ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Νέα επίθεση κατά των τεχνοκρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξαπολύει ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης, με άρθρο του στο οικονομικό περιοδικό Globalist, στο οποίο συγκρίνει την λειτουργία της Ευρωζώνης ανάλογα με τα διάφορα δόγματα του Χριστιανισμού.
Στο άρθρο του, ο κ. Βαρουφάκης γράφει πως οι αξιωματούχοι της ΕΕ υπερασπίζονται τις θέσεις τους με έναν τρόπο που ταυτόχρονα είναι Ιησουίτες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, Καθολικοί και Καλβινιστές και εξηγεί:
«Είναι Ιησουίτες με την έννοια πως τεχνοκράτες όπως ο Ολι Ρεν συνήθως στηρίζουν την κάθε πρόταση αλλά και την αντίθετη της, ανάλογα με το πως θα εξελιχθεί η κατάσταση
Είναι Ορθόδοξοι με την έννοια πως οικονομικές αναλύσεις γίνονται αποδεκτές μόνο όσο ταιριάζουν στους σκοπούς της ”προφητείας”
Είναι Καθολικοί λόγω της πεποίθησης πως το χρέος πρέπει να καταδικάσει ολόκληρα έθνη σε ένα είδους θεσμικό καθαρτήριο στο οποίο η συλλογική δυστυχία θα τους απελευθερώσει από το αμάρτημα του χρέους
Και είναι Καλβινιστές με την έννοια ότι αποκλείουν όλο και περισσότερους Ευρωπαίους από τον κύκλο των εκλεκτών, μέχρι που να κερδίσουν την σωτηρία τους όλοι όσοι θα παραμείνουν πιστοί στην απίθανη ιδέα της ανάκαμψης μέσω παγκόσμιας λιτότητας».
Στη συνέχεια, ο κ. Βαρουφάκης επιτίθεται στους τεχνοκράτες της Ευρωζώνης υποστηρίζοντας πως «τρέφουν μια βαθιά πλατωνική περιφρόνηση για την ιστορία και την δημοκρατία» και σημειώνει πως θα χρειαστεί όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης να «πολεμήσουν» εναντίον της «ανίερης συμμαχίας» των τεχνοκρατών της ΕΕ, με τις Βρυξέλλες, τα καρτέλ της βαριάς βιομηχανίας αλλά και τις τράπεζες.
Διαβάστε το άρθρο από τον The Globalist:
EU officials regularly defend their position in a manner that is simultaneously Jesuit, Orthodox, Catholic and Calvinist:
1. It is Jesuit in the sense that bureaucrats, like Mr Olli Rehn, habitually prove every proposition and its contrary depending on how events pan out.
2. It is Orthodox in that economic analyses are accepted only to the extent that they suit the purposes of prophecy.
3. It is Catholic because of a presumption that debt must condemn whole nations to some institutional purgatory in which collective suffering will deliver them from the sin of debt.
4. And it is Calvinist in the sense of excluding more and more Europeans from the circle of the select, until those left inside it would achieve salvation through faith in the impossible idea of recovering via universal austerity.
The American institutionalist Clarence Ayers once wrote, as if he were referring to our EU officials, that: “They pay reality the compliment of imputing belief to ceremonial status, but they do so for the purpose of validating status, not for the purpose of achieving efficiency.”
Never forget: Technocrats harbor a deep, Platonic contempt for both history and democracy.
If this assessment is valid, the conclusion is rather bleak: For Europe to get on the mend, it will not be a simple matter to defeat the unholy alliance between skilled ‘technocrats’, run-of-the-mill Brussels apparatchiks, cartel-like heavy industry, the large banks that have grown ever so reliant on EU generosityand the local politicians, who have their own cosy relationship with bankrupt local bankers.
Rather, it will be a very big battle, a grande bataille, as the French would put it. To succeed will take all the powers of Europe’s collected democratic forces. The outcome will define Europe’s future. And the odds of success for the forces of democracy are long indeed.