ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ ΔΙΕΠΕΙ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΘΕΙ- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΤΟΥ 2012
“Θεμελιώδες” θεωρούσε πριν ενάμισι περίπου χρόνο, λίγο πριν τις εκλογές του Μαϊου του 2012, ο Πέτρος Τατσόπουλος το γεγονός ότι μία ρήξη ενός βουλευτή με το κόμμα του και η παραίτησή του πρέπει να συνοδεύεται με την παράδοση της βουλευτικής έδρας. ΌΛα αυτά που είχε περιγράψει με σαφήνεια σε μία συνέντευξη στο Tvxs.gr (4 Μαϊου) του Στέλιου Κούλογλου τα ξέχασε χθες.
Χαρακτηριστικά έλεγε τότε:
Κρ.Π.: Χρειάζεσαι δηλαδή την προίκα του γνωστού κόμματος…
Είναι αμοιβαίο το συνοικέσιο, δεν είναι τόσο ωμό. Βεβαίως την παίρνεις την προίκα, δίνεις και εσύ προίκα όμως, γι αυτό και σε δέχονται άλλωστε.
Γιατί να δεχτούν ένα ξένο σώμα, έναν αλεξιπτωτιστή; Το κάνουν διότι προσδοκούν από σένα ότι θα φέρεις ψήφους έξω από το κόμμα τους.
Επειδή όμως, όντως, χωρίς την προίκα του κόμματος δεν μπορείς να μπεις στη Βουλή, θεωρώ απαράδεκτο να μπαίνεις στη βούλη, και για οποιοδήποτε λόγο, συνειδησιακό για παραδειγμα, να έρχεσαι σε αντιπαράθεση με το κόμμα σου και να ανεξαρτητοποιείσαι και να παίρνεις και την έδρα σου μαζί. Θεωρώ απαράδεκτο να μη δίνεις την έδρα σου πίσω στο κόμμα, σε μια τέτοια περίπτωση, όπως έκαναν τα μέλη της ΔΗΜΑΡ, και άλλοι. Και το θεωρώ απαράδεκτο, διότι χωρίς το κόμμα, δεν θα έμπαινες στη βουλή.
Και εγώ είμαι έτοιμος να παραιτηθώ ανά πάσα στιγμή, το έχω άλλωστε αποδείξει στη ζωή μου, δεν κωλώνω, είμαι και ευεπίφορος στις παραιτήσεις, από παραίτηση σε παραίτηση πάω, δηλαδή δεν έχω κανένα πρόβλημα αν θελήσω να παραιτηθώ, αλλά θα παραδώσω και την έδρα μου, σε αυτούς οι οποίοι με τίμησαν με το να με βάλουνε στο ψηφοδέλτιό τους. Κι αυτό θα το κάνω εάν έρθω σε ρήξη με τη συνειδησή μου.
ΤΙ ΑΠΑΝΤΑ ΤΩΡΑ Ο ΙΔΙΟΣ
Σε μια προσπάθεια να απαντήσει για τη διάσταση λόγων και πράξεων, ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής εξήγησε ότι ο ίδιος δεν είχε καμία συνειδησιακή διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έγινε στόχος υπονόμευσης,όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. Στη περίπτωσή μου, σημείωσε, πρόκειται για αμοιβαία συμφωνία.
Όταν ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίζει έναν άνθρωπο που δεν είναι κομματικό μέλος, έχει αμοιβαίο οφελος, υποστήριξε, και ειδικά στη Β’ Αθηνών όπου υπάρχει μία μεγάλη χοάνη ψηφοφόρων που δεν είναι κομματικά ενταγμένοι.
Αν η έδρα χρησιμοποιηθεί ως μέσο σωφρονισμού, η δημοκρατία θα σβήσει, υπογράμμισε ο Πέτρος Τατσόπουλος και παρατήρησε ότι αν ίσχυε γενικά ο κανόνας «παραιτείσαι – παραδίδεις την έδρα σου» τότε κάθε κόμμα θα μπορούσε να λέει «σας έχω όλους ομήρους, σας κρατάω στο χέρι και αν κουνηθεί κανείς, σας διαγράφω και κρατάω και την έδρα», θα είχαμε δηλ. κομματικούς στρατούς.
