ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Σε ένα Μουντιάλ, που τα φαβορί ψυχορραγούν στο χορτάρι, εγκαταλείποντας γρήγορα-γρήγορα τα γήπεδα της Βραζιλίας και υπερδυνάμεις αγκομαχούν, για να κερδίσουν θεωρητικά υποδεέστερες ομάδες, η Εθνική Ελλάδας έχει κάθε δικαίωμα να κάνει όνειρα και να διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις την είσοδό της στα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Όταν ολόκληρη Βραζιλία φτάνει στη ρουλέτα των πέναλτι για να αποκλείσει τη μαχητική Χιλή και επιβεβαιώνεται πανηγυρικά και σε αυτή την ποδοσφαιρική γιορτή ότι μπάλα δεν παίζουν τα εκατομμύρια ή τα ονόματα, αλλά οι δυνατοί χαρακτήρες, οι διψασμένοι για διάκριση, οι αποφασισμένοι μαχητές και οι γεννημένοι νικητές, η Εθνική μας ομαδα, που εχει σφυρηλατηθεί με τέτοια στοιχεία, μπορεί να ελπίζει ότι θα ειναι εκείνη η μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης.
Το αποψινό παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα (στις 23:00) είναι ένα ιστορικό ραντεβού με το ποδοσφαιρικό μας πεπρωμένο. Η ομάδα από την κεντρική Αμερική είναι αξιόμαχη, δεν δέχεται γκολ με τίποτα και έχει ήδη κάνει την υπέρβαση, ξεπερνώντας στη φάση των ομίλων ομάδες όπως η Ιταλία και η Αγγλία.
Δεν αποτελεί όμως ανυπέρβλητο εμπόδιο, δεν ειναι το φόβητρο και σίγουρα δεν είναι το απόλυτο φαβορί της αναμέτρησης.
Ειδικά τώρα, που ο ομοσπονδιακός προπονητής Φερνάντο Σάντος δένει τη γνωστή συνταγή της Εθνικής μας, έχει βγάλει άσους απο το μανίκι, εχει βρει παίκτες-κλειδιά και βλέπει την ομάδα να αποκτά ρυθμό, αλλά και να εμπεδώσει ψυχολογία νικητή, όχι μόνο μαχητή.
Κάθε μέρα σε αυτό το Μουντιάλ αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν φαβορί, δεν είναι δεδομένο τίποτα. Η Βραζιλία απογοητεύει με τις εμφανίσεις της και η Κολομβία δείχνει ότι και χωρίς τον Φαλκάο μπορεί να έχει την καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση.
Ότι θεωρητικά μικρότερες ομάδες, όπως η Ελλάδα, η σημερινή αντίπαλός μας, Κόστα Ρίκα, η απλά φιλότιμη Αλγερία, η ταπεινή Ελβετία, μπορούν να προχωρούν, ξεπερνώντας πανίσχυρες ποδοσφαιρικές δυνάμεις.
Σε κάθε Μουντιάλ επίσης έχει αποδειχθεί ότι υπάρχουν μια και δυο ομάδες, που ξεπερνούν κάθε προσδοκία και κάνουν τη μεγάλη υπέρβαση. Το 2010 ήταν η Παραγουάη (αλλά και η Ουρουγουάη), που έφτασαν στα ημιτελικά. Το 2002 η Τουρκία και η Νότια Κορέα. Παλαιότερα η Κροατία, η Βουλγαρία, άρα, γιατί όχι, και η Ελλάδα σε αυτή τη διοργάνωση.
Ιστορική ευκαιρία
Όταν μια ομάδα ξεπερνά το εμπόδιο των ομίλων είναι ικανή για πολύ ψηλά. Ειδικά ομάδες, όπως η δική μας Εθνική, που έχει ήδη εκπληρώσει το βασικό της στόχο και, άρα είναι απαλλαγμένη από την πίεση και την απαίτηση για μια καλή πορεία.
Η κυρία επιδίωξη επιτεύχθηκε και τώρα, με ηρεμία και χωρίς το βάρος της κριτικής αντιμετώπισης, μπορεί να αποδώσει ακόμα περισσότερα.
