Κατά την ομιλία του χθες στην Αθήνα ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρώην πρόεδρος του Eurogroup είπε δύο εξαιρετικά σημαντικά πράγματα:
– Πρώτον, ομολόγησε πως καμία βορειοευρωπαϊκή χώρα δεν έχασε ή δεν κατέβαλε χρήματα για τη διάσωση της Ελλάδας. “Το αντίθετο, κερδίσαμε”, είπε/ Για να συμπληρώσει με νόημα: “μόνο που εγώ το παραδέχομαι ενώ οι Γερμανοί όχι”.
– Δεύτερον, προέτρεψε τους Έλληνες να μην πουλήσουν…νησιά (μομφή σε γερμανικά ΜΜΕ και πολιτικούς που μας το εισηγούνται συχνά πυκνά) και να μην πουλήσουν δημόσιες επιχειρήσεις εκτός εάν βρουν καλή τιμή. Ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ γνωρίζει ότι η Ελλάδα πιέζεται από το καλοκαίρι του 2011 να προχωρήσει σε μαζικές αποκρατικοποιήσεις. Ο πρώτος στόχος που ανακοινώθηκε από τον Πολ Τόμσεν και τους συναδέλφους του της τρόϊκας -και συμφωνήθηκε με τον υποτελή κ. Παπακωνσταντίνου- ήταν 50 δισ! Στόχος που γρήγορα αποδείχθηκε εξωπραγματικός και, έκτοτε, αναθεωρήθηκε πλειστάκις.
Η ματαίωση της συμφωνίας ΔΕΠΑ-GazProm και η απώλεια περίπου 1 δισ ευρώ είναι καταφανώς ευθύνη των δανειστών. Οι Βρυξέλλες (Κομισιόν) και ο γερμανικός παράγοντας προκάλεσαν εμπλοκή στην αποκρατικοποίηση. Μην ξεχνάμε ότι το Βερολίνο είναι ο μεγάλος εταίρος και ο μεγάλος πελάτης των Ρώσων στην Ευρώπη (στις 6 Ιουνίου Μέρκελ και Πούτιν επέκτειναν παλαιότερη γιγαντιαία συμφωνία για την ενέργεια).
Προκύπτει, ωστόσο, ένα μείζον θέμα. Η τρόϊκα απαιτεί έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις και προκλητικά αφήνει να εννοηθεί ότι πρέπει να ξεπουληθούν τα πάντα για να καλυφθεί ο στόχος των 2,6 δισ για το 2013. Ποσό το οποίο θα καταλήξει στον ειδικό λογαριασμό για την αποπληρωμή του χρέους και ούτε ένα ευρώ δεν θα φθάσει στην αγορά ή στον κρατικό κορβανά.
Επί δύο χρόνια, όμως, κανένα ενδιαφέρον δεν έχει εκδηλωθεί από ευρωπαϊκή επιχείρηση να επενδύσει στην Ελλάδα. Το αντίθετο. Οι ευρωπαϊκοί κανόνες ανταγωνισμού ματαίωσαν και τις επενδύσεις των Καταριανών, και των Ρώσων, ενώ απειλούν ακόμα και την συμφωνία για τον ΟΠΑΠ.
Με εξαίρεση τους Κινέζους της Cosco (που είναι πολύ μεγάλοι για να αποκηρυχθούν…), καμία άλλη σοβαρή επένδυση δεν έχει γίνει στη χώρα και, φυσικά, ούτε μία ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος.
Αντιθέτως, γερμανικές και γαλλικές επιχειρήσεις συρρικνώνουν τον κύκλο εργασιών τους στην Ελλάδα ή αποχωρούν πλήρως. Που είναι οι επενδύσεις που υποσχέθηκε ο Φρανσουά Ολάντ όταν ήρθε στην Αθήνα, τον Φεβρουάριο; Γιατί ούτε μία εταιρεία τζόγου ευρωπαϊκής χώρας δεν υπέβαλε οικονομική προσφορά για τον ΟΠΑΠ; Που είναι η Basf, η Siemens, η Bayer; Που είναι η Deutsche Bank; Τι περιμένουν; Να πέσουν κι άλλο οι τιμές και να αγοράσουν έναντι πινακίου φακής;
Το συμπέρασμα είναι προφανές. Οι δανειστές απαιτούν έσοδα από αποκρατικοποιήσεις ενώ την ίδια χώρα στέλνουν μήνυμα σε κάθε ενδιαφερόμενο παγκοσμίως ότι η Ελλάδα δεν είναι επενδυτικά ασφαλής, αφού πρώτοι εκείνοι αποφεύγουν να φέρουν έστω και ένα ευρώ στη χώρα.
Η κυβέρνηση, έχοντας αποδεχθεί την ύπατη αρμοστεία των τροϊκανών, δεν θεωρεί απαραίτητο ούτε καν να επισημάνει την αντίφαση. Μας περιπαίζουν και δεν αντιστεκόμαστε.
Ίσως, γι αυτό, η σύνδεση της αποπληρωμής του χρέους με ρήτρα ανάπτυξης -αφού προηγηθεί νέο γενναίο κούρεμα- είναι η μόνη λύση. Τότε, θα γνωρίζουν πως εάν δεν συνεισφέρουν και οι ίδιοι στην ανάπτυξη δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ έναντι του χρέους.