Όπως είπε σε δηλώσεις του στο ΣΚΑΪ, η ανεξαρτητοποίησή του προκάλεσε ανακούφιση τόσο στον ίδιο όσο και στο ΣΥΡΙΖΑ. Η συνάντηση για το «διαζύγιο» «έγινε σε πάρα πολύ καλό κλίμα, δεν είχαμε τύπους», ανέφερε, επισημαίνοντας ότι με τον Αλέξη Τσίπρα έχει μια πάρα πολύ καλή φιλική σχέση «που δεν δηλητηριάστηκε από το κλίμα των τελευταίων ημερών».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ TVXS.GR
Κρ.Π.: Κατά τη γνώμη μου, είσαι ένα παράδειγμα σύγχρονου αριστερού που έχει αφήσει τις αλλαγές να τον αλλάξουν και τον ίδιο προς αυτή την κατεύθυνση της… συμβίωσης και όχι μόνο της ατομικής επιβίωσης. Και δεν μιλάω για αλλαγές ιδιοτέλειας ή χαμαιλεοντισμού, αλλά συνύπαρξης όσο και αντίστασης. Πώς σκέφτηκες να πάς υποψήφιος στον ΣΥΡΙΖΑ;
Πρέπει να ξέρεις ότι δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ. Και αν θες να πω και τον λόγο, πέρα από το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εγγύτερος χώρος προς τις ιδέες μου, δεν ταυτίζομαι αλλά είναι ο εγγύτερος σε σχέση με τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις. Θα μπορούσε να είναι και η ΔΗΜΑΡ, αλλά η ΔΗΜΑΡ, χρησιμοποιήθηκε από την αρχή ως πλυντήριο Πασόκων, για ξέπλυμα. Και εγώ δεν το γούσταρα αυτό, διότι δεν πήγα ως αμαρτωλός που ήθελα μία Κολυμβήθρα του Σιλωάμ να ξεπλυθώ από τις αμαρτίες μου. Δεν με ενδιέφερε αυτό το πράγμα, γι αυτό με ενδιέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ που τον θεωρούσα μία πιο δυναμική παρουσία από τη ΔΗΜΑΡ.
Λοιπόν, ο ένας λόγος είναι αυτός.
Ο άλλος λόγος είχε να κάνει πάλι με τον εκλογικό νόμο. Ο εκλογικός νόμος έχει έναν πήχη: το 3%. Πρέπει να μαζέψεις πανελλαδικά ποσοστό 3%.
Αυτόν τον πήχη τον βάλανε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, του γέρου δηλαδή, για εθνικούς λόγους. Επειδή τότε η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη επιχειρούσε να κατέβει αυτοδύναμα στη βουλή, να εμφανιστεί ως ομάδα μόνη της. Και επειδή από τότε μέχρι σήμερα η μουσουλμανική μειονότητα χειραγωγείται από την Τουρκία, μανιπουλάρεται, αυτός ήταν όντως ένας εθνικός κίνδυνος, δηλαδή, ότι ξαφνικά θα έμπαινε ένα τουρκικό κόμμα μέσα στη βουλή…
Για να το αποτρέψει αυτό ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έθεσε το 3% ως όριο, που δεν μπορούσε να το υπερπηδήσει η μουσουλμανική μειονότητα.
Αυτό όμως, τι πρόβλημα δημιούργησε στη συνέχεια; Γιατί το 3% δημιούργησε και παρενέργειες. Και οι παρενέργειές του είναι ότι εμπόδισε -από τη μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα- να δημιουργηθούν νέα κόμματα και να μπουν στη βουλή. Αντίθετα, δεν εμπόδισε να δημιουργηθούν πολιτικοί σχηματισμοί από διασπάσεις άλλων κομμάτων. Κόμματα τα οποία να είναι εντελώς νέα και άφθαρτα, δεν υπήρξαν όμως, γιατί κανένα δεν μπορούσε να υπερβεί το 3%.
Τώρα, θα με ρωτήσει κάποιος, γιατί σταμπάρεσαι ως Συριζαίος ξαφνικά στα 52 σου χρόνια;
Ο λόγος, λοιπόν, πέρα από τη συγγένεια που είπα με τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι αν ήθελα να κατέβω μόνος μου με τις ιδέες μου, ή με ένα καινούργιο εντελώς κόμμα, θα έπρεπε να πάρω γύρω στις 250 με 300 χιλιάδες ψήφους Πανελλαδικά. Κάτι αδύνατο. Δηλαδή, σε καταδικάζει στο περιθώριο και τη γραφικότητα αν δεν συνεργαστείς με ένα από τα μεγάλα κοινοβουλευτικά κόμματα. Σε καταδικάζει να μην μπεις στη Βουλή.
