Άλλη μια νέα Ελληνίδα εικαστικός, η Χριστίνα Κωστοπούλου, “μαγεύει” το εξωτερικό με τα έργα της, που ιοθετήθηκαν μέχρι και από τα Διεθνή Βραβεία “Giuseppe Sciacca” του Βατικανό. Η Χριστίνα, μια λαμπερή προσωπικότητα, “ερωτευμένη” κυριολεκτικά με την τέχνη και την ζωγραφική, εμπνεύστηκε και κατασκεύασε τα βραβεία, με τα οποία τιμήθηκαν το 2012 όλοι οι βραβευθέντες των Διεθνών Βραβείων στο κρατίδιο του Βατικανό με αποτέλεσμα να ανοίξουν γι’αυτή οι δρόμοι για μια διεθνή καριέρα.
Η πρωτοτυπία της καλλιτέχνιδος που “μάγευσε” κοινό και βραβευθέντες; Τα βραβεία είχαν σχήμα καραβιού και δεν θύμιζαν σε τίποτα τα στερεότυπα αγαλματίδια ή τις ανάγλυφες πλακέτες που είθισται να δίνονται σε τόσο σημαντικές βραβεύσεις. Η Χριστίνα συνειδητά επηρεασμένη από την ελληνική της καταγωγή ζψγράφισε καραβάκια (βαρκούλες) τα οποία “ταξιδέψαν” μαζί με όλους τους επώνυμους βραβευθέντες σε όλα τα μήκη και πλάη του κόσμου. Η ιδέα της, όπως φαίνεται , ήταν ιδιαίτερα εύστοχη, αν σκεφτεί κανείς ότι μήνες αργότερα τον Ιανουάριο του 2014 η Ελληνική Προεδρία “τιμήθηκε” με την σειρά της από τους ευρωπαίους ομολόγους της, για το εύστοχο λογότυπο της που δεν ήταν άλλο από ένα ..καραβάκι με πανί!
«Ήταν μια έμπνευση, η οποία μου ήρθε αστραπιαία στο μυαλό και την υλοποίησα. Εξάλλου, έτσι απλά και μαγικά δεν γίνονται όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή;» μας λέει η ίδια δίνοντας μας παράλληλα το συμβοισμό των καραβιών : «Τον άνεμο που μας ταξιδεύει, την αγάπη για την θάλασσα, τον δυναμισμό και το όραμα των ανθρώπων να επιβιώσουν από την «φουρτούνα» τους». Την άνευ ορίων και όρων αγάπη για την ελληνική θάλασσα, και τα καράβια, που σηματοδοτούν τους μικρούς «φάρους» των ονείρων μας, το 2005, η Χριστίνα Κωστοπούλου, την εκδήλωσε με έναν πρωτότυπο κι ευφάνταστο τρόπο… Παρουσίασε τα έργα της σε ένα αγκυροβολημένο παλιό ξύλινο ιστιοφόρο, στον όρμο της Σαντορίνης, του νησιού του κάλλους και των αιώνιων δεσμών της αγάπης…
Η ταλαντούχα ζωγράφος μας οδηγεί η ίδια στα μονοπάτια της ζωής της και μας συστήνεται σε πρώτο ενικό πρόσωπο…
«Γεννήθηκα στην Μελβούρνη της Αυστραλίας. Αν και έζησα πολλά χρόνια σε άλλη ήπειρο, οι βαθιές ρίζες της Ελλάδας μέσα μου, με τραβούσαν να επιστρέψω με οποιοδήποτε κόστος. Οι συμπτώσεις με έφεραν στο Λαύριο, λίγο πριν από την αρχή της νέας χιλιετίας, και μάλλον μαζί της, ξεκίνησε και το δικό μου ταξίδι στην απύθμενη χώρα της ζωγραφικής. Είμαι γυναίκα που ανήκει στο ζώδιο των Διδύμων, γεμάτη ενέργεια. Είμαι μαμά με τρεις πανέμορφες κόρες. Ιδιαίτερα αυθόρμητη, και ισορροπημένη με την ζωή. Δεν θέλω να αγχώνομαι, γιατί… η ζωή είναι πολύ όμορφη!»
Για εκείνη, πηγή έμπνευσης για δημιουργία είναι… «Όλα τα συναισθήματα χαράς, θλίψης, που προκαλούν οι άνθρωποι ή και τα αντικείμενα… Μια παλιά πόρτα πεταμένη στα σκουπίδια για εμένα είναι έμπνευση, γιατί ξέρω πως μπορώ να της δώσω χρώμα και τη ζωή την ίδια».
