ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Χωρίς θεσμικό πλαίσιο λειτουργούν από το 1995, οπότε συστάθηκαν για πρώτη φορά, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως επισήμανε ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής. «Οι περισσότερες δεν έχουν υποβάλλει ποτέ δήλωση φόρου εισοδήματος για να μπορέσουμε να τις ελέγξουμε… Το μόνο που υπήρχε είναι ότι πρέπει να πάρουν ΑΦΜ. Ζήτησα από το 2006 από τις ΔΟΥ να κάνουν φορολογικό έλεγχο» δήλωσε ο κ. Ρακιντζής, μιλώντας το πρώι στον ΣΚΑΪ.
Απίστευτο; Προφανώς όχι. Η Ελλάδα είναι, τελικά, η χώρα του “ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ…”. Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου με την Μ.Κ.Ο που αναλάμβανε να “αποναρκοθετεί” (όπως δήλωνε η επωνυμία της) εμπόλεμες περιοχές και ελάμβανε γι αυτό επιδοτήσεις πολλών εκατομμυρίων από το Ελληνικό Κράτος, το πολιτικό σύστημα και -δυστυχώς- μεγάλη μερίδα πολιτών δηλώνουν έκπληκτοι από το πλιάτσικο των δημοσίων ταμείων.
“ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ…”. Το ακούω τις τελευταίες μέρες από υπουργούς και βουλευτές των κυβερνητικών εταίρων. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, μάλιστα, έσπευσε να διατυπώσει το αυτονόητο, ότι υπάρχουν, δηλαδή, “πολιτικές ευθύνες”, για να αποσύρει λίγες ώρες αργότερα την άποψη αυτή επειδή θεωρήθηκε (ΣΩΣΤΑ) ότι αφήνει αιχμές για ευθύνες της πολιτικής ηγεσίες του Υπ. Εξωτερικών κατά την επίμαχη περίοδο. Ήτοι, για τους Γιώργο Παπανδρέου και Ανδρέα Λοβέρδο.
Δηλαδή; Δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες; Υπηρεσιακοί παράγοντες και διπλωμάτες αποφάσιζαν να επιχορηγούνται φίλοι ή και συγγενείς πολιτικών οικογενειών για να “σώζουν” τα παιδιά στην Αφρική ή τα δελφίνια στον Ινδικό Ωκεανό;
Δεν υπάρχουν ευθύνες για το γεγονός ότι 19 χρόνια οι Μ.Κ.Ο λειτουργούν χωρίς θεσμικό πλαίσιο, όπως αποκαλύπτει ο Ρακιντζής; Για το ότι δεν υπέβαλαν φορολογική δήλωση και δεν έγιναν ποτέ φορολογικοί έλεγχοι;
Κι όλοι αυτοί οι “ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΣ…” δεν είχαν διαβάσει ούτε ένα από τα δεκάδες δημοσιεύματα εφημερίδων, τα τελευταία δέκα χρόνια, που επισήμαιναν το “πάρτι”; Δεν είχαν ακούσει τις ερωτήσεις βουλευτών του Κ.Κ.Ε και άλλων κομμάτων;
Η υπόθεση των “αμαρτωλών” Μ.Κ.Ο είναι μία ακόμα εκδοχή του κλεπτοκρατικού συστήματος που λυμαίνεται το δημόσιο εδώ και πολλά χρόνια. Το ότι το ανακαλύπτουν κάποιοι τώρα εμπεριέχει, προφανώς, μια προσπάθεια εξιλέωσης και αποπροσανατολισμού. Όμως, επειδή σκάνδαλο δίχως αυτουργούς δεν υπάρχει, όλα αυτά κάπου πρέπει να καταλήξουν:
– Πρώτον, έρευνα τώρα από την ίδια τη Βουλή για την απόδοση των πολιτικών ευθυνών, παράλληλα με τη δικαστική έρευνα και τις διαδικασίες της οικονομικής αστυνομίας.
-Δεύτερον, θέσπιση, αμέσως, κεντρικού συστήματος αξιολόγησης των Μ.Κ.Ο που κάνουν σαφές έργο υποκαθιστώντας κοινωνικές δομές που δεν διαθέτει το κράτος.
– Τρίτο, αλλαγή του τρόπου λειτουργίας των οργανώσεων αυτών. Τις Μ.Κ.Ο πρέπει να τις επιδοτούν ιδιώτες (εταιρείες στο πλαίσιο της Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης και φυσικά πρόσωπα) που επιθυμούν να συνεισφέρουν κοινωνικά. Το Κράτος δεν είχε και δεν έχει κανένα λόγο να πριμοδοτεί τις “ανησυχίες” κάθε Τζεβελέκου και Ρόντου. Ιδιαίτερα, όταν, αυτές οι “ανησυχίες” μετατρέπονται σε βίλες και πλουσιοπάροχη διαβίωση…