Κρ.Π.: Χρειάζεσαι δηλαδή την προίκα του γνωστού κόμματος…
Είναι αμοιβαίο το συνοικέσιο, δεν είναι τόσο ωμό. Βεβαίως την παίρνεις την προίκα, δίνεις και εσύ προίκα όμως, γι αυτό και σε δέχονται άλλωστε.
Γιατί να δεχτούν ένα ξένο σώμα, έναν αλεξιπτωτιστή; Το κάνουν διότι προσδοκούν από σένα ότι θα φέρεις ψήφους έξω από το κόμμα τους.
Επειδή όμως, όντως, χωρίς την προίκα του κόμματος δεν μπορείς να μπεις στη Βουλή, θεωρώ απαράδεκτο να μπαίνεις στη βούλη, και για οποιοδήποτε λόγο, συνειδησιακό για παραδειγμα, να έρχεσαι σε αντιπαράθεση με το κόμμα σου και να ανεξαρτητοποιείσαι και να παίρνεις και την έδρα σου μαζί. Θεωρώ απαράδεκτο να μη δίνεις την έδρα σου πίσω στο κόμμα, σε μια τέτοια περίπτωση, όπως έκαναν τα μέλη της ΔΗΜΑΡ, και άλλοι. Και το θεωρώ απαράδεκτο, διότι χωρίς το κόμμα, δεν θα έμπαινες στη βουλή.
Και εγώ είμαι έτοιμος να παραιτηθώ ανά πάσα στιγμή, το έχω άλλωστε αποδείξει στη ζωή μου, δεν κωλώνω, είμαι και ευεπίφορος στις παραιτήσεις, από παραίτηση σε παραίτηση πάω, δηλαδή δεν έχω κανένα πρόβλημα αν θελήσω να παραιτηθώ, αλλά θα παραδώσω και την έδρα μου, σε αυτούς οι οποίοι με τίμησαν με το να με βάλουνε στο ψηφοδέλτιό τους. Κι αυτό θα το κάνω εάν έρθω σε ρήξη με τη συνειδησή μου.
Κρ.Π.: Εκτός από τη συγγένεια στις απόψεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, και τον πολιτικό λόγο που ήδη έχεις αποδείξει ότι κατέχεις –και μάλιστα με μοναδικό χιούμορ που έχει παρεξηγηθεί βλακωδώς- έχω την εντύπωση, από όσο σε έχω παρακολουθήσει, ότι μάλλον είδες την ανάγκη της κάλυψης ενός κενού πολιτικής αντιπροσώπευσης;
Ναι, έβλεπα στα διάφορα πάνελ συζητήσεων, όχι απαραίτητα τα τηλεοπτικά ή γενικώς τα προεκλογικά, που με καλούσαν ως «κοινωνία…» δηλαδή, ήταν καλεσμένοι αντιπρόσωποι κομμάτων και εγώ ενσάρκωνα την κοινωνία…
Κρ.Π.: Ως… κοινωνία, θυμάμαι, ότι σου είχα προτείνει να σκεφτείς να κάνεις μία εκπομπή πολιτικού περιεχομένου, αλλά δεν έφτανε… η φαντασία μου ότι θα κατέβεις και υποψήφιος…
Ναι, το θυμάμαι… και σε αυτές τις εκπομπές, που ήμουν καλεσμένος ως… κοινωνία, όταν έσβηναν τα φώτα, ή πριν ανάψουν, σε κάθε εκπομπή, πήγαινα στα πηγαδάκια με τους πολιτικούς, και όλοι οι πολιτικοί, λέγανε στην… κοινωνία, στον Τατσόπουλο δηλαδή: ωραία τα λες, εκ του ασφαλούς, κανείς δεν θα σου ζητήσει το λόγο, ότι πεις, είτε σοβαρό είτε μαλακία, κανένας δεν θα σου πει έλα να το δοκιμάσουμε, να δούμε αν γίνεται, μπορείς να κρίνεις τα πάντα. Αυτός ο λόγος ήταν που δεν έδιναν και σημασία στην… κοινωνία, το τι θα πω εγώ. Με κοιτούσαν με συγκατάβαση, και περίμεναν να τελειώσω, εκτός κι αν τους την έμπαινα οπότε με έβαζαν και στη θέση μου, λέγοντάς μου δεν έχετε δοκιμαστεί, δεν έχετε προσπαθήσει να κερδίσετε την ψήφο του εκλογικού σώματος, άρα μη μιλάτε.
