Μνημονιακές πολιτικές λιτότητας και ευτυχία είναι έννοιες ασύμβατες. Το επιβεβαιώνει έρευνα που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό των Γερμανικών Ταχυδρομείων και δείχνει ότι η δυστυχία βαθαίνει στις χώρες του Νότου, ενώ ολοένα και πιο ευτυχισμένοι-ικανοποιημένοι εμφανίζονται οι λαοί του Βορρά που ανήκουν στον λεγόμενο γερμανικόα στερισμό.
Ιδιαίτερα ανησυχητικά για τη χώρα μας είναι τα στοιχεία που έφερε στο φως της δημοσιότητας μελέτη για τα ποσοστά ευτυχίας σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ελλάδα κατέχει την αρνητική πρωτιά, καθώς οι πολίτες είναι οι λιγότεροι ευτυχισμένοι στην ΕΕ.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα πορίσματα της ετήσιας μελέτης που φέρει το όνομα «Άτλας της Ευτυχίας 2013» και την οποία εκπόνησαν οι γερμανοί επιστήμονες Μπερντ Ραφελχούσεν και Ρενάτε Κέχερ κατ’ εντολή της Deutsche Post (Γερμανικά Ταχυδρομεία), διευρύνεται το χάσμα μεταξύ των Ευρωπαίων στο πεδίο της ευτυχίας.
Σύμφωνα με την οικονομική επιθεώρηση Wirtschaftswoche που προδημοσιεύει στοιχεία της έρευνας, πρώτη στην κορυφή του «άτλαντα της ευτυχίας» είναι η Δανία με μέσο όρο 8,9 μονάδες. Στην τελευταία θέση βρίσκεται η Ελλάδα της κρίσης με 3,4 μονάδες.
Ποτέ, από το 2002 που άρχισαν οι μετρήσεις της επιστημονικής ομάδας, δεν ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Deutsche Welle, το 2002 η διαφορά μεταξύ Δανίας και Ελλάδας περιοριζόταν σε 3,4 μονάδες, ενώ το 2012 η διαφορά αυτή είχε σχεδόν διπλασιαστεί και έφτασε τις 5,5 μονάδες.
Στη σχετική έρευνα συμμετέχουν κάθε χρόνο συνολικά 3.000 Ευρωπαίοι, οι οποίοι καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήματα που αφορούν στην «προσωπική τους κατάσταση». Η κλίμακα ξεκινά από τις 0 μονάδες (πολύ δυσαρεστημένος) και φτάνει στις 10 μονάδες (πολύ ευχαριστημένος).
Ενδιαφέρον έχει η διαπίστωση ότι το 2007 η Ελλάδα είχε «βαθμολογηθεί» με 5,7 μονάδες. Από τότε μέχρι σήμερα έχασα 2,3 μονάδες. Αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της κρίσης, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία μειώθηκε αισθητά ο βαθμός «ευτυχίας» των ανθρώπων. Αντίθετα, αυξήθηκε διαρκώς τα τελευταία χρόνια ο βαθμός ικανοποίησης των πολιτών στις χώρες της Βαλτικής.