ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στεκόταν στο μέσο του κατεστραμμένου σπιτιού του παρακολουθώντας την πόλη του να καίγεται και εκατοντάδες ανθρώπους να ουρλιάζουν και να τρέχουν να σωθούν από τις βόμβες των 515 γερμανικών αεροσκαφών, που εξαπέλυαν κύματα επιθέσεων πάνω από το Κόβεντρι, προκειμένου να καταστραφούν τα εργοστάσια παραγωγής πολεμικού υλικού για τη Βρετανία.
Πέρασε τις 10 τελευταίες αυτές ώρες προσπαθώντας να σώσει συμπολίτες του από τα φλεγόμενα σπίτια τους καθώς η Luftwaffe σκόρπιζε τον θάνατο και την καταστροφή. Κι όμως ο Henry Tandey θα μπορούσε να είχε σώσει την ανθρωπότητα από αυτήν την τραγωδία, θα μπορούσε να είχε σώσει τους 560 συμπολίτες του που σκοτώθηκαν εκείνο το βράδυ, να γλυτώσει την ανθρωπότητα από τη ναζιστική φρίκη και μαζί και τις 60 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ενοχή έπεφτε βαριά στις πλάτες και την ψυχή του. Θα μπορούσε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, εάν…
Δύο χρόνια νωρίτερα είχε κάνει την πιο συγκλονιστική διαπίστωση της ζωής του αυτή που έμελλε να τον στοιχειώνει για όσο ζούσε: Αυτός ήταν η αιτία της συμφοράς καθώς ΑΥΤΟΣ ήταν που χάρισε τη ζωή στον Αδόλφο Χίτλερ.
Στην εκπνοή του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, 22 χρόνια πριν, ο Henry Tandey πολεμούσε σε γαλλικό έδαφος εναντίον των Γερμανών, όταν στο στόχαστρό του μπήκε ένας νεαρός Γερμανός στρατιώτης. Ήταν τραυματισμένος και προσπαθούσε να διαφύγει από το πεδίο μάχης. Οι δύο άνδρες κοιτάχτηκαν στα μάτια. Ο Βρετανός αισθάνθηκε λύπη για τον Γερμανό και του έκανε νόημα να φύγει, εκείνος γύρισε και τον κοίταξε και με ένα νεύμα τον ευχαρίστησε που του χάρισε τη ζωή!
Σε αυτήν τη στιγμή συμπόνιας ο 27χρονος Henry έδωσε δικαίωμα στη ζωή στον 29χρονο δεκανέα Αδόλφο Χίτλερ. “Δεν ήθελα να πυροβολήσω έναν ήδη πληγωμένο άνδρα. Αλλά αν είχα την παραμικρή ιδέα για το ποιος θα έμελλε να γίνει, θα έδινα δέκα χρόνια από τη ζωή μου να είχα πέντε λεπτά ξεκάθαρης σκέψης τότε” είπε ο Henry Tandey το 1940, ο οποίος επεσήμανε ότι δεν σκότωνε τραυματίες, άοπλους ή Γερμανούς που υποχωρούσαν, αλλά τους σκότωνε μέσα στο πεδίο μάχης.
Έως τον θάνατό του το 1977 σε ηλικία 86 ετών, ο Tandey έζησε με το στίγμα του τίτλου “ο άντρας που δεν σκότωσε τον Χίτλερ”. Ήταν ένας από τους πιο παρασημοφορημένους του βρετανικού στρατού στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς του είχε αποδοθεί ο Σταυρός της βασίλισσας Βικτώρια, μετάλλιο διακεκριμένης συμπεριφοράς, στρατιωτικό μετάλλιο, πέντε αναφορές στα σιρίτια του και τρεις λωρίδες πληγών…
Για 20 χρόνια ο Henry αγνοούσε πως ο δεκανέας που του είχε επιτρέψει να διαφύγει ήταν ο Φύρερ, ώσπου το 1938 έλαβε ένα συγκλονιστικό τηλεφώνημα από τον πρωθυπουργό Neville Chamberlain, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από μια άκαρπη συνάντηση με τον Χίτλερ όπου προσπάθησε να τον πείσει να αποφύγουν τον πόλεμο. Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον Φύρερ στο θέρετρό του στα βουνά της Βαυαρίας κι εκεί του επέδειξε και την αναπαραγωγή του πίνακα The Menin Crossroads, δημιουργία ενός Ιταλού καλλιτέχνη. Στο έργο του απεικόνιζε στρατιώτες να μεταφέρουν τραυματίες στη Μάχη του Υπρ στη Δυτική Φλάνδρα το 1914 και στο φόντο ήταν ο Henry Tandey που κρατούσε έναν σύντροφό του στην πλάτη.
Ο Χίτλερ αναγνώρισε τον άνδρα που του είχε χαρίσει τη ζωή στις 28 Σεπτεμβρίου του 1918 και το αποκάλυψε στον Chamberlain: “Αυτός ο άνδρας κόντεψε να με σκοτώσει και πίστεψα ότι δεν θα ξαναέβλεπα τη Γερμανία”. Μάλιστα έστειλε τις θερμότερες ευχές του και την ευγνωμοσύνη του στον Henry, του οποίου ωστόσο η απάντηση στο τηλεφώνημα δεν έγινε ποτέ γνωστή.
Τώρα κυκλοφορεί ένα βιβλίο, του David Johnson που επιθυμεί να αποκαταστήσει την εικόνα του Βρετανού ήρωα και να διασκεδάσει το στίγμα που κουβαλούσε ο Henry Tandey μέχρι τον θάνατό του.
Πηγή: MIRROR