ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Από τα “εύγε” της Moody’s στο “χρεωκοπείτε¨της Blackrock…
Η Moody’s αναβάθμισε το αξιόχρεο της ελληνικής οικονομίας. Μπράβο -για να μην θεωρηθούμε μεμψίμοιροι.
Και το υπουργείο Οικονομικών δικαίως επιχαίρει, δεδομένου ότι οι άγραφοι νόμοι περί “ψυχολογίας της αγοράς” επιτάσσουν να καλλιεργείς ακόμα και ψευδαισθήσεις εάν αυτό μπορεί (;) να κινήσει την πραγματική οικονομία. Σύμφωνα δε με ανακοίνωση του υπ. Οικονομικών που κομπορρημονεί για την αναβάθμιση:
«H αναβάθμιση της αξιολόγησης των ελληνικών κρατικών ομολόγων από τη Moody’s Investors Service κατά δύο βαθμίδες σε «Caa1» από «Caa3» επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα αποκαθιστά την ελκυστικότητά της στους διεθνείς επενδυτές και ότι αναγνωρίζονται οι προσπάθειες του ελληνικού λαού και της κυβέρνησης για γρήγορη επάνοδο σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης» αναφέρει το ΥΠΟΙΚ σε ανακοίνωσή του.
Οι αναφορές στη σημαντική βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης στην Ελλάδα, στη μεγαλύτερη μελλοντική ευελιξία της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής, στην προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, στη βελτίωση των οικονομικών προοπτικών, αλλά και στο χαμηλότερο κόστος δανεισμού και τη μείωση του κινδύνου αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους, ενισχύουν το κλίμα εμπιστοσύνης για την ελληνική οικονομία”
Τώρα, πως συμβαδίζει αυτό με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες, ο κ. Γκίκας Χαρδούβελλης δεν κάνει τον κόπο να μας το εξηγήσει.
Πως είναι δυνατόν να αναβαθμίζεται η πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας η οποία βρίσκεται προ άμεσου κινδύνου για ένα σημαντικό χρηματοδοτικό κενό για τα έτη 2015-2015 (έκθεση Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, έκθεση Κομισιόν) και, ακόμα χειρότερα, όταν ο σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης και της ΤτΕ Blackrock την κατατάσσει στις χώρες που βρίσκονται στη ζώνη υψηλού κινδύνου χρεωκοπίας.
Διαπιστώστε τις αντιφάσεις, διαβάζοντας αφενός την “είδηση” της αναβάθμισης και την άλλη…πραγματικότητα, όπως καταγράφτηκε μόλις τις προηγούμενες ημέρες.
Παράλογο; Λογικό ανάλογα με την ερμηνεία που κάνει κάποιος, θα μου πείτε…
Πρώτον:
Περίπου 150 δισ. χρωστούν σε Δημόσιο και τράπεζες φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, οφειλές που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες (ως προς το Δημόσιο) και συνεχώς αυξάνονται επιβεβαιώνοντας εκείνους που υποστηρίζουν ότι ” ο λογαριασμός δεν βγαίνει”. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (ΤτΕ) η κατάσταση φαινόταν ότι οδηγείται σε ασφυξία από το 2008 και κορυφώθηκε το 2010 αλλά ουδείς εκ των αρμοδίων στην κυβέρνηση ή τις τράπεζες δεν εστίαζε την προσοχή του στην συνολική αντιμετώπιση του κινδύνου και όλοι απλώς μιλούσαν για την αύξηση του δημοσίου χρέους.
Κατά την περίοδο 2008 έως το 2014 μόνο οι καθυστερήσεις δανείων νοικοκυριών και επιχειρηματιών αυξήθηκαν κατά 567%! Από 11,9 δισ. Ευρώ που ήταν το 2008 έχουν αγγίξει το ποσό των 80 δισ. Ευρώ (εκτιμήσεις) το 2014, ενώ μαζί με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών προς το Δημόσιο και Ταμεία το σύνολο φτάνει τα 147 δισ. Ευρώ το 2014, σημειώνοντας αύξηση κατά 227% από το 2008. Σημειώνεται ότι μόνο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των Ελλήνων στην ΔΕΗ φτάνουν το 1 δισ. ευρώ.
Δεύτερον:
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην τελευταία του έκθεση με θέμα: «Η προσαρμογή στις ελλειμματικές χώρες της ευρωζώνης: Πρόοδος, Προκλήσεις και Πολιτικές» αναφέρεται ότι η δημοσιονομική προσαρμογή και οι μεγάλες περικοπές μισθών που ακολούθησε η Ελλάδα δεν βελτίωσαν την ανταγωνιστικότητα και -πολύ περισσότερο- οδήγησαν σε πτώση την παραγωγικότητα.
Οι αναλυτές του ΔΝΤ υπογραμμίζουν πως αν και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της ζώνης του ευρώ έχει γίνει πλεονασματικό η εσωτερική εξισορρόπηση σε ελλειμματικές οικονομίες όπως της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας συνοδεύεται από υποτονική δραστηριότητα και πολύ υψηλή ανεργία, κάτι που καθιστά οδυνηρή την προσαρμογή.