Κρ.Π.: Ότι είσαι έξω από το χορό…
Ναι. Κι αυτό βέβαια είχε έναν τσογλανισμό από πίσω, του στυλ ότι υπάρχουν οι πολιτικοί που μπορούν να μιλάνε και οι πολίτες που δεν μπορούν. Πέρα από αυτόν τον τσογλανισμό όμως, κρυβόταν και μία αλήθεια, ότι όντως εγώ, μιλούσα επί του ασφαλούς. Ήθελα, λοιπόν να αποδείξω – και θα δούμε αν θα το καταφέρω- ότι δεν μιλάω εκ του ασφαλούς. Ότι μπορώ να κατέβω, να δοκιμαστώ, να επικριθώ, να φάω φούμο αν χρειαστεί, να με μαυρίσουν.. δεν έχω πρόβλημα.
Αλλά θα σταματήσουν να λένε, ότι ο Τατσόπουλος λέει ότι λέει επειδή ακριβώς δεν διακινδυνεύει τίποτα.
Κρ.Π.: Αυτό όμως είναι και το υγιές, και μακάρι να το είχαν όλοι, ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα αν δεν βγεις ή αν δεν πάνε όπως τα θέλεις τα πράγματα…
Βέβαια με αυτόν τον τρόπο ανοίγεις πάρα πολλά μέτωπα, δεν έχεις κανέναν σύμμαχο…
Κρ.Π.: Μπορεί να νιώθεις ακόμα έτσι, χωρίς σύμμαχο, αλλά εάν κρατήσεις αυτή την αγνότητα…
Δεν είναι μόνο θέμα αγνότητας, είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας. Εγώ δεν θέλω να μπω μέσα στη βουλή ως κάποιος άλλος, γι αυτό δεν άλλαξα και τον χαρακτήρα μου αυτή την προεκλογική περίοδο. Συνεχίζω να βρίζω, συνεχίζω να μαλώνω, να πλακώνομαι, δεν θέλω να παρουσιαστώ ως ένα παιδί με καλούς τρόπους που δεν βρίζει πια, κλπ.
Ένας τύπος τις προάλλες, μου έλεγε, πώς μου μιλάς εμένα έτσι, που είμαι εν δυνάμει ο ψηφοφόρος σου;… και εγώ του είπα Άντε γαμήσου ρε μαλάκα που θα προσέχω πώς σου μιλάω επειδή είσαι ο ψηφοφόρος μου!
Δηλαδή, ξαφνικά θα το παίξω το καλό παιδί και θα χαμογελάω πλατιά, και θα λέω κοινοτοπίες, μήπως θορυβηθεί κάποιος και δεν με ψηφίσει;
Πότε να μην με ψηφίσει!
Κρ.Π.: Μα αν το κάνεις μόνο για να σε ψηφίσει, μετά δεν θα φροντίζεις για τον ψηφοφόρο αν εκλεγείς. Θα τον έχεις γραμμένο αφού ήδη θα σε ενδιαφέρει μόνο να τον χρησιμοποιήσεις για δικά σου συμφέροντα.
Μα, το πρόβλημα με το πελατειακό σύστημα στην Ελλάδα, είναι ακριβώς αυτό. Ότι ευνουχίζονται σε τέτοιο βαθμό οι υποψήφιοι, για να μπουν στη βουλή, εκπαιδεύονται στο να είναι στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα και μπαίνουν μέσα και γίνονται μέλη ενός λόχου. Διότι είναι ήδη ευνουχισμένοι και λοβοτομημένοι αυτοί οι άνθρωποι.
Εγώ δεν γουστάρω να βγω έτσι. Ας μη βγω. Δεν θα πάθω και τίποτα. Δηλαδή, δεν ξεκινάω στα 20μου και θα πάθω κατάθλιψη αν δεν μπω στη βουλή.
Δεν μπήκα; Τέλειωσε. Θα το μάθουμε σύντομα. Θέλω να μπω, αλλά, εντάξει.
Και είναι και τρομερά δύσκολο, στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Να φανταστείς, η Β Αθηνών που είμαι εγώ, δίνει τους 42 από τους 300 βουλευτές. Απίστευτος αριθμός. Το 1/7 των εδρών της Βουλής αναλογούν στη Β΄ Αθήνας. Και το δικό μας ψηφοδέλτιο είναι 46. Από τους οποίους θα βγουν 6 έως 8;
Κρ.Π.: Πόσες ψήφους πρέπει να πάρεις περίπου;
Δεν ξέρω. Θα εξαρτηθεί από το πανελλαδικό ποσοστό του κόμματος. Όσο πιο ψηλό είναι το ποσοστό πανελλαδικά, τόσο λιγότερες ψήφους θα χρειαστεί να πάρουν οι υποψήφιοί του στις περιφέρειες που θα εκλεγούν. Τόσους περισσότερους θα βγάλει, δηλαδή, ανά περιφέρεια.
