ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η επιδερμική και παραπλανητική εγχώρια πολιτική διαμάχη, με αφορμή την προεδρική εκλογή και την σφοδρή, πλέον, πιθανότητα πρόωρων εκλογών, παραβλέπει όσα δραματικά λαμβάνουν χώρα στην Ευρωζώνη. Η δημόσια συζήτηση εγκλωβίζεται στις απειλές για Grexit και οι περισσότεροι αρνούνται να εισέλθουν στην ουσία όσων συμβαίνουν στην ευρωπαϊκή οικονομία.
Μια πρόσφατη τέτοια ανάλυση των Financial Times (John Dizard) έτυχε ευρείας αναμετάδοσης μόνο ως προς το σκέλος της κριτικής που άσκησε ο αρθρογράφος στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά αγνοήθηκαν όσα επισήμανε σχετικά με την «σκοπιμότητα» αυτής της νέας «ελληνικής τραγωδίας».
Αναφέρει ο John Dizard: « Η ελληνική κρίση τραβά το ενδιαφέρον από ένα κατά πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα, όπως είναι η ανικανότητα της Γαλλικής κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσής της να παρουσιάσει ένα πραγματικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή μία οποιαδήποτε ασταθής ελληνική κυβέρνηση αποσπά την προσοχή των αγορών από την παγίδα του Ιταλικού χρέους», ενώ σε άλλο σημείο εκφράζει την άποψη πως, πιθανώς, «η ελληνική κρίση (σ.σ αυτή που εστιάζει στην πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη) στήθηκε ήσυχα και νοικοκυρεμένα, είτε τυχαία, είτε με σχεδιασμό και σκοπιμότητα».
Και καταλήγει: «Εάν αναζητάτε κάποιους που έχουν ενδιαφέρον για το στήσιμο αυτής της νέας ελληνικής κρίσης, μην ψάχνετε στη Wall Street ή στο City του Λονδίνου. Καλύτερα να κοιτάξετε προς τις Βρυξέλλες, την Φραγκφούρτη και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες».
Ο Dizard δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα την εμμονή του γερμανοευρωπαϊκού ιερατείου να αναδείξει την Ελλάδα –για μία ακόμα φορά- σε «ασθενή κρίκο» και να δοκιμάσει πάνω της την δημοσιονομική αυστηρότητα του «δόγματος Σόϊμπλε».
Η Ευρωζώνη βυθίζεται σε μία πρωτοφανή κρίση αποπληθωρισμού και ύφεσης, ενώ η κρίση χρέους χτυπά πλέον την πόρτα του γραφείου του Μάριο Ντράγκι, ο οποίος θα είχε ήδη λάβει μέτρα εάν δεν αντιμετώπιζε την γερμανική εμμονή.
Το Reuters είναι σαφές. Φιλοξενώντας δηλώσεις ευρωπαίου αξιωματούχου που δεν κατονομάζεται, αναφέρει πως «δεν μπορεί να υπάρξει διαγραφή του ελληνικού χρέους γιατί τότε τι θα κάνουμε με τις χώρες που έχουν κι εκείνες υψηλό χρέος;».
Η ανησυχία δεν είναι εικονική. Εάν οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα ανατρέψουν τα «συστατικά» της γερμανικής εμμονής υπάρχει κίνδυνος να συμπαρασύρουν σε απότομη και ραγδαία αύξηση τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια με τα οποία δανείζονται η ιταλική και η ισπανική οικονομία.
Όπως σημειώνει το capital.gr, στην Ιταλία το ύψος των υποχρεώσεων (χρεολύσια και τόκοι) που λήγουν και θα ανανεωθούν εντός του 2015 είναι περίπου 300 δις- όσα, δηλαδή, ολόκληρο το ελληνικό χρέος. Μια άνοδος, ως εκ τούτου, των επιτοκίων, θα προκαλέσει ραγδαία επιδείνωση του ιταλικού χρέους που ήδη «τρέχει» με 134% του ΑΕΠ (πολύ πάνω, δηλαδή, από το 120%) και, σύμφωνα με τις παραδοχές του ΔΝΤ, είναι μη βιώσιμο.
Μπορεί, λοιπόν, ο Πιερ Μοσκοβισί να υποστηρίζει πως «η Ελλάδα δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο», οι εχέφρονες, όμως, ανά την Ευρώπη γνωρίζουν πως το ελληνικό πολιτικό ρίσκο μπορεί αρκετά εύκολα να προκαλέσει μεταστάσεις σε μία Ευρωζώνη που ασθενεί βαριά από τη νεοπλασία του εμμονικού γερμανικού προγράμματος και την απουσία αναπτυξιακής ικμάδας.
Αυτό είναι, σε γενικές γραμμές, το «μεγάλο κάδρο». Δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας αυτό που φοβίζει το διευθυντήριο των Βρυξελλών, της Φραγκφούρτης και του Βερολίνου. Είναι το γεγονός ότι η «πεταλούδα της Αθήνας» μπορεί να προκαλέσει σεισμικές αναταράξεις σε μία ημιθανή ευρωπαϊκή οικονομία. Πολύ δε περισσότερο εάν η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ επιφέρει, την επόμενη διετία, εκρήξεις πολιτικής ανυπακοής στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία…
Από την Επένδυση