ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το νερό ξεχείλισε σχηματίζοντας τις υδάτινες αδελφές της Φλώρινας. Οι τραχείς ορεινοί όγκοι του Βόρα, του Τρικλαρίου, του Βέρνου και της Βαρνούντας τότε έκλεισαν, κρατώντας τις λίμνες στην ασφαλισμένη πέτρινη αγκαλιά τους για πάντα. Ανάμεσα στα καλαμένια φιόρδ της Μικρής Πρέσπας, τα πρόχειρα αραγμένα μονόξυλα που ο ιδιοκτήτης τους παράτησε με τη σιγουριά πως θα τα ξαναβρεί στο ίδιο σημείο όταν τα χρειαστεί. Τα νεροβούβαλα πλατσουρίζουν και οι πελεκάνοι μαζεύονται στην καθημερινή τους “συνέλευση” αγνοώντας σχεδόν επιδεικτικά την παρουσία των ψαράδων που καθαρίζουν και μπαλώνουν τα δίχτυα τους λίγο πιο πέρα. Στον αέρα πλανιέται έντονη η οσμή απο το καυτό κατράμι που απλώνουν στα σκαριά των καϊκιών τους.
Πρέπει να τα ‘χουν έτοιμα, όπως κάθε χρόνο, για τη στιγμή που θα χρειαστεί μεταφέρουν τους επιβάτες στα απόμερα ασκηταριά για να θαυμάσουν τις παλιές βραχογραφίες της Παναγιάς της Ελεούσας και της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα. Περπατώντας την ξύλινη γέφυρα φτάνουμε στο νησάκι του Αγίου Αχίλλειου όπου μας περιμένει μία χούφτα άνθρωποι και ένας απίστευτος αριθμός από βυζαντινούς ναούς του 12ου και 13ου αιώνα. Στη Μεγάλη Πρέσπα κάνουμε βαρκάδα σε τρεις χώρες ταυτόχρονα: μέσα στη λίμνη, μια σημαδούρα υποδεικνύει ότι βρισκόμαστε στο Τριεθνές, ακριβώς πάνω στα σύνορα Ελλάδας, Αλβανίας και ΠΓΔΜ. Στην τελευταία ανήκει και το 60% περίπου της λίμνης. Μία στενή λωρίδα ξηράς με μήκος 5χλμ. χωρίζει την Μεγάλη Πρέσπα από την Μικρή Πρέσπα, που έχει έκταση 44 τετρ. χλμ. με ένα μικρό τμήμα της να ανήκει στην Αλβανία. Αυτά τα υγρά σύνορα αποτελούν τον επί της γης παράδεισο για κάθε φυσιολάτρη. Ιδανικό σημείο-παρατηρητήριο το χωριό του Αγίου Γερμανού από όπου βλέπουμε τις λίμνες να απλώνονται μπροστά μας. Εδώ είναι που ο χρόνος σταματά και τα πάντα αναζητούν μια καινούργια αρχή: σκέψεις, σύνορα, ιδεολογίες
.jpg)