Το ιταλογαλλικό μέτωπο που διαμορφώνεται σταθερά τις τελευταίες μέρες διεκδικώντας χαλάρωση του ασφυκτικού Συμφώνου Σταθερότητας και οι πρωτοβουλίες του νέου ιταλού ηγέτη Ματέο Ρέντσι είναι αναμφισβήτητα αυτά που μονοπωλούν το ενδιαφέρον ενόψει της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Ιδιαίτερα όταν όλοι αναμένουν την επίσημη αντίδραση του Βερολίνου, γεύσεις της οποίας πήραμε με τις δηλώσεις Μέρκελ και Σόϊμπλε που είπαν ότι δεν τίθεται θέμα τροποποίησης της πολιτικής της λιτότητας.
Για την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ που συμπίπτει με τη λήξη της ελληνικής προεδρίας και θα διεξαχθεί την Πέμπτη και την Παρασκευή ετοιμάζεται και ο πρωθυπουρός, κ. Αντώνης Σαμαράς.
Η Σύνοδος Κορυφής γίνεται στη σκιά της κοινής πρότασης Γαλλίας και Ιταλίας για ελαστικοποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας που έχει ήδη προκαλέσει την αντίδραση της Γερμανίας. Η πρόταση που σηκώνει κυρίως ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι που θεωρείται ο κερδισμένος των ευρωεκλογών δεν αμφισβητεί ευθέως την πολιτική δημοσιονομικής σταθερότητας ζητά όμως ευελιξία στην εφαρμογή της για τις χώρες που υλοποιούν μεταρρυθμίσεις που έχουν αποφασιστεί. Αφορά άμεσα στην Ελλάδα που για τα επόμενα χρόνια έχει βάλει υψηλούς στόχους πλεονασμάτων. Το επιχείρημα της ελληνικής πλευράς είναι ότι δεν μπορεί για τις περισσότερες χώρες να υπάρχει ανοχή ακόμη και για την καταγραφή ελλειμμάτων έστω και λόγω μεταρρυθμίσεων και για την Ελλάδα που εφαρμόζει το πιο σκληρό πρόγραμμα να παραμένει η απαίτηση για πλεονάσματα 1,5% το 2014 και πάνω από 3% από το 2015 και μετά.
Εκ των πραγμάτων η θέση του Έλληνα πρωθυπουργού είναι κοντά στη γαλλοϊταλική πρόταση: οι πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να πλαισιωθούν με πολιτικές ανάπτυξης της οικονομίας. Είναι όμως αμφίβολο αν ο Έλληνας πρωθυπουργός θα θελήσει να έλθει σε διάσταση με το Βερολίνο. Η ελληνική κυβέρνηση πάντως εγκαλείται για μεταρρυθμιστική κόπωση και ότι έχει καθυστερήσει την υλοποίηση των δώδεκα δράσεων που προβλέπονταν για τον Μάιο και τον Ιούνιο με αποτέλεσμα να καθυστερούν και οι αντίστοιχε δόσεις του δανείου.
Στη Σύνοδο θα φανούν οι πραγματικές προθέσεις του κ. Σαμαρά ο οποίος στο εσωτερικό της χώρας ζητά φοροελαφρύνσεις και χαλάρωση του σκληρού δημοσιονομικού προγράμματος. Θα το πράξει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συντασσόμενος με τους Ρέντσι και Ολάντ αναλαμβάνοντας το ρίσκο να δυσαρεστήσει το Βερολίνο; Ή, μήπως, οι Γερμανοί θα δώσουν λίγο χώρο στους ηγέτες του νότου, όπως έκαναν και στο παρελθόν, και αμέσως μετά θα πριονίσουν όποιες αποφάσεις ληφθούν;