ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ο Φώτης Κουβέλης υπήρξε, τα τελευταία χρόνια, ένας εκ των δημοφιλέστερων πολιτικών. Αυτό, τουλάχιστον, “αποκάλυπταν” οι δημοσκοπήσεις. Σχολιαστές των μεγάλων καναλιών, αρθρογράφοι μεγάλων εφημερίδων με ανοικτή γραμμή με το γκουβέρνο και τα επιχειρηματικά σαλόνια και δημοσκόποι έπλεκαν το εγκώμιο του σώφρονος πολιτικού που επιθυμεί μια κυβερνώσα Αριστερά και όχι ένα άθροισμα γκρουπούκουλων που αμφισβητεί τα πάντα από την ασφάλεια του πολιτικού περιθωρίου.
Για λόγους που θα αναδυθούν στην επιφάνεια τα επόμενα 24ωρα -ίσως και αργότερα- ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να “ανατρέψει” την τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά και να την μεταβάλλει σε δικομματική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Και είναι βέβαιο πως στις επόμενες δημοσκοπήσεις θα δει τα ποσοστά δημοτικότητάς του να καταβαραθρώνονται και το προσωνύμιο του “κωλοτούμπα” να παρεισφρέει ανάμεσα στο όνομα και το επίθετό του.
Ήδη, ο ογκόλιθος της εγχώριας πολιτικής σκηνής Νίκος Μπίστης, παλαιό στέλεχος του ΣΥΝ, συνεργασθείς με το ΠΑΣΟΚ, υφυπουργός του Σημίτη, μεταγραφείς στη ΔΗΜΑΡ και αποχωρήσας όταν ο Κουβέλης δεν πείσθηκε να “συγκολληθεί” με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, τον αποκάλεσε “Καρατζαφέρη” επειδή απέσυρε την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση. Και έπληξε το εγκώμιο του Βενιζέλου, έτοιμος, προφανώς, για το σάλτο της επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ…
Ο Φώτης Κουβέλης υπήρξε, επί ένα χρόνο, ένα χρήσιμο γρανάζι. Για την ακρίβεια ήταν εκείνο ακριβώς το γρανάζι που απαιτούνταν για να λειτουργήσει σωστά η μηχανή του πολιτικού συστήματος με τρόπο ασφαλή για ξένα και εγχώρια κέντρα επιρροής.
Ο Φώτης Κουβέλης υπήρξε αγαπητός συνομιλητής πολλών επιχειρηματικών κέντρων στη χώρα. Τον σέβονταν. Για την ηπιότητά του και την τάση του να εντάσσεται σε “συστήματα ισορροπιών”. Προβλεπτός και ανεκτικός, καθώς ήταν, αιφνιδίασε τους πάντες όταν, χθες το βράδυ, αποφάσισε να ανατρέψει το προφίλ που έκτιζε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Γιατί; Θα δωθούν πολλές ερμηνείες. Η ανάγκη πολιτικής επιβίωσης δεν είναι βέβαιο πως είναι επαρκής. Η ΔΗΜΑΡ υπήρξε ένα συνονθύλευμα αντιφατικών απόψεων. Τι σχέση είχε ο Ψαριανός με το Νεφελούδη; Τι σχέση έχει Οικονόμου με τη Σκοπούλη; Τι σχέση έχει ο Τσούκαλης με τη Ρεπούση;
Αυτή ήταν, όμως, η χρησιμότητα της ΔΗΜΑΡ. Να είναι αντιφατική και να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Να προσθέτει στους υπό διαμόρφωση συσχετισμούς. Και να λειτουργεί κατά περίπτωση.
Η πρόταση, άλλωστε, του κ. Κουβέλη προς τα κομματικά του όργανα αποδεικνύει το παραπάνω. Ο κ. Κουβέλης επιδιώκει μια αλα καρτ στάση. Στηρίζει στα ανώδυνα, φοβάται στα επώδυνα, τελικά, όμως, η κοινή γνώμη εκλαμβάνει τη ΔΗΜΑΡ ως κόμμα που στήριξε την πολιτική των μνημονίων.
Ακόμα κι αν είσαι απλός θυρωρός στην Τρεμπλίνκα, στο υποσυνείδητο των Εβραίων καταγράφεσαι ως εγκληματίας πολέμου.
Η απόφαση Κουβέλη να προκαλέσει ρήξη για το θέμα της ΕΡΤ είναι, προφανώς, ο λόγος που θέλει ο ίδιος όλοι να πιστέψουμε. Η εξήγηση δεν είναι επαρκής. Η ΕΡΤ ήταν η πολιτική αφορμή σε μια προσπάθεια να προκληθούν εξελίξεις. Το ζήτημα είναι ποιός επιθυμούσε να προκληθούν αμέσως εξελίξεις.
Αυτό θα το ανακαλύψουμε αργότερα. Ίσως η μελλοντική στάση της ΔΗΜΑΡ και, κυρίως, η σχέση που θα αποκτήσει προσεχώς με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Γιατί όταν κάποιος έχει εκπαιδευτεί ως “γρανάζι” -και δη δημοφιλές-, το πιθανότερο είναι να αναζητήσει τον ίδιο ρόλο σε άλλο τόπο και χρόνο.