ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Είθισται οι πρωθυπουργοί κατά τις επίσημες επισκέψεις τους στο εξωτερικό να εκπροσωπούν σύμπαν το έθνος και να αποφεύγουν δημόσιες παρεμβάσεις σχετικά με την εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση. Ελάχιστοι δεν έχουν τηρήσει αυτή την παράδοση στοιχειώδους πολιτικού πολιτισμού και συναίσθησης του εθνικού ρόλου που πρέπει να έχει ένας εκπρόσωπος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δυστυχώς, εις εξ αυτών των ελαχίστων ήταν και ο Αντώνης Σαμαράς κατά την επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κι αν θεωρήσει κανείς “λογική” την επιμονή του να αναφέρεται στην πορεία της δικαστικής έρευνας περί τη Χρυσή Αυγή -προεξοφλώντας, μάλιστα, την έκβασή της- δεδομένων των “πιέσεων” που είχαν προηγηθεί από ξένα κέντρα που επιδεικνύουν μεγάλο ενδιαφέρον για τον επικίνδυνο αντισημιτισμό που σπέρνει στην Ελλάδα το ναζιστικό μόρφωμα, δεν μπορεί παρά να θεωρήσει εντελώς παράλογη την προαναγγελία κινήσεων του κράτους κατά της Αριστεράς.
Μερικές παρατηρήσεις:
– Τι σημαίνει “extreme opposition”; Γιατί είναι ακραία και εξτρεμιστική (βεβαίως η ακριβής μεταφορά στα αγγλικά θα μετέτρεπε την εξτρεμιστική αντιπολίτευση σε extremist opposition, ωστόσο καθείς καταλαβαίνει ότι η χρήση της συγκεκριμένης λέξης παραπέμπει στο “επικίνδυνο άκρο” άρα συνειρμικά και στον εξτρεμισμό) η αντιπολίτευση στην Ελλάδα (πλην Χρυσής Αυγής φυσικά); Ποιός αποφασίζει περίπου σαράντα χρόνια από τη Μεταπολίτευση να άρει τις συνθήκες εθνικής συνεννόησης που εγκαθίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής; Με ποιο δικαίωμα ο πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων σπεύδει, από τις ΗΠΑ, να χαρακτηρίσει ακραία κάποια κόμματα του κοινοβουλίου και πολιτικούς που έχουν διαγράψει πορεία αταλάντευτης δημοκρατικής νομιμότητας; Με ποιο δικαίωμα ξεχνά την “παράδοση” των Κενταύρων και των Ρέίντζερς, την παρακρατική δράση της Δεξιάς πριν τη Χούντα, τους ακροδεξιούς θύλακες και όλα αυτά;
Είναι πασιφανές ότι ο κ. Σαμαράς έχει υιοθετήσει πλήρως τη θεωρία των δύο άκρων των κ.κ Λαζαρίδη και Κρανιδιώτη. Δεν μπορεί να τον πείσει κανείς για το αντίθετο. Ιδιαίτερα όταν θεωρεί ότι μία τέτοια τακτική θα του αποφέρει ψήφους και επικοινωνιακά οφέλη. Όμως, απαιτεί από τον πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων να μην προσβάλλει ένα σημαντικό τμήμα τους, κατατάσσοντας τους σε μία ανύπαρκτη “εξτρεμιστική αντιπολίτευση”.
– Ο πρωθυπουργός εξήγησε πολύ καλά ποιά είναι η “extreme opposition”. Εκείνοι που θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει να βρεθεί εκτός Ε.Ε και ΝΑΤΟ. Και έδειξε προς την πλευρά του ΚΚΕ -και λιγότερο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Σχεδίου Β. Απορώ: πως σκέφτηκε κάτι τέτοιο ο κ. Σαμαράς; Γιατί, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει “ψυχρό πόλεμο” με την Αριστερά; Και ποιοί εκ των συνομιλητών του εμπρηστικά προωθούν τέτοιες απόψεις;
Με βάση αυτή την παράλογη “λογική” εξτρεμιστές και αντεθνικά δρώντες είναι:
Πρώτον, όσοι θεωρούν ότι το Δωδεκάθεο πρέπει να ανακηρυχθεί επίσημο θρήσκευμα,
Δεύτερον, όσοι πιστεύουν ότι υπάρχουν Νεφελίμ και Ελοχίμ. Πιθανώς και όσοι άνω των 7 ετών πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχει Άη Βασίλης.
Ακόμα, οπωσδήποτε, εξτρεμιστές ήταν:
– Ο Ανδρέας Παπανδρέου του 1981 που έλεγε πως “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ίδιο συνδικάτο” και προωθούσε την έξοδο της χώρας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το βορειοατλαντικό σύμφωνο,
– Ο Κωσνταντίνος Καραμανλής που αποδέσμευσε την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ για να προασπίσει το εθνικό συμφέρον.
Επειδή, όμως, ούτε ο Καραμανλής ήταν …extreme, ούτε ο ιδρυτής της ΝΔ θεωρούσε τον Ανδρέα…extreme, ούτε, φυσικά, υπάρχει Άη Βασίλης που παρκάρει τους ταράνδους στην Ηρώδου του Αττικού, καλά θα κάνει ο πρωθυπουργός να ταυτίσει τα ‘ακρα και τον εξτρεμισμόμόνο με τις συμμορίες των ναζί. Αλλιώς οδηγεί την παράταξή του από τον καραμανλικό μεσαίο χώρο στο απώτατο σημείο της δεξιάς και την κοινωνία σε έναν άκρως επικίνδυνο οιονεί διχασμό.