Το «κεραμίδι»…
Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Το 2012 η Ισπανία συκλονίστηκε από ένα μεγάλο αριθμό αυτοκτονιών πολιτών που έχασαν τα σπίτια τους μετά από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς επειδή αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά τους δάνεια.
Η αυτοκτονία μιας 50χρονης γυναίκας στο Μπιλμπάο, το Νοέμβριο του ’12, αποτέλεσε την απαρχή ενός μεγάλου κινήματος κατά των εξώσεων και ανάγκασε την κυβέρνηση Ραχόϊ να αναθεωρήσει το εξοντωτικό καθεστώς που είχαν επιβάλλει οι τράπεζες. ‘Εκτοτε, ξεκίνησε ο πολιτικός κατήφορος και η εσωτερική αστάθεια.
Σήμερα, περίπου μισό εκατομμύριο Ισπανοί βρίσκονται στο στάδιο μεταξύ κατάσχεσης και πλειστηριασμού του ακινήτου τους και 3.000.000 ακίνητα έχουν περάσει στην ιδιοκτησία των τραπεζών, οι οποίες, φυσικά, δεν μπορούν να τα μεταπωλήσουν.
Κάπως έτσι «πλήρωσε» η Ισπανία τη μεγάλη «φούσκα» της κτηματαγοράς, η οποία έσκασε μετά το 2008 και προκάλεσε μια βαθύτατη και ακόμα αξεπέραστη κοινωνική κρίση.
Εάν προσπαθήσει κανείς να μεταφέρει αυτό το εφιαλτικό σκηνικό στα καθ΄ ημάς θα πρέπει να λάβει υπόψη του ότι στην Ελλάδα τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ χειρότερα.
Εάν η κυβέρνηση δεν προσέξει, οι πλειστηριασμοί ακινήτων στην Ελλάδα ίσως αποτελέσουν την τελική θρυαλίδα. Διότι, εδώ, έχει προηγηθεί η απομείωση του ΑΕΠ κατά περίπου 30% σε τρία χρόνια και η κοινωνία είναι εξοντωμένη από συνεχείς περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα και, φυσικά, από το γεγονός ότι ένας στους τρεις Έλληνες έχει μείνει χωρίς δουλειά.
Οι πληροφορίες θέλουν την κυβέρνηση να μελετά ένα σχέδιο κοινωνικών κριτηρίων, που σε συνδυασμό με την μείωση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων που ακόμα προστατεύονται, θα θέσει σε εφαρμογή τον μηχανισμό των πλειστηριασμών.
Ακόμα κι αν αμβλυνθούν, με το πρόσχημα των κοινωνικών κριτηρίων, οι αντιδράσεις στις κοινοβουλευτικές ομάδες των συγκυβερνώντων κομμάτων,η κοινωνική έκρηξη θα είναι εκκωφαντική.
Διότι, το «κεραμίδι» είναι το τελευταίο ψυχολογικό οχυρό του ‘Ελληνα…
Από τη Real.News