ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Πρόκειται για έναν πόλεμο, έναν αληθινό πόλεμο, ο οποίος διεξάγεται όχι από στρατιώτες, αλλά από δολοφόνους στη σκιά, από μεθοδικούς και οργανωμένους δολοφόνους, η ήρεμη αγριότητα των οποίων παγώνει το αίμα.
Αντιμέτωποι με τον πόλεμο, το πρώτο καθήκον είναι να ενωθούμε. Oποια και αν είναι η καταγωγή μας, οι απόψεις, η θρησκείες ή οι πολιτικές επιλογές μας. Τίποτα δεν θα ήταν χειρότερο, τώρα που η χώρα μας δοκιμάζεται, να κάνουμε δώρο στον αντίπαλό μας μια ρήξη χαμηλού επιπέδου και πολιτικές διαμάχες. Πρέπει να χαιρετίσουμε την αξιοπρέπεια των Αρχών και τους εκπροσώπους της μουσουλμανικής κοινότητας, οι οποίοι εξέφρασαν ηχηρά τον αποτροπιασμό τους για τα ειδεχθή εγκλήματα αυτών των βαρβάρων.
Αλλά το δεύτερο καθήκον είναι να οπλιστούμε. Πρώτα ηθικά – πώς να υπερασπιστούμε τις αξίες μας, αν δεν έχουν πειστεί για αυτές; Αλλά και πολιτικά και νομικά: για πάρα πολύ καιρό, στο όνομα ενός διεστραμμένου ανθρωπισμού, είχαμε εφησυχάσει με τους χειρότερους εχθρούς μας. Αυτά τα «χαμένα παιδιά της Τζιχάντ», αυτοί οι φανατικοί που δρουν στο Διαδίκτυο, αλλά και κάποιες ομάδες συνωμοτούν ανοιχτά εναντίον της χώρας μας και της ασφάλειάς της. Ενάντια σε αυτά, πρέπει να χτυπήσουμε. Χωρίς αδυναμία ή δειλία. Οταν ο πόλεμος είναι εκεί, θα πρέπει να τον κερδίσουμε.