Οι κύριοι Καρατζαφέρης και Κουβέλης δεν έχουν μεταξύ τους καμία ιδεολογική ή άλλη σχέση. Υπήρξαν, ωστόσο, χρήσιμα πολιτικά άλλοθι για τη «συγκατοίκηση» των δύο αντίπαλων (;) πυλώνων του μεταπολιτευτικού διπολισμού.
Η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου και της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική κυβέρνηση επέτρεψαν στους Αντώνη Σαμαρά και Βαγγέλη Βενιζέλο να επικαλούνται την ανάγκη «εθνικής- διακομματικής ενότητας».
Η ταχεία συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής του ΠΑΣΟΚ και η τελευταία αποχώρηση της ομάδας Παναγιωτακόπουλου δείχνουν, βεβαίως, ότι αυτό είναι το κόμμα που επηρρεάζεται περισσότερο από τη συγκυβέρνηση. Ήταν, ωστόσο, προφανές, από την πρώτη στιγμή, ότι η επιλογή για την κυβερνητική συνεργασία εξυπηρετεί, κυρίως, την πολιτική επιβίωση του ίδιου του κ. Βενιζέλου και μιας μικρής ηγετικής ομάδας και όχι ότι έχει απομείνει από το brand name ΠΑΣΟΚ.
Αυτό έχει «μολυνθεί» και απαξιωθεί, μετά το 2010, και τώρα δέχεται την χαριστική βολή.
Η ανάγνωση της προγραμματικής συμφωνίας που προτείνει η πλευρά Βενιζέλου επιβεβαιώνει πως άλλες ήταν και είναι οι προτεραιότητες. Το ΠΑΣΟΚ έχει εκπαιδευτεί να…κυβερνά και φαίνεται ότι ορισμένοι θα αξιοποιούν τις ανάγκες της εκάστοτε συγκυρίας για να παραμένουν «εντός παιδιάς», ακόμα κι αν δημοσκοπικά και εκλογικά καταδικάζονται μέχρις ιστορικής πολιτικής εξαφανίσεως.
Εν κατακλείδι, αν για τη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά, η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ είναι μια αναγκαστική πράξη κοινοβουλευτικής αριθμητικής, για τον Βαγγέλη Βενιζέλο είναι συνθήκη προσωπικής πολιτικής επιβίωσης.
Και στο πλαίσιο αυτό είναι έτοιμος (από καιρό) να ανεχθεί τις πολιτικές προσβολές του Μάκη Βορίδη στον Ανδρέα Παπανδρέου ή τις αναφορές του Νικήτα Κακλαμάνη για εξεταστική σχετικά με το πως το ΠΑΣΟΚ μας έβαλε στο μνημόνιο. Τα κομματικά όργανα εξέδωσαν, φυσικά, ανακοινώσεις καταγγελίας των Βορίδη-Κακλαμάνη, ο κ. Βενιζέλος, ωστόσο, δεν δείχνει να αγωνιά ιδιαίτερα για την “χαμένη τιμή” του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική του επιβίωση είναι, προσω΄ρας, εξασφαλισμένη στο πλευρό του κ. Σαμαρά…
Αναδημοσίευση από τη Real News