Οι στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας σημαίνουν ότι τα ποσοστά εργασίας στις ελλειμματικές οικονομίες παραμένουν υψηλά, με εξαίρεση την Ιρλανδία, όπου αυξήθηκε το κόστος εργασίας ανά εργαζόμενο. Το ΔΝΤ αναφέρει για την Ελλάδα πως η μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος προήλθε από τις περικοπές μισθών , αλλά και ότι η πτώση της παραγωγής ήταν πολύ μεγάλη μετά το 2010 γεγονός που σε δεύτερο χρόνο επέδρασε αρνητικά.
Υπογραμμίζει δε πως στο διάστημα 2010 -2013 η εξαγωγική επίδοση της Ελλάδος ήταν σημαντικά χαμηλότερη από την προβλεπόμενη εξωτερική ζήτηση και τις προσαρμογές των τιμών, κάτι που το ΔΝΤ υποστηρίζει πως συνδέεται με δομικά προβλήματα, αλλά και με τη φυγή κεφαλαίων στο διάστημα 2011-2012.
Το Ταμείο ξεκαθαρίζει πως η Ελλάδα θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να μειώσει τις καθαρές υποχρεώσεις της και να βελτιώσει την καθαρή εξωτερική της θέση και πως απαιτούνται πρόσθετες προσαρμογές για την επίτευξη του διττού στόχου της αποκατάστασης της εξωτερικής ισορροπίας, μέσω βιώσιμου χρέους και διατηρήσιμης ανάπτυξης που θα περιορίσει την ανεργία σε αποδεκτά επίπεδα
Επίσης, η πρόοδος ως προς τις διαρθρωτικές αλλαγές ήταν περιορισμένη, με τις εξαγωγές να ανακάμπτουν, αλλά με το μεταποιητικό τομέα να παραμένει χαμηλότερα από τα προ της κρίσης επίπεδα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το ΔΝΤ υπογραμμίζει ξανά την ανάγκη υλοποίησης σημαντικών μεταρρυθμίσεων στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας για τη βελτίωση της παραγωγικότητας και την ανακατανομή των πόρων στους εμπορεύσιμους τομείς.
Τρίτον:
Η έκθεση της Blackrock επισημαίνει:
– Η Ελλάδα αποτελεί «νούμερο 1» κίνδυνο για χρεωκοπία παγκοσμίως (μαζί με Αργεντινή, Ουκρανία, Βενεζουέλα και Πακιστάν). Αυτό έχει μεν πραγματική βάση, κρίνοντας από τα δύο βασικά μεγέθη που εξετάζει (την δημοσιονομική κατάσταση και το χρηματοπιστωτικό σύστημα) αλλά υπάρχει και αντίλογος. H Blackrock συγκρίνει τη χώρα μας με χώρες των οποίων το χρέος διαπραγματεύεται ελεύθερα στις αγορές. Στην ίδια βάση και το ΔΝΤ ζητάει «κούρεμα χρέους» ώστε να μειωθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ και να χαρακτηριστεί «βιώσιμο». Παραβλέπουν όμως ότι στην περίπτωση της Ελλάδας τουλάχιστον, το χρέος έχει περάσει στα Κράτη-Μέλη της ΕΕ και στην ΕΚΤ. Καθώς αυτές είναι οι κύριοι πιστωτές της χώρας μας και συνεχίζουν να διοχετεύουν δισεκατομμύρια στη χώρα μας, φαντάζει μάλλον απίθανο πλέον να αφήσουν τη χώρα να χρεοκοπήσει. Με το σκεπτικό αυτό και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, κύριος Ρέγκλινγκ, έλεγε πριν δύο εβδομάδες πως «δεν έχει σημασία πόσο υψηλό είναι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, αλλά το αν μπορείτε να πληρώνετε τις δόσεις σας».
– Οι τράπεζες αποτελούν μεγαλύτερο κίνδυνο από το ίδιο το δημόσιο: ενώ στην παγκόσμια κατάταξη η Ελλάδα βρίσκεται τρίτη (πάνω όμως και από την Ιαπωνία) ως προς τα δημοσιονομικά της προβλήματα, στην αξιολόγηση του χρηματοπιστωτικού τομέα της βρίσκεται δεύτερη κάτω από τη Βενεζουέλα. Κάτι παραπάνω ξέρει ασφαλώς η BlackRock που πριν έξι μήνες έκανε έλεγχο (stress test) στις ελληνικές τράπεζες, για τα «κόκκινα δάνεια»,τις επισφάλειες και τον αρνητικό οικονομικό κύκλο όπου κινείται η χώρα. Αυτό δικαιολογεί και την διαμάχη ΔΝΤ-ΕΚΤ για το εύρος και τις λύσεις του προβλήματος των τραπεζών, σε Ελλάδα και Ευρώπη.
– Το κυριότερο όλων όμως ίσως, που προκύπτει από την έκθεση της BlackRock, είναι όχι τι κάνει πια η Ελλάδα για να αποφύγει την χρεωκοπία, αλλά κυρίως τι μπορούν να κάνουν η Ευρώπη και οι ΗΠΑ για να αποφύγουν ένα παγκόσμιο ντόμινο κατάρρευσης, αφού όλες οι χώρες βρίσκονται υπό μία έννοια «με το ένα πόδι στον λάκκο». Ιταλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία έχουν δημοσιονομικά προβλήματα, ενώ Γαλλία, Δανία, Ελβετία ή ακόμα και η Κίνα θεωρούνται χώρες υψηλού ρίσκου στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Σημείωση: Τα στοιχεία προέρχονται από τις επίσημες εκθέσεις οργανισμών και φορέων, όπως δημοσιεύτηκαν στον Τύπο και το Διαδίκτυο