ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Από το Allwrite.gr @Allwritegr · 29/08/2014
Γράφει ο Αλφρέντο Σαλτιέλ*
Εν ανάγκη της ειρήνης ανακηρύχθηκε η 11η κατάπαυση πυρός μεταξύ Ισραήλ και Γάζας το βράδυ της Τρίτης 26 Αυγούστου 2014. Η παγκόσμια κοινή γνώμη, αποδεχόμενη ως διαμεσολαβητή την κυβέρνηση της Αιγύπτου, ευελπιστεί να είναι μια μόνιμη και όχι προσωρινή εκεχυρία μεταξύ των δυο πλευρών. Ευρισκόμενος στο Ισραήλ από την λήξη της 10ης κατάπαυσης πυρός (19 Αυγούστου 2014), έζησα τις πρώτες ρουκέτες στο κιμπουτς Χατσερίμ της Μπερ Σέβα στο νότιο Ισραήλ. Κάπως έτσι γνώρισα για πρώτη φορά τον πόλεμο στην ζωή μου και σκοπός αυτού του άρθρου είναι να σας μεταφέρω τα συναισθήματα μου, την ανάλυση του Μεσανατολικού προβλήματος και την ενδεχόμενη λύση του καθώς βρίσκομαι ακόμα εδώ.
Ανάμεικτα τα συναισθήματα καθώς άρτι αφιχθείς εν μέσω πολέμου στο Ισραήλ, στόχος μου ήταν να παρευρεθώ σε γάμο. Την επιτομή της αγάπης, της ειρήνης και της ομόνοιας. Φεύ! Ειρήνη και πόλεμος έγιναν ξάφνου ένα. Σειρήνες, ρουκέτες, ολμοί, εναέριες αναχαιτίσεις, καθημερινή αναζήτηση συνεχούς καταφυγίου, αίμα, πόνος και μίσος από την μια και οικογένεια, παιδιά, δέος προς την ανάπτυξη, παράδεισοι χτισμένοι πάνω στην άμμο της ερήμου, στιγμές ηρεμίας, απόλαυσης της ζωής και σκέψεις αναπαραγωγής από την άλλη. Όλα σε μια μέρα, κάθε μέρα. Αυτή είναι η ζωή στο Ισραήλ. Γενεές ολόκληρες από το 1948, όταν και ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ, έχουν πλέον συνηθίσει σε αυτή την κατάσταση καθημερινότητας κατά καιρούς. Φανταστείτε το λίγο. 66 χρόνια ζωής. Ακραία συναισθήματα.
Μα ποιό είναι τελοσπάντων το πρόβλημα με αυτούς τους δυο λαούς και δεν μπορούνε να τα βρούνε; Η σύγχρονη Ιστορία ξεκινά στα τέλη του 19ου αιώνα όταν Εβραίοι από διάφορες χώρες του κόσμου με πρωτεργάτη τον Θεόδωρο Χέρτζλ παρατηρούσαν με φόβο την άνοδο του αντισημιτισμού στην Ευρώπη και έτσι αναζήτησαν την δημιουργία ενός κράτους έθνους που θα στέγαζε την ειρήνη και τα όνειρα τους για μια καλύτερη ζωή. Το 1895 ο Θεόδωρος Χέρτζλ έγραψε το βιβλίο “Το Εβραικο Κράτος” και καθώς μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες, προσπάθησε να διαπραγματευτεί βάσει αυτού την πολιτική ορθότητα του και την αποδοχή του από την τότε κοινή γνώμη. Στην περιοχή της Υπεριορδανίας με την βοήθεια της Μεγάλης Βρετανίας, που κυβερνούσε με εντολή την αποικία στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Εβραίοι συνέρρεαν και αγόραζαν σε βάθος χρόνου την γη από τους ντόπιους. Το 1948, μετά την απόφαση του ΟΗΕ το 1947, ιδρύεται το κράτος του Ισραήλ με Πρωθυπουργό τον Μπεν-Γκουριόν και αναγνωρίστηκε από την πλειοψηφία της παγκόσμιας κοινότητας. Όχι όμως και από τις Αραβικές χώρες που συνόρευαν με το νέο αυτό κράτος. Μετά από τέσσερις μεγάλους πολέμους επιβίωσης (1948, 1956, 1967, 1973) ταυτόχρονα με την Αίγυπτο, την Συρία, την (Υπέρ)Ιορδανία και το Ιράκ όπου αναμιγμένα βρέθηκαν και τα κράτη της Σαουδικής Αραβιας και Υεμένης, το κράτος του Ισραήλ κατάφερε να αμυνθεί κάνοντας εκ των υστέρων συνεχείς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς με απώτερο στόχο και σκοπό την ειρήνη. Το μόνο που ζητούσε ήταν να αποδεχθούν οι γείτονες την ύπαρξη του και να ζήσουν αν μη τι άλλο ειρηνικά μαζί του. Έτσι η Γάζα και μεγάλες εκτάσεις της Δυτικής Όχθης που σήμερα ανήκουν στην Παλαιστινιακή Αρχή καθώς και η χερσόνησος του Σινά, εδάφη που κατακτήθηκαν κατά την διάρκεια αυτών των πολέμων, επιστράφηκαν στην σημερινή Παλαιστινιακή Αρχή και την Αίγυπτο αντίστοιχα. Κι όμως αυτό δεν ήταν αρκετό.
