Η Διεθνιστική Επαναστατική Αλληλεγγύη (ΔΕΑ) είναι μία εκ των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως η Ρόζα, η Πλατφόρμα, κάτι υποδέλοιπα του ΔΗΚΚΙ και ούτω καθ’ εξής.
Η συγκεκριμένη συνιστώσα άνοιξε, προχθές, τον χορό της αμφισβήτησης των προθέσεων του Αλέξη Τσίπρα για πολιτική «ομογενοποίηση» και μετεξέλιξη σε ενιαίο κομματικό φορέα (εξουσίας), ενόψει του συνεδρίου.
Η ΔΕΑ, λοιπόν, επισημαίνει την αντίθεσή της στην αυτοδιάλυση των συνιστωσών, δηλώνει πως η ίδια δεν θα το πράξει και στέλνει μήνυμα προς το «σταρ σύστεμ» του ΣΥΡΙΖΑ –όπως το αποκαλεί- ότι «το 27% του Ιούνη του 2012 ήταν λαϊκή επιδοκιμασία στον “ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών”, όπου οι αριστερές οργανώσεις υποστήριξαν την αριστερή-ριζοσπαστική γραμμή και φυσιογνωμία».
Η τοποθέτηση αυτή εμπεριέχει την πεποίθηση –και όχι μόνο της ΔΕΑ- ότι το κόμμα που πάλευε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας σε κάθε εκλογική μάχη, έφθασε στο 27% και φιλοδοξεί να γίνει κυβέρνηση, επειδή ο ελληνικός λαός εμπνεύστηκε από τους ικανούς αριστεριστές ή ακτιβιστές όπως οι κ.κ Νταβανέλλος, Ρινάλντι ή ακόμα και ο συνεπέστατος στις θέσεις του Λαφαζάνης.
Δυστυχώς γι αυτούς η αλήθεια είναι πικρή. Το 27% οφείλεται στον Τσίπρα, στον καθαρό αντιμνημονιακό λόγο και την ευφυή στρατηγική περί συμμαχίας της Αριστεράς που προκάλεσε μετακίνηση του μεγάλου μέρους της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Και εάν το 27% γίνει 30% ή 35% πάλι στον Τσίπρα, στην ηγετική ομάδα και στην πρόταση διακυβέρνησης θα οφείλεται. Όπως και το αντίθετο. Εν κατακλείδι, το πρόβλημα δεν είναι οι συνιστώσες αλλά η…συνισταμένη.
Αναδημοσίευση από τη Real News