ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το θέμα που αναμφισβήτητα θα κυριαρχήσει τους επόμενους μήνες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό των συμμαχιών και της διάρθρωσης μιας πιθανής μελλοντικής κυβέρνησης. Ήδη ενόψει της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής το Σαββατοκύριακο διακινούνται κείμενα ομάδων και υποομάδων και “οδικοί χάρτες” σχετικά με το πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί εκτός από το λογικό και αναμενόμενο προβάδισμα στις ευρωεκλογές να αποκτήσει και σαφές πλειοψηφικό ρεύμα υποστήριξης.
Προ ημερών δώθηκε στη δημοσιότητα το κείμενο των “53” (Τσακαλώτος, Δρίτσας, Μπαρζέφσκι κ.ά) της συνιστώσας στην οποία ανήκε παλαιότερα και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Ακολούθησε άρθρο των οικονομολόγων Μηλιού και Λαπατσιώρα, κείμενο των Μητρόπουλου και Τεμπονέρα για τις συνεργασίες, απάντηση του διευθυντή του γραφείου του προέδρου Νίκου Παππά στον Μηλιό, πλατφόρμα των πασοκογενών Χρυσόγονου (ευρωβουλευτής και συνταγματολόγος), Κουρουμπλή, Τσουκαλά, Μιχελογιαννάκη και Κοτσακά, ενώ αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον το μανιφέστο της μειοψηφίας (Λαφαζάνης).
Όλα αυτά αποτελούν απόδειξη της δημοκρατικής διάρθρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, μια κουλτούρα εσωκομματικού διαλόγου που δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν τα κεντροδεξιά κόμματα. Όμως, εκτός από την εσωκομματική δημοκρατία υπάρχει και η αποτελεσματικότητα. Διότι, είναι γνωστό, πως σε κρίσιμες πολιτικές περιόδους του τόπου, όταν η Αριστερά μπορούσε και έπρεπε να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο, πλειοψηφίες και μειοψηφίες προτίμησαν την ομφαλοσκόπηση και τους ψιθύρους πίσω από τις κουϊντες αντί να βρεθούν στο πολιτικό προσκήνιο. Οι ιστορικές ευκαιρίες που έχουν χαθεί για την Αριστερά μετά την Μεταπολίτευση είναι, δίχως άλλο, περισσότερες από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ…
Όμως, η συζήτηση που αναπτύσσεται στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαίνεται να δρα ανασταλτικά ως προς την ζητούμενη αποτελεσματικότητα από ένα κόμμα που βρίσκεται στον προθάλαμο της διακυβέρνησης. Την ώρα που ολόκληρη η Ευρώπη συζητά -υπό την βαριά σκιά των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών- σχετικά με το εάν και πως πρέπει να χαλαρώσει το Σύμφωνο Σταθερότητας και οι ασφυκτικοί δημοσιονομικοί κανόνες, την ώρα που άπαντες επισημαίνουν την ανάγκη αντιμετώπισης της ανεργίας, προώθησης σχεδίων ανάπτυξης και, κυρίως, την ώρα που ανοίγει η διαπραγμάτευση για το χρέος, ο (εν δυνάμει κυβέρνηση) ΣΥΡΙΖΑ… γράφει κείμενα.
Προφανώς το τελευταίο δεν είναι κακό. Το επισημαίνω για να μην παρεξηγηθώ. Χαίρομαι, προσωπικά, την εσωτερική λειτουργία αυτού του κόμματος. Όμως, το 27% του λαού που το ψήφισε αναμένει εναγωνίως λύσεις για την καθημερινή του επιβίωση και αδιαφορεί σχετικά με το εάν ο Στρατούλης κερδίσει στην εσωκομματική αρένα τον Μητρόπουλο ή τούμπαλιν…
Η ανάγκη αφύπνισης του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται ακόμα πιο αναγκαία όταν -είναι σαφές- η κυβέρνηση, παρά την φρασεολογία περί χαλάρωσης, δεσμεύεται και δεσμεύει: εντός του θέρους θα περάσουν νομοσχέδια όπως αυτό για τον αιγιαλό με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για το παραλιακό μέτωπο της Αττικής και τις ακτές γενικότερα, θα κλείσουν “ντηλς” μέσω ΤΑΙΠΕΔ, θα τροχοδρομηθούν αλλαγές στο καθεστώς λειτουργίας των τραπεζών με άμεσες επιπτώσεις σε μεσαίες και μεγαλύτερες επιχειρήσεις που ασφυκτιούν και ούτω καθ’ εξής.
Και το επιμύθιο:
Η συζήτηση περί συμμαχιών που αναπτύσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει ενίοτε ομάδα ψυχοθεραπείας όπου οι “ασθενείς” προσέρχονται και διηγούνται τις προσωπικές ιστορίες τους. Παράλληλοι μονόλογοι που συχνά μοιάζουν να εκπηγάζουν από κάποια εικονική πραγματικότητα.
Μπορεί, για παράδειγμα, να επιχειρηματολογεί σοβαρά κανείς για συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ και τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Εάν οι αναφορές αποτελούν “αριστερά άλλοθι” και κοσμούν απλώς τα κείμενα, εντάξει να το καταλάβω (;). Εφόσον, όμως, κάποιοι το πιστεύουν πραγματικά τότε είναι σαφές πως βαθιά μέσα στο μυαλό τους δεν θέλουν απλώς να αναλάβουν τη διακυβέρνηση.
Μπορεί, ακόμα, να γίνονται συζητήσεις σχετικά με το ποιοί μπορούν να λάβουν τη “θεία κοινωνία” μιας αριστερής διακυβέρνησης, όταν η εκλογική και κοινοβουλευτική αριθμητική είναι αμείλικτη; Εκτός εάν, πάλι, δεν θέλουν να κυβερνήσουν και χαρίζουν τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της λεγόμενης κεντροαριστεράς στα κεντρώα ανοίγμα του κ. Σαμαρά.
Εν κατακλείδι, καλή η εσωκομματική δημοκρατία, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οργανωθείτε. Γιατί ο κόσμος περιμένει να κυβερνήσετε…