Ο εθελοντισμός και τα Βραβεία Giuseppe Sciacca
Και μέσα σε όλα, προκύπτει κι ο εθελοντισμός στη ζωή της Χριστίνας Κωστοπούλου… «Ένα παράξενο πράγμα… Από μικρή θυμάμαι πως ήθελα να ασχοληθώ με τον εθελοντισμό με κάποιο τρόπο, αλλά πίστευα ότι χρειάζεσαι χρήματα, κι όχι αγάπη για τον άλλον, αυτό δηλαδή που ουσιαστικά σου χρειάζεται. Αν το καλοσκεφτούμε, ελεύθερο χρόνο μπορούμε να βρούμε όλοι, και μπορούμε να τον διαθέσουμε για κάποιον και για κάτι σπουδαίο».
Η ζωγράφος συνεχίζει να μιλάει για τον εθελοντισμό… «Νιώθω ότι με βάζει σε καινούριους κόσμους. Γνωρίζω όμορφους ανθρώπους και μέσα από τα λίγα που δίνω, νιώθω ότι παίρνω πίσω πολλά. Εισπράττω χαρά και φως στη ζωή μου».Τα καράβια της…
Όσο για τα καράβια, που ζωγράφισε, κι αυτά δόθηκαν ως τιμητικό κι αναμνηστικό αντίδωρο στους βραβευθέντες των Διεθνών Βραβείων “GiuseppeSciacca”, τον Νοέμβριο του 2012, δηλώνει πως…
«Όταν μου έγινε η πρόταση, από την Γενική Γραμματέα Βίκυ Μπαφατάκη, αγχώθηκα. Έχω μάθει, όμως, στη ζωή μου πως, όταν εμείς οι άνθρωποι πραγματικά προσπαθούμε, κουραζόμαστε και αγχωνόμαστε, το τελικό αποτέλεσμα είναι πάντα μεγαλύτερο από τις προσδοκίες μας… από εκείνο που είχαμε φανταστεί, πριν κάνουμε την πρώτη μας κίνηση. Κάπως έτσι έγινε και με τα καράβια… Άρεσαν και αυτό με συγκίνησε… Ο σκοπός για τον οποίο φτιάχτηκαν, με έκανε να νιώθω λίγο καλύτερος άνθρωπος.
Η μεγαλύτερη ανταμοιβή που παίρνω; Παραμένει χαραγμένη μέσα στο μυαλό μου η εικόνα της χαράς, που είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων αυτών, που με την καρδιά, το πείσμα, την γνώση και την ανθρωπιά τους, χαρίζουν απλόχερα αγάπη στον συνάνθρωπο, μέσα από την προσφορά τους στον Πολιτισμό και τον Εθελοντισμό».
Σχετικά με τα υλικά, που χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει τα καράβια, δηλώνει πως…
Ο Τούρκος ηθοποιός Murat Yildirim Βραβείο Κινηματογράφου & Θεάτρου 2012, κρατά το καράβι της Χριστίνας Κωστοπούλου
Η Χριστίνα & τα φαγιούμ
Η Χριστίνα Κωστοπούλου μοιράζεται μαζί μας την αγάπη και τον σεβασμό, που τρέφει για το ξύλο… Μια μόνο ματιά σε ένα πρόσωπο εξωφύλλου, την συγκίνησε… Τα μάτια εκείνου του προσώπου έλεγαν όλα όσα ένιωθε εκείνη τη στιγμή… Κι έτσι απλά και μαγικά γεννήθηκε το «Φαγιούμ»…”Μια βόλτα σε μια παλιά εγκυκλοπαίδεια, έτυχε να είναι η αποκάλυψή μου. Ένα αργό ξεφύλλισμα στις εικόνες και τα σημειώματα, με την ζέστη του καλοκαιριού να σφίγγει σαν μέγγενη το σκιερό μπαλκόνι. Κάτω η θάλασσα ένα γυαλί στο χρώμα του κυπαρισσιού και η άπνοια καθισμένη στα φύλλα του κήπου. Την ένιωθα την συνάντηση πριν ακόμα συμβεί… και ήταν εκεί στο πρόσωπο μιας νεανικής φιγούρας, αποτυπωμένης πάνω στο γερασμένο ξύλο. Πρόσωπο άδειο από συναισθήματα, σαν μια φιγούρα που κρυσταλλώθηκε στον χρόνο με την γνώση πως το αύριο θα ήταν μια αποκάλυψη μόνο. Χωρίς γιορτή για τον ίδιο, χωρίς αέρα για το στήθος. Μόνο η ματιά κάποιου σε ένα τυχαίο όνομα, κάποιου τυχαίου ανθρώπου που έζησε κάποτε το πεπρωμένο του.«Έχε το νου σου», μου ψιθύρισε μέσα από την ακινησία του.