Η Παλαιστινιακή Αρχή που ουσιαστικά κυβερνάται από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (έτος ίδρυσης 1964) και το πολιτικό κόμμα Φατάχ, άσκησε βίαιες συγκρούσεις στο Ισραήλ τις δεκαετίες 1970-1980. Κι όμως το Κράτος του Ισραήλ αναζητούσε ειρήνη με τις γείτονες χώρες και το 1978, επιτεύχθη ειρήνη με την Αίγυπτο. Η Παλαιστινιακή Αρχή αποδέχθηκε τελικά την ύπαρξη των δυο κρατών το 1988 και αναγνώρισε το Κράτος του Ισραήλ το 1993 και ακολούθως απέρριψε την βία και την τρομοκρατία ως κατηγορίες της κοινής γνώμης. Το 1987, έναν χρόνο πριν η Παλαιστινιακή Αρχή αποδεχθεί την ύπαρξη των δυο κρατών, ιδρύθηκε η Χαμάς που σήμερα κυβερνά την Γάζα. Το 1988, στο καταστατικό της διαβάζει κανείς πως ο λόγος δημιουργίας της είναι να καταστρέψει το Ισραήλ και να σκοτώσει όλους τους Εβραίους. Ως βαθιά φονταμενταλιστική ισλαμική οργάνωση, εκμεταλλεύτηκε το 1993 την αποδοχή του Κράτους του Ισραήλ από την Παλαιστινιακή Αρχή και συνέχισε τον ανένδοτο αγώνα ενάντια στο Ισραήλ με βόμβες αυτοκτονίας, ρουκέτες και ολμούς σε όλη την επικράτεια. Κι όμως το Κράτος του Ισραήλ αναζητούσε ειρήνη και το 1994 υπεγράφη συνθήκη ειρήνης με την Ιορδανια.
Η Χαμάς έφτασε να γίνει πολιτικό κόμμα και την ίδια χρονιά, το 2005, που ο σημερινός Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς (Άμπου Μάζεν) διαδέχθηκε τον Γιασέρ Αραφάτ μετά τον θάνατό του, η Χαμάς κέρδισε όλες τις δημοτικές εκλογές στις οποίες έλαβε μέρος. Κι όμως το Κράτος του Ισραήλ το 2005 αναζητούσε την ειρήνη και απέσυρε όλα τα στρατεύματα του από την Λωρίδα της Γάζας ώστε να δώσει την ευκαιρία στον Παλαιστινιακό λαό να αυτονομηθεί και να αναπτυχθεί αυτοβούλως. Ούτε αυτό ήταν αρκετό. Την επόμενη χρονιά (2006) η Χαμάς κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές έναντι της Φατάχ. Το Κουαρτέτο (Η.Π.Α., Ρωσία, Ηνωμένα Έθνη και Ευρωπαϊκή Ένωση) προσπάθησε να αποτρέψει την Χαμάς, αναλαμβάνοντας πλέον την Παλαιστινιακή Αρχή, να κάνει τους σκοπούς της πράξη, θέτοντας όρους όπως απαγόρευση στην βία, αναγνώριση του Κράτους του Ισραηλ και αποδοχή των προηγούμενων συνθηκών ώστε να συνεχίσει η αθρόα οικονομική υποστήριξη που ξεκίνησε το 1993. Η Χαμάς, έχοντας πλέον την εξουσία σε όλα τα Παλαιστινιακά εδάφη, αντιστάθηκε μεν αλλά καθώς είχε ανάγκη την παγκόσμια οικονομική υποστήριξη, έκανε την πρώτη κυβέρνηση ενότητας με την Φατάχ το 2007. Αυτή διήρκεσε μονάχα 3 μήνες καθώς ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στη Γάζα όπου η Χαμάς ανέλαβε εκεί την εξουσία. Έτσι η Φατάχ ήλεγχε την Δυτική Όχθη και η Χαμάς την Γάζα. Η Φατάχ στην Δυτική Όχθη από την μιά, με την οικονομική υποστήριξη από την παγκόσμια κοινότητα στον λαό της Παλαιστίνης μέσω του Προέδρου της Μαχμούντ Αμπάς, μπήκε σε ρυθμούς ανάπτυξης σε συνεργασία με το Κράτος του Ισραήλ. Η Χαμάς από την άλλη στην Γάζα, επέλεξε αντί της ανάπτυξης να δημιουργήσει σήραγγες για παράνομη διακίνηση όπλων, πυρομαχικών και ρουκετών με τα οικοδομικά υλικά που δεχόταν. Κι όμως ο Παλαιστινιακός λαός ήθελε να ενωθεί. Έτσι φτάσαμε φέτος, τον Ιούνιο του 2014, να ανακηρυχθεί ξανά κυβέρνηση ενότητας όπου όμως κράτησε μονάχα ένα μήνα καθώς ο πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Γάζας ξεκίνησε στις 8 Ιουλίου 2014 λόγω της απαγωγής και δολοφονίας των τριων Ισραηλινών εφήβων,κοντά στα σύνορα, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η Χαμάς. Όπως καταλαβαίνει κανείς η σχέση μεταξύ των κομμάτων στον Παλαιστινιακό λαό είναι πέρα για πέρα εχθρική.
