ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το ότι ο κ. Fama (και σε μικρότερο βαθμό ο κ. Hansen) κρίθηκε κατάλληλος για αυτή τη μέγιστη τιμητική διάκριση ενισχύει τα μέγιστα το συμπέρασμα του άρθρου εκείνου που πρωτοεμφανίστηκε σε τούτες εδώ τις σελίδες τον Οκτώβριο του 2010:
«Ίσως ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος δεν έχει οικοδομηθεί ένας τέτοιος ιδεολογικός και θεωρητικός θρίαμβος στη βάση μιας τεράστιας αλυσίδας θεωρητικών αποτυχιών, όπως αυτές των σύγχρονων οικονομολόγων. Δεδομένου ότι το Νόμπελ ακόμα συμβολίζει την επιστημονική συμβολή στην επίλυση (και όχι στην ενίσχυση και πολλαπλασιασμό) βασικών προβλημάτων της ανθρωπότητας, μία λύση υπάρχει: η άμεση κατάργηση του Νόμπελ Οικονομικών.»
Πράγματι, η επιλογή του κ. Fama αποτελεί μέγιστη πρόκληση απέναντι τόσο στα θύματα του Κραχ του 2008 (και της Κρίσης που ακολούθησε, και η οποία τυραννά και την Ελλάδα σήμερα) όσο και απέναντι σε κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Κι αυτό επειδή ο κ. Fama ήταν ο άνθρωπος που έδωσε στη Wall Street, και στους λοιπούς τραπεζίτες, τη θεωρητική και «επιστημονική» νομιμοποίηση (κάλυψη δηλαδή) να προβούν στα έκτροπα που οδήγησαν στο Κραχ. Με τις έξυπνες θεωρητικές του διατυπώσεις δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι οι αγορές πάντα και παντού δίνουν τις «σωστές» τιμές στους χάρτινους τίτλους. Με άλλα λόγια, απέκλεισε το ενδεχόμενο οι αγορές να δημιουργήσουν φούσκες των οποίων το σκάσιμο να προκαλέσει μια κρίση. Με απλά λόγια, ήταν ο θεωρητικός που εξόπλισε το χέρι της Wall Street με το όπλο που σκότωσε τα όνειρα μιας γενιάς. Χτες, εν την σοφία της, η Τράπεζα της Σουηδίας απεφάνθη ότι ο κύριος αυτός πρέπει να τιμηθεί με «Νόμπελ». Τι να πει κανείς…
Ως απόδειξη ότι η εν λόγω επιτροπή αποτελείται από εκλέκτορες που δεν είναι μόνο ανόητοι αλλά είναι και δειλοί, δεν τόλμησαν να δώσουν το βραβείο μόνο στον κ. Fama και στον συνάδελφό του από το Σικάγο ο οποίος κινείτο λίγο πολύ εντός της «γραμμής» Fama (τον κ. Hansen). Φοβούμενοι την εύλογη κατακραυγή, προσέθεσαν και τρίτο νικητή στο φετινό βραβείο: τον εξαιρετικό καθηγητή του Yale Robert Shiller – έναν άνθρωπο ο οποίος μέρα-νύχτα πασχίζει (και καταφέρνει) να αποδείξει, με στατιστικά και θεωρητικά εργαλεία, πόσο επικίνδυνη είναι η θεωρία του… κ. Fama. (Ο Shiller έγινε γνωστός φέρνοντας στο φως τη συχνότητα με την οποία η θεωρία του κ. Fama ανατρέπεται από την πραγματικότητα.)
Θα πει κάποιος: Γιατί δεν επικροτείς το γεγονός ότι η επιτροπή έδειξε αμεροληψία, βραβεύοντας και τον κ. Fama και τον κ. Shiller; Επειδή, αγαπητέ αναγνώστη, εδώ δεν πρόκειται για δύο επιστήμονες με μια εύλογη, δημιουργική και ενδιαφέρουσα διαφωνία. Εδώ έχουμε μια περίπτωση ανάλογη με την υποθετική απονομή του Νόμπελ Φυσικής τόσο στον Γαλιλαίο όσο και στον Ιεροεξεταστή που τον καταδίκασε.
Κλείνοντας, για όσους ενδιαφέρονται για την ουσία της «Θεωρία των Αποτελεσματικών Αγορών» για την οποία εισέπραξε το «Νόμπελ» ο κ. Fama, ακολουθεί η παρουσίαση των τριών αλληλένδετων τοξικών θεωριών οι οποίες, προ του 2008, νομιμοποίησαν θεωρητικά το ξεχαρβάλωμα όλων των κανόνων που, έως το 1998, έθεταν όρια στην ασυδοσία των τραπεζιτών. Οι τρεις αυτές τοξικές θεωρίες είναι: Η «Θεωρία Ορθολογικών Προσδοκιών», η Θεωρία των Αποτελεσματικών Αγορών» του κ. Fama και, τέλος, η «Θεωρία των Πραγματικών Οικονομικών Κύκλων».
Από το protagon.gr