«Έχε τον νου σου καθώς προχωράς το πεπρωμένο σου να βρεις, εδώ στην άκρη της ερήμου, στην πόλη των κροκοδείλων. Με λύπης φωτιές, με πληγές ανοικτές, χαμένους ορίζοντες, ανέλπιδες ανατολές. Έχε τον νου σου, μέσα στον λαβύρινθο να μην χαθείς… μια εικόνα στην είσοδο αφημένη για να θυμηθείς… πως ήταν το πρόσωπο που χάθηκε στο σκοτάδι». «Αυτό ήταν που με έσπρωξε στην αναζήτηση της τέχνης του Φαγιούμ. Ένα «τυχαίο» γεγονός, που ενεργοποίησε ένα ναρκωμένο πεδίο μιας ολόκληρης δημιουργίας. Μια αναζήτηση ακόμα και των υλικών, που επάνω τους θα μπορούσα να αποτυπώσω την λαχτάρα των ανθρώπων για την ζωή. Γιατί ποιός μοχλός είναι καταλληλότερος για την ζωή, παρά η γνώση του προσωρινού και του εύθραυστου…”.
Το φαγιούμ του Γιάννη Σμαραγδή
Εντυπωσιακό πορτραίτο – φαγιούμ δώρισε η ζωγράφος Χριστίνα Κωστοπούλου στον μεγάλο σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, Μέλος της Επιτροπής Προεδρίας των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca,στις 23Μαρτίου, σε μια γιορτή χρωμάτων και λέξεων για τον σύγχρονο Ελληνικό Πολιτισμό και την Τέχνη, στην όμορφη ακριτική πόλη της Πτολεμαΐδας, στο πλαίσιο των πολιτιστικών δράσεων της Ελληνικής Γραμματείας των Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca… Ο Γιάννης Σμαραγδής αποκαλώντας την Χριστίνα Κωστοπούλου ‘σπουδαία ζωγράφο’ της ζήτησε να του ζωγραφίσει το δικό του φαγιούμ.Στο ξύλο αποτυπώθηκε με τα χρώματα και την ψυχή της η φιγούρα του αγαπημένου σκηνοθέτη στην αρχή της ωριμότητάς του. Όταν του το αποκάλυψε, ο Γιάννης Σμαραγδής ένιωσε σαν να γινόταν ‘ένα’ με τη φιγούρα πάνω στο ξύλο και της είπε ότι θα τον συντροφεύει και πέρα από τη ζωή…».
Η Χριστίνα Κωστοπούλου χαρίζει το πορτραίτο – φαγιούμ στον Μίμη Πλέσσα κατά την τελετή βράβευσής του από τα Διεθνή βραβεία Giuseppe Sciacca στη Ρόδο, παρουσία του Γιάννη ΣμαραγδήΤο φαγιούμ του Μίμη ΠλέσσαΥπέροχο πορτραίτο – φαγιούμ, το φιλοτέχνησε η εικαστικός, στο πλαίσιο του εθελοντικού πολιτιστικού διημέρου «Επιρροές στο χρόνο… Δωδεκάνησα και πολιτισμός», στις 15 Σεπτεμβρίου, στην Μεσαιωνική Τάφρο στη Ρόδο, σε μια γιορτή για την Ελλάδα, την μουσική, τον πολιτισμό και την επιστήμη.
Σταθμός στην επαγγελματική σταδιοδρομία της χαρισματικής ζωγράφου, είναι η θητεία της ως Δασκάλα Χειροτεχνίας σε μαθητές του Δημοτικού Σχολείου. Και, από ότι δήλωσε, θα επιθυμούσε πολύ να βρεθεί πάλι σε διδακτική αίθουσα για να παραδώσει μαθήματα…
«Τα παιδιά είναι το μέλλον και χαρίζουν μεγάλη ομορφιά στη ζωή μας! Πρόσφατα κιόλας, μου πρότειναν να ξεκινήσω μαθήματα σε λίγο καιρό στο Σχολείο της κόρης μου». Η Χριστίνα Κωστοπούλου, μέσα από τα κομμάτια, που συνθέτουν το παζλ της καθημερινότητας και της πορείας που χαράζει πάνω στον καλλιτεχνικό της χάρτη, παραδίδει εν γένει μαθήματα Ζωής και Ανθρωπιάς σε μικρά και μεγάλα παιδιά…
Η δική μας Χριστίνα
Γιάννης Σμαραγδής – Σκηνοθέτης: «Η Χριστίνα είναι ένας σπάνιου ήθους άνθρωπος. Η ποιότητα του χαρακτήρα της είναι απαράμιλλη. Ένας θετικός άνθρωπος. Μια σπουδαία καλλιτέχνης. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να ήταν σαν την Χριστίνα μας… και ειδικά οι καλλιτέχνες».
