ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση ασχολείται με την τρόικα και τις παράλογες απαιτήσεις της, στην πλάτη της εξελίσσεται ένα «ύποπτο» παιχνίδι με γεωπολιτικούς και ενεργειακούς στόχους.
Δύο παγκόσμιες υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία), μία ευρωπαϊκή (Γερμανία) και μία μεσανατολική (Τουρκία), εντάσσουν την χρεοκοπημένη Ελλάδα στα γεωπολιτικού χαρακτήρα, επενδυτικά τους σχέδια.
H Ελλάδα πλέον έχει νέα γεωπολιτική σημασία καθώς ο «ενεργειακός πόλεμος» – ή «ο πόλεμος των αγωγών» – μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας έχει πάρει μια νέα μορφή.
Η στρατηγική αξία της Ελλάδας, ίσως και να είναι πιο σημαντική σήμερα, από ότι ήταν την περίοδο του «Ψυχρού πολέμου». Αυτή είναι η εκτίμηση πολλών αναλυτών διεθνών σχέσεων, που καθιστούν τη χώρα μας σημείο «κλειδί» λόγω της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής της θέσης.
Η Μόσχα δείχνει να έχει το πάνω χέρι ενεργειακά στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης, ωστόσο οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει μια εκστρατεία κατά της Ρωσίας για την εξασφάλιση συμφερόντων στην παροχή πετρελαίου και φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές αγορές.
Οι ανακαλύψεις στον τομέα της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω του Ισραήλ, της Κύπρου, των ελληνικών χωρικών υδάτων και νότια στα αιγυπτιακά νερά, θα μπορούσε να αποτελέσουν το στρατηγικό σημείο καμπής για την Ελλάδα. Επίσης, η Τουρκία έχει κάνει κινήσεις που δείχνουν ότι θα απαιτήσει μερίδιο.
Είναι κομβικής σημασίας για τη νέα διεθνοπολιτική πραγματικότητα, οι κυοφορούμενες εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας, που περιλαμβάνει και τις δύο ακτές της Μεσογείου (Ευρωπαϊκές και Αφρικανικές) , την ευρύτερη Μέση Ανατολή, την Αραβική Χερσόνησο, τα Βαλκάνια και τον Καύκασο. Μια ενιαία γεωγραφική περιοχή υψίστης στρατηγικής αξίας, αλλά και επιδεινούμενης αστάθειας. Χαρακτηριστικό της ρευστότητας στην περιοχή είναι ότι παλιές ισχυρές συμμαχίες έχουν ανατραπεί και δημιουργούνται νέες στη βάση κοινών συμφερόντων.
Η Ρωσία
Η Ρωσία φαίνεται πως περνά στην αντεπίθεση και στέλνει ηχηρό μήνυμα προς όλους ότι συνεχίζει να αποτελεί παγκόσμια υπερδύναμη. Η “αρκούδα” βρυχάται και μέχρι στιγμής κανείς δεν δείχνει ικανός να την σταματήσει. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, στην περίπτωση της Ουκρανίας, χωρίς να “ανοίξει ρουθούνι” κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις και σίγουρα το επικοινωνιακό παιχνίδι στη μάχη με τη Δύση, πολύ περισσότερο την ουσία της υπόθεσης.
Το ενδιαφέρον της την Ελλάδα το έχει δείξει με χίλιους διαφορετικούς τρόπους (επισκέψεις Πούτιν στο Άγιο Όρος, αγωγοί ενέργειας, αγορά βιομηχανιών και ποδοσφαιρικών ομάδων στη βόρεια Ελλάδα και νησιών στη δυτική, ενδιαφέρον για επενδύσεις στους σιδηροδρόμους και στα λιμάνια κ.λ.π.).
Η Μόσχα θεωρεί την Ελλάδα ενεργειακό και επενδυτικό θησαυρό και παράλληλα “σκαλοπάτι” για την έξοδό της στη Μεσόγειο και δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη μάχη για μια δυναμική είσοδο και στο γενικότερο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων περιουσιακών στοιχείων που σήμερα ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο.
