ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αν δούμε τους ισολογισμούς των πολιτικών κομμάτων που δημοσιεύθηκαν πριν από λίγες μέρες (μνημεία αίσχους και ντροπής) θα διαπιστώσουμε ότι τα κόμματα που εισπράττουν πολλά εκατομμύρια από το υστέρημα του φορολογούμενου, συγκεντρώνουν εισφορές και χορηγίες που (με εξαίρεση το ΚΚΕ) μετά βίας έφθασαν στο 2012 στο 10% ή στο 15% του ποσού της κρατικής επιχορήγησης.
Σε τί μπορεί να ελπίζει ένα κίνημα πολιτών, εάν δε μπορεί να πείσει τους πολίτες του να συνεισφέρουν ένα μικρό ποσό για να χρηματοδοτήσουν τον αγώνα για την αλλαγή του προσώπου της χώρας τους;
Σε τί μπορεί να ελπίζει ένα κίνημα πολιτών, το οποίο προβάλλει την αξιοσύνη των μελών του, όταν τα μέλη δε μπορούν να καταστρώσουν ένα σχέδιο το οποίο θα αποφέρει τους αναγκαίους πόρους για τη λειτουργία του;
Ένα αντίστοιχο σύστημα εφαρμόζεται στη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων εφαρμόζεται και στη Γερμανία (πέραν μίας σταθερής χρηματοδότησης ανά ψήφο, το κάθε κόμμα εισπράττει 0,38 ευρώ για κάθε ευρώ που συγκέντρωσε από εισφορές πολιτών που κυμαίνονται κάτω από το όριο των 3.300 ευρώ). Παράλληλα, το συνολικό ποσό με το οποίο χρηματοδοτείται το κάθε κόμμα, δε μπορεί να υπερβαίνει το ποσό που το κόμμα συγκέντρωσε από ιδιωτικές εισφορές. (Βέβαια, στην πραγματικότητα, λόγω των μειώσεων που έχουν υπάρξει στην κρατική χρηματοδότηση, τα γερμανικά κόμματα χρηματοδοτούνται με ποσά μικρότερα απ’ αυτά που συγκεντρώνουν από την κοινωνία. Σαν παράδειγμα, δείτε την κατανομή της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων για το έτος 2007)
Να υιοθετήσουμε το σύστημα αυτό. Και σιγά – σιγά, και με το παράδειγμά μας, να το διαδώσουμε στην κοινωνία, ώστε να επιβληθεί (μαζί με άλλες αλλαγές που ήδη εφαρμόζουμε και που θα προτείνουμε) με νόμο για όλα τα πολιτικά κόμματα. Αν πετύχει, θα έχουμε ένα καλύτερο πολιτικό σύστημα.
Δείτε το και αλλιώς. Πρέπει να βάλουμε κίνητρα στους ίδιους μας τους εαυτούς για να κινητοποιηθούμε και για να αναγκάσουμε το μυαλό μας να βρει ιδέες και τρόπους για την επαρκή χρηματοδότησή μας. Το ίδιο δεν κάνουμε και στις δουλειές μας; Ας λειτουργήσουμε με τον ίδιο τρόπο και το κίνημά μας.
Θυμηθείτε την προσπάθεια του περασμένου Απριλίου και του Μαΐου. Κάναμε εκδηλώσεις. Ερχόταν κόσμος και συγκινούνταν από τα όσα λέγαμε. Και πάντα, υπήρχαν πολίτες που, χωρίς να τους το ζητήσουμε καν, αγόραζαν κουπόνια για να ενισχύσουν τον αγώνα μας, ή κατέθεταν στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς (δείτε τα οικονομικά στοιχεία της “Δημιουργίας”). Σήμερα, η ροή αυτή έχει μειωθεί σημαντικά. Να βάλουμε κίνητρα. Να βάλουμε το μυαλό μας να σκεφτεί τρόπους που θα συγκινήσουμε, ξανά, την κοινωνία, ώστε να εμπιστευτεί κάτι από το υστέρημά της, στον αγώνα μας.
Ένα κίνημα των πολιτών, θα πρέπει να σέβεται το δημόσιο χρήμα. Επειδή έτσι σέβεται την ίδια την κοινωνία που το στηρίζει.
Ο Γιάννης Σιάτρας είναι οικονομολόγος, επικεφαλής του κινήματος Έλληνες Φορολογούμενοι και στέλεχος της “Δημιουργίας Ξανά”