμείς στην κυοφορούμενη ενεργειακή συμμαχία. Επιλέγοντας «εταίρους» αλλά διατηρώντας, ταυτόχρονα, σχετική αυτονομία κινήσεων. Και πρέπει να καταστεί σαφές πως το ζητούμενο δεν είναι να μετατραπούμε σε χώρα-τράνζιτ, αλλά, σε ορατό βάθος χρόνου, και χώρα- παραγωγός (φυσικό αέριο).
Δεν είναι εύκολο. Ιδιαίτερα όταν η ελληνική οικονομία παραμένει ασθενής και ευάλωτη. Γι αυτό απαιτείται υψηλό αίσθημα ευθύνης και εσωτερικές πολιτικές συμφωνίες που θα διευκολύνουν –και δεν θα υπονομεύουν- τη σημερινή, την αυριανή και την μεθαυριανή κυβέρνηση…