Δεν είναι περίπατος, είναι φοβερά δύσκολο. Επίσης έχω αποφασίσει να μην ξοδέψω ούτε ένα φράγκο, για πολλούς λόγους, κυριότερος από τους οποίους είναι ότι: δεν έχω…!
Είχα μια συζήτηση με τον Χυτήρη, τις προάλλες, και μου έλεγε –και είχε δίκιο βέβαια, παλιά καραβάνα άλλωστε…- ότι αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο, υποψήφιοι σαν και σένα, δεν θα είχαν την παραμικρή ελπίδα, αλλά μου λέει, τώρα έχεις 5000 φίλους στο facebook και έχεις και 13000 εγγεγραμμένους, που σε παρακολουθούν καθημερινά. Αυτό είναι ένα από τα καλά που έχει το διαδίκτυο: Είναι υπέρ των φτωχών.
Κρ.Π.: Αν βγει η Αριστερά; Κυρίως με τα μνημόνια και αυτά που έχουν υπογραφεί; Τι πιστεύεις ότι θα γίνει;
Νομίζω, ότι επειδή θα πρόκειται για συνεργασία, μεταξύ πολλών δυνάμεων, δηλαδή δεν θα επιβάλει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ την ατζέντα του ούτε το ΚΚΕ, ούτε η ΔΗΜΑΡ, οπότε σε μία κυβέρνηση της Αριστεράς, αυτές οι δυνάμεις θα πρέπει να βάλουν νερό στο κρασί τους για να συμμετέχουνε. Δεν θα πάει κανείς με μία διακήρυξη Γαλλικής Επανάστασης στο χέρι για να ανακοινώσει απλώς τους όρους… Νομίζω.
Και νομίζω, ότι αυτό που θα αλλάξει την πρώτη μέρα, γιατί στις 7 Μαϊου μη φανταστείς ότι θα γίνει επανάσταση… δεν θα γίνει, στα τέλη Μαϊου, που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα έχει σχηματιστεί μία κυβέρνηση της Αριστεράς, θα αλλάξει αμέσως το ύφος της διαπραγμάτευσης.
Οι διαπραγματεύσεις μέχρι τώρα, δεν ήταν διαπραγματεύσεις. Ο Πωλ Τόμσεν το έχει πει ευθέως στον Αλέξη Παπαχελά, ότι οι διαπραγματεύσεις ήταν κατ’ ευφημισμόν διαπραγματεύσεις, δηλαδή, δεν υπήρχε η κυβέρνηση από τη μια πλευρά και η Τρόικα από την άλλη πλευρά και διαπραγματευόντουσαν, αλλά υπήρχε μία συζήτηση μεταξύ φίλων, πραγματιστών, και από τις δύο πλευρές του τραπεζιού, και φαντάσου όντως ότι εμείς στέλναμε ως υπέρτατο διαπραγματευτή τον Λουκά Παπαδήμο…
Ο Λουκάς Παπαδήμος μέχρι πρότινος ήταν αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή, στις διαπραγματεύσεις καθόταν από την μια πλευρά ο Παπαδήμος έλεγε κάτι, μετά σηκωνόταν και πήγαινε από την άλλη πλευρά, αντέκρουε αυτό που του είπε ο Παπαδήμος λίγο πριν, μετά ξαναγύρναγε στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, έλεγε κάτι ως Λουκάς Παπαδήμος πρωθυπουργός της χώρας… Δηλαδή, αυτό κι αν ήταν το θέατρο του παραλόγου!
Αυτού του είδους η διαπραγμάτευση, λοιπόν, θα αλλάξει.
Θα στείλουμε διαπραγματευτές, που για πρώτη φορά δεν θα θεωρούν δεδομένο ότι το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να δεχτούν τα επιχειρήματα του αντιπάλου τους. Θα κάνουν πραγματική διαπραγμάτευση.
Στο πόσο θα το προχωρήσουνε, πόσο σκληρά θα παίξουν μπάλα, εξαρτάται και από τη δύναμη που θα έχουν από το εκλογικό σώμα.