Οι ΗΠΑ
Οι Αμερικανοί έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους για στενότερη στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα, τόσο σε διμερές όσο και σε νατοϊκό πλαίσιο. Μάλιστα, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τον ζωτικό ρόλο της ναυτικής βάσης της Σούδας, καθώς και άλλων στρατιωτικών βάσεων της Ελλάδας, που παρέχουν «διευκολύνσεις» σε αμερικανικές και νατοϊκές δυνάμεις, με πιο χαρακτηριστική την αναβαθμισμένη αεροπορική βάση της Καλαμάτας.
Είναι σαφές ότι, δεν μπορούν να γίνουν αμερικανο-νατοϊκές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή μας, χωρίς την πλήρη ενεργοποίηση της αεροναυτικής βάσης της Σούδας.
Η Ουάσινγκτον έκανε σαφές ότι τυχόν ενεργειακό εύρημα στην Ελλάδα απαιτεί πρωταρχικά την διασφάλιση του εθνικού χρέους. Ωστόσο οι φυσικοί πόροι της Ελλάδας, επιμένουν οι ΗΠΑ, πρέπει να τίθενται στη διάθεση των ξένων επενδυτών.
Η Γερμανία
Μεγάλο και διαχρονικό είναι και το ενδιαφέρον των Γερμανών για την Ελλάδα, από την εποχή του Μπίσμαρκ και του Κάιζερ Βίλχελμ. Η Γερμανία επεχείρησε δύο φορές να καταλάβει την Ελλάδα: στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο επέτυχε την κατάληψη της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, στον Δεύτερο κατέκτησε και κατέστρεψε ολοσχερώς την ελληνική επικράτεια, εξοντώνοντας το ένα δέκατο του πληθυσμού της.
Σήμερα επιδιώκει μέσω οικονομικο-πολιτικού ελέγχου να προσαρτήσει τη χρεοκοπημένη Ελλάδα και τον ενεργειακό της πλούτο στη γερμανική σφαίρα επιρροής. Δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό, δείχνει να πετυχαίνει το στόχο της…
Η Τουρκία
Η γειτονική χώρα επιχειρεί να ανασυγκροτήσει την οθωμανική κυριαρχία. Ναι μεν αντιμετωπίζει τεράστια εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια, αλλά σίγουρα αισθάνεται ότι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι εύκολος στόχος.
Η Τουρκία γνωρίζει και χρησιμοποιεί στις διεθνείς σχέσεις μία και μόνο μέθοδο, την απειλή ή τη χρήση βίας, γι’ αυτό και πραγματοποιεί καθημερινά «ασκήσεις» παραβίασης της ελληνικής κυριαρχίας στον αέρα και στη θάλασσα.
Εξακολουθεί, μάλιστα, να θεωρείται από την Ουάσιγκτον ως μια χώρα κλειδί στην Μεσόγειο. Η στρατηγική πρόταση που προωθεί η Ουάσιγκτον, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία θα λάβει το 20% των υπεράκτιων πηγών ενέργειας στην Ελλάδα, όχι μόνο θα κρατήσει την Τουρκία ικανοποιημένη για τις δικές της ανάγκες – ως αντάλλαγμα δηλαδή – αλλά αυτό σημαίνει ότι οι Τούρκοι δεν θα εμποδίσουν και την περαιτέρω εξερεύνηση για την αναζήτηση νέων «δεξαμενών» φυσικού αερίου στο Αιγαίο.
Ταυτόχρονα, η Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ, άρχισε να παίζει σημαντικό ρόλο στο Αφγανιστάν και την Κεντρική Ασία υπό την καθοδήγηση και την υποστήριξη των ΗΠΑ.
Τι θα κάνει η Ελλάδα;
Αυτό είναι και το μεγάλο ερώτημα που θα πρέπει άμεσα και με ξεκάθαρο τρόπο να απαντηθεί προς τους Ελληνες πολίτες… Η προσκόλληση της Ελλάδας (εκούσια ή ακούσια) στη γερμανική και αμερικανική ή τη νέο-οθωμανική σφαίρα επιρροής, συνεπάγεται αυτόματα την επιβολή καθεστώτος εξάρτησης.
Για την Τουρκία δεν γίνεται καν λόγος, διότι θα αντιμετωπίσει μία υποτελή Ελλάδα ως βιλαέτι ραγιάδων.