Η ευκαιρία ειναι ιστορική, καθώς η Κόστα Ρίκα δεν έχει το ταλέντο της Ακτής Ελεφαντοστού, δεν έχει τα επιθετικά ατού της Κολομβίας, που αντιμετωπίσαμε στην αρχή της διοργάνωσης, αλλά σε μεγάλο βαθμό έχει το δικό μας τρόπο παιχνιδιού: κλειστό παιχνίδι, σφιχτή άμυνα και φαρμακερές αντεπιθέσεις.
Θα μπορούσε να πι κανείς ότι στάθηκε και τυχερή, που βρίσκεται στους 16: αντιμετώπισε την Ουρουγουάη χωρίς τον Σουάρες και την αιφνιδίασε, παίρνοντας τη νίκη. Έχοντας ρυθμό πλέον, τα κατάφερε απέναντι σε μια μέτρια Ιταλία, όπως αποδείχθηκε από το πως στάθηκαν -και αποκλείστηκαν- οι γείτονες κόντρα στην Ουρουγουάη.
Τη δε Αγγλια, από την οποία πήραν εύκολα ισοπαλία, την πέτυχαν καταρρακωμένη, όταν είχε ήδη αποκλειστεί.
Άρα, της πήγε βολικά και το προγραμμα των αγώνων, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που έπρεπε να ξεπεράσει το σοκ της συντριβής από την Κολομβία, να προσαρμοστεί στις άγριες συνθήκες του παιχνιδιού με την Ιαπωνία, όταν έπαιζε για μια ώρα με δέκα παίκτες, αλλά και να κερδίσει πανάξια, παίζοντας ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, την ταλαντούχα και έμπειρη ομαδα της Ακτής Ελεφαντοστού.
Πονηρό παιχνίδι
Το μεγάλο ερώτημα για το ματς με την Κόστα Ρίκα είναι εάν θα προσαρμόσει το παιχνίδι της η Εθνική μας, καθώς αντιμετωπίζει τώρα θεωρητικά υποδεέστερη ομάδα και επιπλέον ένα συγκρότημα που προτιμά να αμύνεται και να αντεπιτίθεται και όχι ενα σύνολο που επιβάλλει το παιχνίδι του σε όλο το γήπεδο.
Εάν δηλαδή θα προτιμήσει να δείξει υπομονή και προσοχή στα μετόπισθεν και με την πάροδο του χρόνου να προσαρμοστεί ή θα προσπαθήσει να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων, εξαπολύοντας από την αρχή έναν επιθετικό ρυθμό.
Το βέβαιο ειναι ότι μπορεί να κάνει και τα δύο, με βάση την ενδεκάδα, στην οποία καταλήγει ο Σάντος και η οποία είναι ίδια με εκείνη που κυριάρχησε της Ακτής Ελεφαντοστού.
Θα έχει δηλαδή την ίδια αμυντική σύνθεση, τον Σάμαρη στη θέση του Κονέ, που είχε ξεκινήσει τότε, τον Χριστοδουλόπουλο πλάι στους Σαμαρα και Σαλπιγγγίδη στην επίθεση και τον Καραγκούνη μαζί με τον Μανιάτη στο κέντρο, χωρίς φυσικά τον Κατσουράνη.
Πρόκειται για ενδεκάδα που μπορεί να ειναι καλή αμυντικά, αλλα και επιθετικά, κάνοντας τις αναγκαίες προσαρμογές στην τακτική της στη διάρκεια του αγώνα.
Σε κάθε περίπτωση, η Εθνική μας επέδειξε ότι μπορεί, ότι οι παίκτες της τιμούν το εθνόσημο, ότι διαθέτουν ταλέντο και μαχητικότητα, ότι ξέρουν να ελέγχουν τις καταστάσεις και να μην επηρεάζονται απο αρνητικές συνθήκες.
Δεν περιμένει κανείς να αποδείξει τίποτα αυτή η ομαδα, γι’ αυτό και όλοι προσμένουν τα πάντα από αυτή.
Ακόμη κι αν αποκλειστεί απόψε, θα τύχει θερμής υποδοχής στην πατρίδα αύριο, αλλα όλοι πιστεύουν ενδόμυχα ότι μπορεί να παει μακριά και να τρελάνει κόσμο, ακόμα και να πετύχει άθλο ανάλογο του 2004.
Πηγή: protothema.gr