ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ «Το ΔΝΤ αναμένει από τα κράτη της ευρωζώνης νέα απομείωση χρέους για την Αθήνα» σημειώνει τίτλος ρεπορτάζ στις οικονομικές σελίδες της Frankfurter Allgemeine Zeitung, που σημειώνει ότι το ΔΝΤ ζητά σε έκθεσή του από τα μέλη της ευρωζώνης να μειώσουν το βάρος του ελληνικού χρέους τουλάχιστον κατά 7% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του. Σε σχετικό της σχόλιο η FAZ υπογραμμίζει τον πολιτικό χαρακτήρα των αποφάσεων οικονομικής στήριξης της Ελλάδας και σημειώνει: «Είναι αστείο οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ να ομολογούν τώρα λάθη και να αμφιβάλλουν αν το Ταμείο έπρεπε να είχε χορηγήσει το δάνειο το 2010. Το ΔΝΤ είναι ένα πολιτικό ίδρυμα, στο οποίο αποφασίζουν κυβερνήσεις και όχι οικονομολόγοι. Αν τα πράγματα ήταν ξανά όπως τότε, θα λαμβάνονταν οι ίδιες αποφάσεις και οι αναλύσεις θα προσαρμόζονταν αναλόγως».
Η στάση του ΔΝΤ σχολιάζεται και από την Süddeutsche Zeitung. Κάνοντας μία συνοπτική αναδρομή στην εμπλοκή του Ταμείου στη διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης της Ελλάδας, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας του Μονάχου επιχειρεί μία αποτίμηση της αυτοκριτικής διάθεσης που επέδειξε: «Το ΔΝΤ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στη βάση αυτών που είναι γνωστά σήμερα, θα έπρεπε να είχε προσεγγίσει με λιγότερο αισιόδοξες εκτιμήσεις το θέμα της ελληνικής διάσωσης. Ωστόσο, δεν λέει σε κανένα σημείο (το ΔΝΤ) ότι έπρεπε να γνώριζε καλύτερα από την αρχή. Γι’ αυτό και είναι απίθανο να αλλάξει σημαντικά την πολιτική του μετά την εμπειρία με την Ελλάδα».
Η SZ επικεντρώνεται σε σχόλιό της στην αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όπως επισημαίνει, «είναι αξιοσημείωτο ότι η Κομισιόν, η οποία επεξεργάστηκε τα προγράμματα βοήθειας μαζί με το ΔΝΤ, δεν σκέφθηκε τίποτα καλύτερο από το να προσβάλει τον εταίρο της, που αμφιβάλλει για τον ίδιο του τον εαυτό. Η ανάλυση του ΔΝΤ θα είχε αξία, αν απασχολούνταν κανείς με το περιεχόμενό της, καθότι υποδεικνύει ένα μεγάλο κατασκευαστικό λάθος στη διεθνή οικονομική αρχιτεκτονική. Σημαντικότερο από κάθε ωραιοποιημένη πρόγνωση για την ανταγωνιστικότητα, είναι το γεγονός ότι απουσιάζει μία συντεταγμένη διαδικασία για τη χρεοκοπία κρατών. Η συνέπεια είναι ότι οι αναδιαρθρώσεις χρέους αποδεικνύονται πάντα υπερβολικά καθυστερημένες και ακριβές».
πηγη