Αλλά και η σημερινή γερμανική επικυριαρχία ασκείται μέσω της τρόικα, δηλαδή, ενός ωμού μηχανισμού εξωτερικής επιβολής, και ενός υποτελούς κυβερνητικού σχήματος που με τη σειρά του κυβερνά στα όρια της νομιμότητας.
Οι ΗΠΑ βλέπουν την Ελλάδα ως “τσιφλίκι” στην Ανατολική Μεσόγειο και ενεργειακό “φιλέτο”. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, άποψη της Ουάσινγκτον εμφανίζεται να είναι ότι οι φυσικοί πόροι της Ελλάδας, πρέπει να τίθενται στη διάθεση των ξένων επενδυτών. Πράγματι, οι ΗΠΑ έχουν πει ότι το 60% των ενεργειακών εσόδων πάνε στις ΗΠΑ και στις Αμερικάνικες εταιρίες, 20% στην Τουρκία, και 20% στην Ελλάδα. Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, αλλά είναι επίσης σαφές ότι οι ΗΠΑ θέλουν να μειώσουν ή να τερματίσουν εξ ολοκλήρου την τουρκική εξάρτηση στον ρώσικο εφοδιασμό φυσικού αερίου.
Η Ρωσία είναι η μοναδική χώρα που θέλει να επενδύσει πραγματικά στην Ελλάδα, καταβάλλοντας πάντα τα μεγαλύτερα ποσά. Κολοσσοί της παγκόσμιας οικονομίας με έδρα τη Ρωσία εκδηλώνουν τεράστιο ενδιαφέρον για επενδύσεις στη χώρα μας, αλλά προς το παρόν βρίσκουν μόνο κλειστές πόρτες. Πολλοί λένε πως υπάρχει αμερικανικός δάκτυλος μέσω ΝΑΤΟ, αλλά και ευρωπαϊκός μέσω… Ε.Ε. που εμποδίζει τους Ρώσους να προχωρήσουν τα σχέδιά τους, ενώ δυσφορία για τη στάση των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2009 και μετά είχε εκφράσει ακόμα και ο Βλάντιμιρ Πούτιν. Οι Ρώσοι έχουν αποδείξει πως θέλουν να αγκαλιάσουν και να προστατεύουν την Ελλάδα, ωστόσο η χώρα μας μετά το τέλος της κυβέρνησης Καραμανλή, «δέθηκε στο άρμα» της Δύσης βάζοντας στην κατάψυξη τις σχέσεις με την Μόσχα.
Συμμαχίες ουσίας και ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων
Η Ελλάδα, πάντως, πρέπει να προσανατολισθεί όχι στη λογική της αναζήτησης σωτήρα, που θα μας λύσει ως δια μαγείας τα οικονομικά ή τα γεωπολιτικά μας προβλήματα. Αλλά στη λογική των πλέον κατάλληλων συμμαχιών, ώστε η χώρα μας να είναι στους συμμάχους της χρήσιμη, τουλάχιστον όσο χρήσιμοι είναι και αυτοί.
Η μοναδική απειλή, που θα μπορούσε να υποβαθμίσει τον γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας, είναι η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας. Ο γεωστρατηγικός ρόλος της χώρας μας εξαρτάται από το κατά πόσο θα καταφέρουν, αν και όποτε, να βγούμε από τα μνημόνια με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Κάτι που με την εφαρμοζόμενη πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων μοιάζει, σήμερα, ως όνειρο θερινής νυκτός… Γι’ αυτό και ξεκάθαρα πλέον αρχίζει να τίθεται ζήτημα εθνοκρατικής επιβίωσης.
Διότι, για να ανακτήσει η χώρα μας διεθνές κύρος και έτσι να διαμορφώσει μια οραματική, παρεμβατική εξωτερική πολιτική, πρέπει να απαλλαγεί από την πολυδιάστατη οικονομική κρίση και να αρχίσει η ίδια να επενδύει στα δικά της αγαθά, πριν, απλώσει ξανά το… χέρι για ζητιανιά δανεικών.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια γεωγραφική περιοχή ασταθή, συγκρουσιακή και προβληματική σε θέματα ασφάλειας.
Για το λόγο αυτό κρίνεται και είναι αναγκαία η συνεχής ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων ως εγγυητής της ασφάλειας και της ειρήνης στην περιοχή μας.