Βίκυ Μπαφατάκη -Αρχαιολόγος – Επικοινωνιολόγος Γενική Γραμματέας Giuseppe Sciacca: «Ήταν τέλη Αυγούστου θυμάμαι… Μας σύστησε ο Αντώνης – Μάριος… και η γνωριμία με τη Χριστίνα ήταν σαν έσπαγε το χρόνο και να μετρούσε μια ζωή. Κάναμε πολλά όμορφα πράγματα μαζί… δεθήκαμε στην ανάγκη μας για προσφορά στον άνθρωπο.
Το ‘Χριστινιώ’ μου από την Αυστραλία με το τραβηγμένο ‘Οhhhhh yessss’ είναι μοναδική και είμαι τυχερή που ‘με αντάμωσε’ η ζωή μαζί της. Είναι μούσα καλοσύνης. Μια καλλιτέχνης άλλης εποχής… Με μάγεψε ο ενθουσιασμός της, η ευαισθησία και η ύψιστη μορφή του ψυχικού της κάλλους. Ό,τι και να της συμβαίνει, χαμογελά. Είναι ένα κομμάτι μάλαμα… και εύχομαι να έχει πολύτιμες περπατησιές στο διάβα της, γιατί της αξίζουν».
Κατερίνα Νίκου – Φιλόλογος «Η Χριστίνα Κωστοπούλου είναι από τους ανθρώπους που, μόλις τους δεις, κερδίζουν την εμπιστοσύνη σου. Φρέσκια, λαμπερή και όμορφη – έσω έξω – με κάνει να χαίρομαι και να σκέφτομαι “υπάρχουν ακόμη άνθρωποι”. Ως καλλιτέχνις, σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές με τα εξαιρετικά φαγιούμ που δημιουργεί, και όχι μόνο. Σε πείσμα των καιρών, εξακολουθεί να ζει με την καρδιά της!
Τάσος Θεοδωρακέας – Κοσμηματοποιός: «Η Χριστίνα είναι μια όμορφη, γλυκιά και συνάμα μοναδική σε χαρακτήρα καλλιτέχνις… η ψυχή της παρέας των Βραβείων. Άνθρωπος με σεβασμό στην τέχνη και τους γύρω της… Πάντα με χαμόγελο και με μια δόση τρέλας… Είναι αυτή που ‘στολίζει’ πάντα τις στιγμές μας. Αυτή είναι η Χριστίνα!!!!».
Δώρα Αυγουλίδου – Πολιτική Επιστήμων: “Με την Κωστοπούλου μου (αποκαλούμε η μια την άλλη με το επίθετό της και το κτητικό “μου”) μας συνδέει μια πρόσφατη αλλά δυνατή φιλία στο παρόν, με πολλή αγάπη κι αδιαμφισβήτητο αμοιβαίο σεβασμό, που μοιάζει να έχει ρίζες στο μακρινό μας παρελθόν και κλαδιά γεμάτα καρπούς από ωραίες εμπειρίες στο φωτεινό μας μέλλον.
Είναι ο άνθρωπος και η καλλιτέχνις που θα πάρει το συναίσθημα και θα το κάνει τέχνη με τα χρώματα και τα πινέλα της, ενώ γνωρίζει καλά πώς να μετουσιώνει την τέχνη σε μια μαγική ανθρώπινη εμπειρία. Μοναδική συνταγή που θ’ αναδείξει ακόμη περισσότερο το τεράστιο ταλέντο της!”
Αλέξανδρος Βαρελίδης – Φοιτητής τμήματος Εικαστικών & Εφαρμοσμένων τεχνών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας: «Η Χριστίνα είναι ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Πάντα θετική, δημιουργική και με την διάθεση να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί τους γύρω της. Νιώθω πολύ τυχερός που διασταυρώθηκαν τα μονοπάτια μας και της εύχομαι ό,τι καλύτερο στη ζωή της, γιατί πραγματικά το αξίζει».
Photo by: Alex Varelidis & George Griefy
Πηγή: peoplenews.gr
ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
