Μέρα με τη μέρα. Και ώρα με την ώρα. Δεν είναι φάκελος αυτός που σχηματίζεται γύρω από την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ. Είναι πολύτομο έργο, κατάλληλο για μυθιστορηματική επεξεργασία, κινηματογραφικό σενάριο και υλικό πρώτης τάξης για ένα νέο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν, καλή της ώρα, και τίτλο «Ο Υπηρέτης» (της οικογένειας Παπανδρέου φυσικά).
Παπακωνσταντίνου ο εξυγιαντής, ο λοστρόμος του «Τιτανικού» που είδε το παγόβουνο να βρίσκεται στη ρότα του μοιραίου πλοίου, και χτύπησε πλήρης αγωνίας το καμπανάκι. Αφού όμως είχε εξασφαλιστεί η διάσωση των κεφαλαίων της Α’ θέσης, όπως η λίστα μαρτυρεί. Την οποία δεν είδε, λέει, δεν ξέρει, δεν διάβασε. Αλλά τον έχει διαψεύσει με άλλο έγγραφο-το οποίο κι αυτό δεν είδε, δεν ξέρει, δεν διάβασε-το υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας. Ο επικεφαλής του χορού των ανόμων. Ο αρχάγγελος δίπλα στο Σωτήρα. Ο άνθρωπος, ο οποίος ανέλαβε την αποστολή που του ανέθεσε ο, με άδεια του ελληνικού κοινοβουλίου, κοσμοταξιδευτής Παπανδρέου. Της γνωστής οικογενείας. Με τους αφανείς πόρους διαβίωσης, τα φιλικά δάνεια των φίλων (σαν τον Κάρολο Παπούλια) και τα «κωλόσπιτα». Και κάποιο fund 550 εκατομμυρίων, αγνώστων πατρός και μητρός, που βρήκε στέγη στη μακρινή Ιρλανδία των μύθων και των θρύλων, να τριγυρνάει τώρα πάνω από τα κεφάλια της αναζητώντας τους γονείς του.
Λάθος κάνει το φάντασμα; Ενδεχομένως. Προς το παρόν κανείς, από όσους οι υποψίες αγγίζουν, δεν ξέρει τίποτα και γι’ αυτό. Αλλά το έχει περιμαζέψει το ΣΔΟΕ, γιατί και με ελλιπές προσωπικό, όπως λειτουργεί, δεν αντέχει να βλέπει τέτοια ορφανά να σεργιανίζουν στους δρόμους και να χτυπούν τις πόρτες ανυποψίαστων ανθρώπων. Και οσονούπω θα έρθουν τα χαρτιά του έκθετου, και πιθανόν και η ανάλυση του DNA του, να ταυτοποιηθεί το κακόμοιρο, να ησυχάσει. Αρχές Ιουνίου το εν λόγω Σώμα θα έχει έτοιμη και την αξιολόγηση των ονομάτων από την περίφημη λίστα με την κίνηση των λογαριασμών, και τότε θα αξιολογηθούν πολλαπλώς πολλοί. Ολόκληρο το σύστημα των πεφωτισμένων φοροφυγάδων, εκείνων που εκ θείου χρίσματος δεν οφείλουν τίποτα στην κοινωνία-αντιθέτως εκείνη τους οφείλει-και έχει περάσει σε σχηματισμό παρέλασης από την προκαταρκτική επιτροπή: Οι εκλεκτοί που απολαμβάνουν το προϊόν της φοροδοσίας του ελληνικού λαού και ο μηχανισμός που τους παρέχει την ασυλία. Όλοι υπεράνω πάσης υποψίας. Εκλεκτοί επιχειρηματίες και μεσάζοντες μεταξύ των επιχειρηματιών και του δημοσίου, καθώς και πολιτικοί που είναι ταγμένοι-ορκισμένοι, τάχα μου, στην υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος, ακόλουθοι των πολιτικών, ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι σε ευαίσθητους τομείς των οικονομικών ή των διπλωματικών υπηρεσιών.
Αδιάφορο τι θα πράξει τελικά η Προανακριτική Επιτροπή. Που, κατά τα φαινόμενα, θα πράξει το σύνηθες: Δυο τρία πορίσματα, και για την πλειοψηφία ουδείς φταίχτης εκ προμελέτης, ίσως κάποιοι εξ αμελείας. Έχουν προϊδεάσει γι’ αυτό ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης και ο Τάσσος Νεράντζης. Αδιάφορο, γιατί όποιο και αν είναι το πόρισμα της πλειοψηφίας, με μοναδικό πολιτικό και νομικό ενδιαφέρον να έχει η στάση της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη απέναντι στους κυβερνητικούς εταίρους της, δεν είναι εύκολο πας όστις εμπλεκόμενος στη λίστα να επιστρέψει στην κοινωνία λευκός και «άμωμος, εντός της σφαίρας μένων των καθηκόντων των κοινών» (για να θυμηθούμε και λίγο Καβάφη). Γιατί, όπως απέδειξε η εξέλιξη της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου, δεν υπάγονται όλες οι έκνομες πράξεις των πολυπράγμονων πολιτικών στις ευεργετικές διατάξεις περί παραγραφής του περίφημου πλέγματος νόμων και συντάγματος «περί ευθύνης υπουργών».