Μια είναι η λύση. Η ειρήνη στην Παλαιστίνη. Μετάξυ των διαφορετικών νοοτροπιών, ιδεών, σκοπιμοτήτων και αναγκών του Παλαιστινιακού λαού.
Ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς δηλώνει ξεκάθαρα: “Ως Πρόεδρος του Παλαιστινιακού λαού είμαι απόλυτα δεσμευμένος στο όραμα της λύσης των δυο κρατών, της κανονικότητας και της ειρήνης με το Κράτος του Ισραήλ.” Κι όμως με την βοήθεια του Κατάρ και της Τουρκίας κατά την διάρκεια της σύρραξης μεταξύ Γάζας και Ισραήλ, κάποιοι μέσα από την Παλαιστινιακή Αρχή προσπάθησαν να κάνουν πραξικόπημα και να ρίξουν τον Πρόεδρο που θέλει την ειρήνη. Άρα είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως το πρόβλημα ξεκινά μέσα από την πολιτική σκοπιμότητα των κομμάτων που απαρτίζουν την Παλαιστινιακή Αρχή. Το κράτος του Ισραήλ θέλει ειρήνη και έχει αποδείξει στην Ιστορία του πως είναι έτοιμο να διαπραγματευτεί, να συμβιβαστεί και να δώσει εδάφη εν ανάγκη αν η πλευρά που ελέγχει τελοσπαντων το Κράτος της Παλαιστίνης δεχθεί την ύπαρξη του. Αν δεν υπάρχει όμως αμοιβαία εμπιστοσύνη πως είναι δυνατόν να διαπραγματευτείς; Η διαπραγμάτευση ειναι σαν το νόμισμα. Αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, είναι σαν καμμένο χαρτί.
Μια είναι η λύση. Η ειρήνη στην Παλαιστίνη. Μετάξυ των διαφορετικών νοοτροπιών, ιδεών, σκοπιμοτήτων και αναγκών του Παλαιστινιακού λαού. Αν επέλθει η ειρήνη στην Παλαιστίνη, τότε το Ισραήλ είναι έτοιμο να ενώσει την Γάζα με την Δυτική Όχθη επιτρέποντας και κατασκευάζοντας ακόμα και δρόμο μεταξύ της Γάζας και της Χεβρώνας. Έτσι επίσης δύναται να μειώσει τον στρατιωτικό έλεγχο της Δυτικής Όχθης από το 60% που είναι σήμερα στο 4%, διαπραγματεύομενο κάποιες κοινότητες που υπάρχουν εκει με άλλες τοποθεσίες γύρω από την πράσινη ζώνη των συνόρων.
Φανταστείτε τον προϋπολογισμό και των δυο πλευρών για την ασφάλεια και τον στρατό να μπορούσε να επενδυθεί στην έρευνα, την αναπτυξη, τον πολιτισμό, την ενέργεια και τον τουρισμό.
Φανταστείτε οι δυο λαοί να βοηθούν ο ένας τον άλλο ώστε σε βάθος χρόνου το Κράτος της Παλαιστίνης να γίνει σαν το Κράτος του Ισραήλ που είναι μια δημοκρατική προηγμένη χώρα στο οποίο σήμερα ένας στους πέντε πολίτες είναι Μουσουλμάνοι.
Φανταστείτε τα παιδιά της Παλαιστίνης, να μην δέχονται πλέον κατήχηση και μίσος προς τον συνάνθρωπο στα σχολεία και να αποδεχθούν την διαφορετικότητα ώστε να ταξιδέψουν τον κόσμο και να αγαπήσουν και άλλους ανθρωπους…
Αν υπάρχει καλή θέληση και κοινή συνισταμένη όλα γίνονται.
Ακόμα και να λυθεί το Μεσανατολικό.
*Ο Αλφρέντο Σαλτιέλ είναι νέος Επιχειρηματίας, ενώ πρόσφατα ήταν υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τον συνδυασμό “Γέφυρες” (Δράση – Δημιουργία Ξανά). Είναι Σύμβουλος των Προέδρων του Ευρωπαϊκού Φεντεραλιστικού Κόμματος στο Πανευρωπαϊκό Διοικητικό Συμβούλιο ενώ παράλληλα ασκεί χρέη αντιπρόεδρος και Εθνικός Συντονιστής του Ευρωπαϊκού Φεντεραλιστικού Κόμματος Ελλάδος.