ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Όποιος παρατηρεί την πολιτική γεωγραφία της ακροδεξιάς στην Ευρώπη διαπιστώνει πως, από τους «Αληθινούς Φινλανδούς» και το Νορβηγικό «Κόμμα της Προόδου» του δολοφόνου Άντερς Μπρέβικ έως το Ουγγρικό Jobbik και το Αυστριακό FPO που διεκδικεί ακόμα και τη διακυβέρνηση, τα «ξαδέλφια» της Χρυσής Αυγής διαθέτουν πολιτική επιρροή σχεδόν αποκλειστικά στην Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη. Και δη σε χώρες εύπορες και καλά οργανωμένες.
Μοναδική, ίσως, εξαίρεση είναι η Ιταλία όπου η Λέγκα του Βορρά αποτελεί ισχυρή παράδοση εξαιτίας του γνωστού διχασμού βορρά-νότου.
Γιατί, άραγε, το ναζιστικό καρκίνωμα βρίσκει την ευκαιρία για πολλαπλές μεταστάσεις στην Ελλάδα των μνημονίων, της πτωχοποίησης και της ανεργίας και όχι στην Πορτογαλία, την Ισπανία (παρότι ενδημούν ακόμα οι απόγονοι των Φρανκικών), την Κύπρο ή την Ιρλανδία –χώρες, δηλαδή, που επίσης υποφέρουν από πολιτικές λιτότητας και ύφεσης;
Μπορεί κανείς να διατυπώσει αρκετές ερμηνείες. Ωστόσο είναι εξαιρετικά πιθανό η εκλογική και δημοσκοπική έκρηξη του φασιστικού μορφώματος στα καθ’ ημάς να οφείλεται σε δύο παραμέτρους που μάλλον υποτιμώνται στη δημόσια συζήτηση:
Πρώτον, στην Ελλάδα η πολιτική διαφθορά και διαπλοκή είναι μακράν μεγαλύτερη από οιαδήποτε άλλη κοινωνία υπό καθεστώς μνημονίου. Εκεί αναπτύσσονται μίνιμουμ συναινέσεις, εδώ οι θεσμοί και ο κοινοβουλευτισμός απαξιώθηκαν κατά την τελευταία 20ετία εν μέσω σκανδάλων, μιζών και πελατειακής συμπεριφοράς.
Δεύτερον,το μεταναστευτικό, και ότι αυτό συνακόλουθα δημιουργεί, απέκτησε στην Ελλάδα πολύ εντονότερες διαστάσεις από άλλες χώρες.
Ο συνδυασμός των παραπάνω με την φτώχεια, την ανεργία, την οργή και την απουσία ορατής διεξόδου έριξαν νερό στον μύλο της μισαλλοδοξίας και της βίας του κόμματος Μιχαλολιάκου.
Αναδημοσίευση από τη Real News