ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Μία λύση-πακέτο που θα της επιτρέψει να ζητήσει στήριξη από τα 3/5 της Βουλής και έτσι να προεξοφλήσει και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είναι το μείζον που επιδιώκει σήμερα και αύριο, στο Παρίσι, η κυβέρνηση. Ο στόχος, βεβαίως, είναι εξαιρετικά δύσκολος καθώς η τρόϊκα απαιτεί δεσμεύσεις που μπορεί να υπερβαίνουν τον ασφυκτικό πολιτικό χρόνο, όμως, εάν τεθούν σε μία “επιστολή προθέσεων” με την κυβερνητική υπογραφή δημιουργούν μείζον θέμα.
Επί της ουσίας, αυτά που ζητά η τρόϊκα συμπυκνώνονται στις διαβουλεύσεις του Παρισιού ως εξής:
-γίνεται συζήτηση για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό έστω και σε μικρότερη έκταση από τα 2,5 δις που ζητά το ΔΝΤ,
-συζητείται ο μόνιμος μηχανισμός μείωσης των συντάξεων ανάλογα με την αντοχή των ταμείων και προκειμένου να μην επιβαρύνεται ο προυπολογισμός ενώ έχει αποφασιστεί αύξηση των ορίων για ορισμένες κατηγορίες
-συζητείται η απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Η κυβέρνηση δεν συζητά κάτι τέτοιο καθώς είναι εξαιρετικά υψηλού πολιτικού ρίσκου, ωστόσο, ένα μήνα πριν την λήξη του καθεστώτος προστασίας της πρώτης κατοικίας δεν έχει υπάρξει ακόμα παράταση, όπως έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση.
-είναι ακόμη αδιευκρίνιστο τί έκταση θα έχουν οι αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο και στο εργασιακό, ωστόσο η κυβέρνηση εμφανίζεται να έχει αποδεχθεί τον συνδικαλιστικό νόμο (50+1) και το lock out.
Ενδεχομένως οι αποφάσεις που θα ληφθούν να συνοδεύσουν την συμφωνία για την επόμενη ημέρα και να τεθούν διλημματικά στους βουλευτές, στο πλαίσιο μιας συνεδρίασης της Βουλής όπου η συμφωνία, ως “μεταβατικό μίνι μνημόνιο” ή, “letter of intend” θα τεθεί σε ψηφοφορία.
Αν και η κυβέρνηση δεν αποκλείει μία μικρή παράταση στην συμφωνία ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εξήγησε ότι η πολιτική απόφαση θα υπάρξει σε κάθε περίπτωση μέχρι το τέλος του χρόνου και ίσως μείνουν οι τεχνικές διευθετήσεις για αργότερα.
Στόχος της κυβέρνησης είναι να υπάρξει μία συμφωνία πακέτο που να περιλαμβάνει τις ελληνικές υποχρεώσεις για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και παράλληλα τους όρους που συνοδεύουν την προληπτική γραμμή στήριξης. Αν και από τις Βρυξέλλες είχαν ξεκαθαρίσει ότι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι προυπόθεση για την διαπραγμάτευση για την επόμενη ημέρα η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι γίνονται παράλληλα καθώς άλλωστε συνδέονται.
Σε κάθε περίπτωση οι εκρεμότητες που θα προκύψουν από την αξιολόγηση θα έλθουν στην ελληνική βουλή με την μορφή πολυνομοσχεδίου. Το εάν θα περιλαμβάνεται και η συμφωνία για την επόμενη ημέρα είναι ανοικτό. Παρά την αισιόδοξη διάθεση και τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις η κυβέρνηση προβληματίζεται για τις πολιτικές επιπτώσεις που θα έχει η συμφωνία που θα φέρει στην βουλή για ψήφιση. Σταδιακά δημιουργείται η εντύπωση ότι η συμφωνία για την επόμενη ημέρα θα είναι ένα νέο μνημόνιο που μπορεί να περιλαμβάνει διπλή γραμμή στήριξης της ελληνικής οικονομίας και σε κάθε περίπτωση επιτήρηση από το ΔΝΤ το οποίο θέλει να παρατείνει την παραμονή του στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Από την κυβέρνηση δεν ανησυχούν τόσο για το πολυνομοσχέδιο καθώς θεωρούν ότι η κυβερνητική πλειοψηφία θα το ψηφίσει σε κάθε περίπτωση.
Οι δανειστές (ΔΝΤ και Ευρωπαίοι) πιέζουν για το δημοσιονομικό κενό, θέλουν αλλαγές στις ρυθμίσεις για τα «κόκκινα δάνεια», αλλά θέτουν και θέμα αλλαγών στο ασφαλιστικό, χωρίς να μιλούν ανοιχτά όμως για περικοπές συντάξεων, όπως φοβάται η Αθήνα -και ειδικά το ΠΑΣΟΚ. «Δεν θα δεχτούμε μέτρα που θα ενοχλήσουν τους πολίτες, δεν χρειάζονται νέοι νόμοι για το Ασφαλιστικό, θα εφαρμοστεί μόνο ό,τι έχει ψηφιστεί» διαμηνύει η κυβέρνηση, δια στόματος Ευάγγελου Βενιζέλου, μετά τη σύσκεψη χθες στο Μαξίμου.
Κοινοτικές πηγές υποστήριζαν ότι η επιλογή για τη συνάντηση στο Παρίσι «βολεύει» διαπραγματευτικά και τα δύο μέρη. Δείχνει ότι υπάρχει βούληση να τελειώσουν, αλλά και οι δανειστές δεν επιστρέφουν στην Ελλάδα πριν υπάρξει «επαρκής πρόοδος», και η κυβέρνηση γλιτώνει το ενοχλητικό «σουλάτσο» των ελεγκτών στην Αθήνα.
Το τετ-α-τετ στο Παρίσι κρύβει όμως παγίδες όπως και όλες οι επόμενες τρεις εβδομάδες μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής. Μετά από δύο μήνες έντασης στις σχέσεις με τους δανειστές, όπου ακούστηκαν και ελέχθησαν πολλά (με αποτέλεσμα ακόμα και την εκτόξευση των επιτοκίων στα ελληνικά ομόλογα στα προ Μνημονίου επίπεδα) η κυβέρνηση θέλει να διαλύσει το «σύννεφο καπνού» που υψώθηκε στις σχέσεις με τους δανειστές. Εμφανίζεται ακόμα ανυποχώρητη από τις «κόκκινες γραμμές» που έχει χαράξει σε Ασφαλιστικό, εισπρακτικά μέτρα, απολύσεις και δημόσιο. Αντιθέτως οι ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ πνέουν μένεα για καθυστερήσεις και υπαναχωρήσεις σε σχέση με τα συμφωνηθέντα στα Γιούρογκρουπ των δύο τελευταίων μηνών.